Ο Θοδωρής Ελευθεριάδης, που έχασε τη μητέρα του στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, μιλά για τον πόνο και την αγωνία του, καθώς και για την προσπάθεια των συγγενών των θυμάτων να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Σε δηλώσεις του, περιγράφει τη στιγμή της σύγκρουσης και την αίσθηση ότι η μητέρα του «έφυγε» από τη ζωή, ενώ τονίζει τη στήριξη της κοινωνίας και την ανάγκη να μην ξεχαστεί η τραγωδία.
Παρά τον πόνο του, δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει τον αγώνα για δικαίωση, ζώντας με την αγωνία και την ανασφάλεια που προκάλεσε το δυστύχημα.
Πιο αναλυτικά:
Τα Τέμπη αποτελούν μία πληγή για την ελληνική κοινωνία που οι συγγενείς των θυμάτων δεν θα αφήσουν να κλείσει μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Ο Θοδωρής Ελευθεριάδης έχασε την μητέρα του το μοιραίο εκείνο που τα δύο τρένα συγκρούστηκαν και από τότε κάνει ότι μπορεί μαζί με τους υπόλοιπους συγγενείς για να λάμψει η αλήθεια.
Τα συλλαλητήρια που βρίσκουν μεγάλη αποδοχή και συμμετοχή από τον κόσμο είναι για εκείνους ένας τρόπος να δείξουν πως η τραγωδία δεν πρόκειται να ξεχαστεί. «Ξανά στους δρόμους, άλλη μια φορά, για τη δικαίωση των ανθρώπων μας», είπε στην κάμερα του «Ακόμα Δεν Είδες Τίποτα».
Ο Θοδωρής Ελευθεριάδης συγκινεί για τον χαμό της μητέρας του το μοιραίο βράδυ του δυστυχήματος των Τεμπών
«Πιστεύω ότι θα υπάρξει δικαίωση, έχει φτάσει το πράγμα στο απροχώρητο, πρέπει να μας ακούσουν. Τη νιώθουμε την στήριξη του κόσμου, η πραγματικότητα είναι ότι μαζί με εμάς πενθεί ολόκληρη η κοινωνία», δήλωσε ο Θοδωρής Ελευθεριάδης.
Περιγράφωντας τις στιγμές με την μητέρα του πριν από το δυστύχημα, εξομολογήθηκε πως αισθάνθηκε την στιγμή της σύγκρουσης, την στιγμή που η μητέρα του «έφυγε» από αυτόν τον κόσμο.
«Εγώ την πήγα στον σταθμό Λαρίσης εδώ στην Αθήνα για να μπει στο τρένο. Το θυμάμαι πολύ καλά, κάθε στιγμή. Το ποιος είναι ο γονιός σου είναι λίγο θέμα τύχης, θέλω να πω δεν είναι μια σχέση την οποία την επιλέγεις. Εγώ ήμουν πάρα πολύ τυχερός και είμαι και ευγνώμων που είχα αυτήν για μητέρα.
Τώρα, ακόμη περισσότερο προσπαθώ να ακολουθώ το τι μου έλεγε. Όσο ήταν ζωντανή μπορεί να ήμουν λίγο πιο ατίθασος αλλά μετά τον χαμό της ό,τι μου έχει πει προσπαθώ όσο μπορώ να το ακολουθώ», δήλωσε στην κάμερα για την μητέρα του.
Για να συνεχίσει: «Αισθάνθηκα την στιγμή της σύγκρουσης, γιατί έχω δει και φωτογραφίες για το τι έχω παραλάβει, τι έχω θάψει… Είναι κάποιες εικόνες της σύγκρουσης που ασφαλώς δεν τις έχω δει στην πραγματικότητα, αλλά είναι κάποιοι από τους εφιάλτες τους οποίους βλέπω στην καθημερινότητά μου».
Τέλος, τόνισε: «Δεν έχουμε προλάβει να πενθήσουμε. Είμαστε με ανοιχτούς τάφους. Αν σκεφτείτε ότι 14 μήνες μετά ταυτοποιήθηκε βιολογικό υλικό των συγγενών μας, καταλαβαίνετε ότι ζούμε με ανοιχτούς τάφους και με έναν φόβο μην βρεθεί και κάτι ακόμα. Δεν έχω προλάβει να πενθήσω, έχω σηκώσει μανίκια όπως και όλοι οι υπόλοιποι συγγενείς και δουλεύω για την υπόθεση».
