Η Κάρμεν Ρουγγέρη, σε πρόσφατη συνέντευξή της στην εκπομπή “Καλημέρα είπαμε;” της ΕΡΤ, μίλησε συγκινημένη για την απώλεια του συζύγου της, Ανδρέα Κουλουμπή, βαρύτονου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με τον οποίο ήταν παντρεμένη για 57 χρόνια και είχαν αποκτήσει δύο παιδιά. Αναφερόμενη στον θάνατό του, η Ρουγγέρη εξέφρασε την δυσκολία της να αντέξει την απουσία του, παρότι φιλοσοφεί τη ζωή και την αναπόφευκτη ολοκλήρωση του κύκλου της.
Η ίδια παραδέχτηκε ότι ήταν φανατική θαυμάστρια του συζύγου της και δυσκολεύεται να ακούσει τη φωνή του, παρότι συνήθιζε να τον ακούει συχνά μέσω αποσπασμάτων στο διαδίκτυο. Περιέγραψε τον Ανδρέα ως έναν καλλιεργημένο και ταπεινό άνθρωπο, που αποτελούσε ζωντανή βιβλιοθήκη για εκείνη.
Πιο αναλυτικά:
Η Κάρμεν Ρουγγέρη, σήμερα, Κυριακή 30 Μαρτίου, βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή Καλημέρα είπαμε; της ΕΡΤ και μεταξύ άλλων, μίλησε για τον θάνατο του συζύγου της, Ανδρέα Κουλουμπή, ο οποίος ήταν βαρύτονο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Το ζευγάρι ήταν παντρεμένο για 57 ολόκληρα χρόνια, ενώ μαζί έχουν αποκτήσει και δυο παιδιά, τον Βίκτωρα και τη Χριστίνα. Ο άντρας της ηθοποιού ήταν διπλωματούχος του Εθνικού Ωδείου (α’ βραβείο). Από το 1967 τραγουδούσε όλους σχεδόν του πρώτους ρόλους βαρύτονου σε παραστάσεις που ανέβηκαν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, στο Φεστιβάλ Αθηνών και στο Μέγαρο Μουσικής. Όπως έχει δηλώσει και η ίδια στο παρελθόν, η απώλειά του της έχει στοιχήσει πολύ – δείτε εδώ τη τελευταία της αναφορά.
Τι είπε η Κάρμεν Ρουγγέρη για τον θάνατο του συζύγου της
Η Κάρμεν Ρουγγέρη λοιπόν, εξομολογήθηκε στην εκπομπή για τον χαμό του άντρα της: «Eίναι δύσκολα τα πράγματα με την απώλεια του συζύγου μου, πάντοτε όμως τα φιλοσοφώ τα πράγματα. Ήμουν και τυχερή, 57 χρόνια ζήσαμε μαζί, ήταν πολύ ωραία αλλά κάποτε τελειώνουν όλα. Ο κύκλος της ζωής είναι έτσι και μοιραία θα φύγω και γω όπου να ‘ναι. Δηλαδή είναι ένας κύκλος που σε άλλους είναι πιο κοντός, σε άλλους ολοκληρώνεται».
«Είχα μια μανία μεγάλη και τον έβαζα συνέχεια να τον ακούω, γιατί στο Youtube υπάρχουν συνέχεια δικά του αποσπάσματα. Ακόμα όμως δεν μπορώ να ακούσω την φωνή του, δεν αντέχω. Θα το καταφέρω σιγά σιγά γιατί τον άκουγα συνέχεια. Άμα δεν ήταν δηλαδή δίπλα μου, τον έβαζα συνέχεια και τον άκουσα σε αποσπάσματα».
«Ήμουν φανατική θαυμάστρια του και μέχρι το τέλος της ζωής του ήμουν φανατική του θαυμάστρια. Ο Ανδρέας ήταν μια ζωντανή βιβλιοθήκη, δεν χρειαζόταν να ανοίξω ούτε λεξικό. Οτιδήποτε ήθελα, του το έλεγα και μου το έλεγε. Ήταν πολύ καλλιεργημένος άνθρωπος και πολύ ταπεινός».
