Σε βαρύ κλίμα τελέστηκε την Κυριακή (6/4) το 40ήμερο μνημόσυνο του ποινικολόγου Αλέξη Κούγια, στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών (δείτε εδώ φωτογραφίες). Οικογένεια, συνεργάτες και φίλοι τίμησαν τη μνήμη του Αλέξη Κούγια, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών, μετά από μάχη με τον καρκίνο.

«Στο σημερινό μνημόσυνο του Αλέξη επιλέγω να σταθώ με ειλικρίνεια και σεβασμό απέναντι στο παρελθόν μας. Η κοινή μας πορεία δεν ήταν εύκολη — είχε δυσκολίες, πίκρες και στιγμές που μας σημάδεψαν. Υπήρξαν, όμως, και φωτεινές στιγμές. Η γέννηση των παιδιών μας ήταν από τις σημαντικότερες, και αυτές θα κρατώ στην καρδιά μου.

Για εκείνα στάθηκα και θα συνεχίσω να στέκομαι δυνατή — για να έχουν την αγάπη, την ηρεμία και τη σταθερότητα που χρειάζονται .Θα είμαι δίπλα τους με κατανόηση, ήταν ο πατέρας τους. Κι όπως κάθε παιδί, χρειάζονται τον χρόνο και τον χώρο τους για να επεξεργαστούν την απώλεια και να βρουν τη δική τους εσωτερική γαλήνη. Όσο για μένα, συνεχίζω μπροστά. Με πίστη, με δύναμη και με ελπίδα για ένα μέλλον που θα φέρει περισσότερη ησυχία, φως και αλήθεια. Κλείνω ένα δύσκολο κεφάλαιο, με αξιοπρέπεια, και ανοίγω ένα νέο — για μένα, για τα παιδιά μου, για τη ζωή που μας περιμένει. Ας αναπαυθεί η ψυχή του. Αιωνία του η μνήμη», δήλωσε η Εύη Βατίδου στους δημοσιογράφους

Στην εκπομπή Ακόμα δεν είδες τίποτα προβλήθηκαν οι δηλώσεις που έκαναν στους δημοσιογράφους η Εύη Βατίδου και τα παιδιά της, Χρίστος και Μάιρα, αλλά και πλάνα από μια στιγμή έντασης ανάμεσα σε μητέρα και γιο, πιθανόν λόγω της έντονα φορτισμένης ημέρας. Όπως ειπώθηκε στην εκπομπή, ο Χρήστος Κούγιας πιθανότατα ενοχλήθηκε που η Εύη Βατίδου παραχώρησε δηλώσεις στους δημοσιογράφους που βρίσκονταν εκεί και για αυτό αντέδρασε.

Σε επικοινωνία που είχαμε με την Εύη Βατίδου για να μας πει αν όντως υπήρξε κάποια στιγμή έντασης ανάμεσα σε εκείνη και τον γιο της, φανερά εκνευρισμένη μας απάντησε:

«Τα οικογενειακά θέματα με τα παιδιά μου τα λύνω μαζί τους. Σας παρακαλώ»

Λογική αντίδραση μιας μάνας, στην προκειμένη της μάνας Εύης Βατίδου, που μοιραία για μια ακόμα μια φορά στην ζωή της φέρεται να “συγκρούεται” με έναν Κούγια, λογική όμως και η ενόχληση του Χρήστου Κούγια όταν οι δημοσιογράφοι μια πένθιμη μέρα για την οικογένεια, τον ρώτησαν για το unfollow προς την μητέρα του.

«Το ότι κάθεστε και ασχολείστε με unfollow είναι το πραγματικό πρόβλημα αυτής της χώρας. Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι αν θέλω να ζήσω στην Ελλάδα ή αν θέλω να πάω στο εξωτερικό”ήταν η απάντησή του…. Τελικά και οι δυο πλευρές έχουν τα δίκια τους και τα παράπονά τους… Δυο κόσμοι που δεν συγκλίνουν για την ώρα πουθενά και προσπαθούν να βρουν τις ισορροπίες τους, όμως όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός “το αίμα νερό δεν γίνεται”…»

Εύη Βατίδου: Μήπως το έχει η μοίρα της να συγκρούεται με έναν Κούγια;

Δεν ξέρω αν το έχει η μοίρα της ή αν το διαλέγει ασυνείδητα κάθε φορά. Να ζει μέσα στη φωτιά… Να πολεμά με λόγια και βλέμματα, να σηκώνει φωνή εκεί που άλλοι θα έσκυβαν το κεφάλι. Η Εύη Βατίδου είναι από εκείνες τις γυναίκες που δεν έμαθαν να σωπαίνουν.

Τη θυμάμαι από τα πρώτα της βήματα. Πανέμορφη, νέα, γεμάτη φως. Μια κοπέλα που μπορούσε να διαλέξει μια ήσυχη διαδρομή. Αλλά δεν την τράβηξε ποτέ. Διάλεξε το πιο δύσκολο: να σταθεί δίπλα σε έναν άντρα με τεράστια σκιά, προσπαθώντας να κρατήσει τη δική της θέση στο πλάι του, όχι από πίσω του.

Έζησε δίπλα στον Κούγια – όχι κάτω από αυτόν

Ο Αλέξης Κούγιας δεν ήταν ένας απλός άντρας. Ήταν κυριαρχικός, δυνατός, επιβλητικός. Και η Εύη δεν του χαρίστηκε. Ό,τι αγάπησαν μεταξύ τους, το γκρέμισαν με την ίδια ένταση. Και η αγάπη αυτή, ακόμα κι αν τέλειωσε, δεν έσβησε ποτέ από τις ειδήσεις, από τα στόματα, από τα social. Γιατί η Εύη δεν ήθελε απλώς να φύγει – ήθελε να ακούσουν και τα δικά της “θέλω”.

Και το πλήρωσε αυτό. Γιατί κάθε φορά που πάλευε να μιλήσει για τον εαυτό της, το μόνο που άκουγε πίσω ήταν “η πρώην του Κούγια”. Σαν να μην ήταν ποτέ αρκετή χωρίς εκείνον…

Είναι εύκολο να την κρίνεις, δύσκολο να τη νιώσεις

Ο κόσμος λέει εύκολα: “Πάλι η Βατίδου βγήκε να μιλήσει”, “πάλι καυγάδες”. Μα κανείς δεν σκέφτεται τι γίνεται όταν σβήσουν τα φώτα. Όταν μια γυναίκα μένει μόνη της στο σπίτι της, με τα χρόνια να περνούν, με τις ταμπέλες να την κυνηγούν, και με τα ίδια της τα παιδιά να απομακρύνονται.

Δεν προσπαθώ να την αγιοποιήσω. Έκανε λάθη. Πολλά. Είπε πράγματα που δεν έπρεπε, μπλέχτηκε σε μικρότητες, πόνεσε και πόνεσε κι άλλους. Αλλά είναι άνθρωπος. Και, σε έναν κόσμο γεμάτο προσποιητά χαμόγελα και βουβές πληγές, η Εύη Βατίδου τόλμησε να είναι ειλικρινής με τον θυμό της, την ανάγκη της, την πίκρα της.

Μια γυναίκα που απλώς ήθελε να την αγαπήσουν σωστά

Στο τέλος, δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά. Ούτε η “πρώην”, ούτε η “δύσκολη”, ούτε η “φωνακλού”. Ήταν απλώς μια γυναίκα που ήθελε να την αγαπήσουν σωστά. Και που, όταν δεν τα κατάφερε, άρχισε να χτίζει άμυνες με επιθέσεις.

Δεν ξέρω αν θα συμφιλιωθεί ποτέ με το παρελθόν της. Δεν ξέρω αν θα τα βρει με τον γιο της. Αλλά ξέρω πως, ακόμα κι έτσι, εκείνη συνεχίζει να στέκεται όρθια. Κι αυτό, στην τελική, είναι το πιο δύσκολο απ’ όλα.

Χρίστος Κούγιας: Μεγαλώνοντας στο Φως των Προβολέων

Όσο για τον Χρίστο Κούγια, έχει και αυτός τα δίκια του, αφού ο ήλιος δεν ανέτειλε ποτέ χωρίς το φλας μιας κάμερας, γεννήθηκε σε μια ζωή εκτεθειμένη. Ο κόσμος δεν τον φωνάζει “Χρήστο”, αλλά “ο γιος του Κούγια”. Και αυτό, από μόνο του, είναι ένα βάρος που δεν διάλεξε.

Από μικρός έμαθε να ποζάρει –όχι από επιλογή, αλλά από υποχρέωση. Έμαθε να χαμογελάει μπροστά σε φωτογράφους, να στέκεται δίπλα σε γονείς που πρωταγωνιστούν στα media για λόγους πολύ διαφορετικούς από εκείνον. Μα το χαμόγελο δεν ήταν ποτέ δικό του· ήταν δανεικό.

Η Σύγκρουση με τη Μητέρα του

Η Εύη Βατίδου είναι άνθρωπος που αγκάλιασε τη δημοσιότητα. Έχει μάθει να κινείται στον κόσμο των περιοδικών, να μιλάει με οικειότητα στις κάμερες και να εκφράζεται ελεύθερα για κάθε προσωπικό της θέμα. Θεωρεί τη διασημότητα εργαλείο δύναμης –ένα μέσο επιβίωσης και έκφρασης.

Ο Χρήστος όμως δείχνει ότι διαφωνεί. Νιώθει πως η προσωπική ζωή πρέπει να παραμένει… προσωπική. Κάθε του διαφωνία με τη μητέρα του δεν είναι απλώς ένα οικογενειακό επεισόδιο. Είναι σύγκρουση δύο κόσμων. Εκείνη θέλει να τον προστατέψει, να του δώσει “φωνή”, αλλά εκείνος θέλει τη σιωπή. Κάθε της εμφάνιση στα media, κάθε της δήλωση, τον πληγώνει, γιατί ξέρει πως η ζωή του εκτίθεται χωρίς την έγκρισή του.

Η Βαριά Κληρονομιά του Επώνυμου

Δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις με δύο γονείς που έχουν μάθει να ζουν μέσα από την επικαιρότητα. Η σκιά τους βαριά. Ο Χρήστος παλεύει όχι μόνο να σταθεί όρθιος, αλλά και να δημιουργήσει τη δική του ταυτότητα. Δεν θέλει να είναι “ο γιος του Αλέξη Κούγια”, ούτε “ο γιος της Εύης Βατίδου”. Θέλει να είναι απλώς… ο Χρήστος.

Η ανάγκη του να αποστασιοποιηθεί είναι έντονη. Ίσως γιατί ξέρει πως η όποια δημόσια πορεία του θα κριθεί –όχι γι’ αυτό που είναι, αλλά για το ποιοι είναι οι γονείς του. Ίσως γι’ αυτό κρατά αποστάσεις. Ακόμα κι αν πληγώνει ή πληγώνεται.

Κάθε παιδί θέλει να αγαπά τους γονείς του. Αλλά τι γίνεται όταν οι γονείς του γίνονταν αντικείμενο συζήτησης στα τηλεοπτικά πάνελ; Όταν οι προσωπικές στιγμές του γίνονται πρώτο θέμα στα media; Ο Χρήστος ζει έναν εσωτερικό πόλεμο: την ανάγκη του για οικογενειακή γαλήνη και την ανάγκη του για ιδιωτικότητα.

Δεν θέλει να βγει στην τηλεόραση, δεν θέλει να δώσει συνεντεύξεις. Θέλει να τον αφήσουν να αναπνεύσει. Κι αυτό, για ένα παιδί που έχει μεγαλώσει μέσα στην υπερέκθεση, είναι μια κραυγή: “Αφήστε με να ζήσω ως εαυτός μου”.

Ένα Παιδί που Ζητά Κατανόηση

Ο πόλεμος των Κούγια ίσως μόλις ξεκίνησε. Ίσως όμως να είναι η αρχή μιας νέας σελίδας. Γιατί πίσω από την επικοινωνιακή σύγκρουση, πίσω από τις κάμερες και τα εξώφυλλα, υπάρχει ένας νεαρός άνδρας που ψάχνει αγάπη και αποδοχή –όχι ως δημόσιο πρόσωπο, αλλά ως παιδί.

Ο Χρήστος δεν ζητά δόξα. Ζητά ησυχία. Δεν ζητά να τον καταλάβουν όλοι. Θέλει απλώς να τον καταλάβουν εκείνοι που μετρούν. Και κάπου εκεί, ίσως, να κρύβεται η αληθινή συγκίνηση αυτής της ιστορίας: όχι στην κόντρα, αλλά στην ελπίδα ότι, παρά τα όλα, η αγάπη θα νικήσει γιατί – πως να το κάνουμε; – το αίμα νερό δεν γίνεται.