Το πρωί της Τρίτης 25 Φεβρουαρίου, στην εκπομπή του MEGA, Buongiorno, βρέθηκε ως καλεσμένος ο Νίκος Ψαρράς, ο οποίος παραχώρησε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης. Μίλησε για την τραγωδία στα Τέμπη με αφορμή την συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 28/2 για την “μαύρη επέτειο”, για την σύζυγό του, αλλά και για την ζωή του στο εξωτερικό και την καριέρα του.

Η συνέντευξη του Νίκου Ψαρρά στο Buongiorno

«Το συλλαλητήριο της Παρασκευής είναι μία ανάγκη νομίζω όλων των Ελλήνων, γιατί εδώ δεν μιλάμε για ένα δυστύχημα, αλλά για μια εθνική τραγωδία, που όλοι μας θέλουμε απαντήσεις. Όλοι μας θέλουμε μία ασφάλεια όταν ταξιδεύουμε εμείς, πολύ περισσότερο όταν ταξιδεύουν τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε δύο χρόνια και να υπάρχουν μόνο φήμες για το τι συνέβη. Κάποιες ζωές έχουν χαθεί αδίκως και περιμένουμε όλοι απαντήσεις.

Εγώ ταξίδευα Θεσσαλονίκη, στα λημέρια μας, πάρα πολύ συχνά με τρένο. Δεν έχω πάρει τρένο τα τελευταία δύο χρόνια και αυτό με θυμώνει. Με θυμώνει που πηγαίνω το καλοκαίρι διακοπές στην Ιαπωνία και βλέπω ότι κάνουν 700 χιλιόμετρα σε 1,5 ώρα, με μία φοβερή ασφάλεια, με μία φοβερή οργάνωση. Και αναρωτιόμουν γιατί εγώ δεν μπορούσα, όταν η μάνα μου ήταν άρρωστη, στο χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη, να φύγω την Κυριακή το πρωί σε 1,5 ώρα να πάω να την δω και το βράδυ να επιστρέψω να παίξω στην παράστασή μου.

Εδώ δεν είναι κομματικό το θέμα, είναι πολιτικό όμως. Γίνεται κομματικό γιατί όταν μία κυβέρνηση κυβερνά περιμένεις απαντήσεις. Είναι μια τραγωδία αυτό που συνέβη στα Τέμπη. Είναι μία τραγωδία αυτό που συνέβη στο Μάτι. Είναι τραγωδίες κάθε χρονιά όλες οι πυρκαγιές που βιώνουμε και άνθρωποι καίγονται, πνίγονται. Υπάρχει πάντα μία κυβέρνηση η οποία στόχο έχει την ασφάλεια των πολιτών, η κοινωνική περίθαλψη, τα παιδιά μας να πηγαίνουν σε ωραία σχολεία. Αυτά ζητάμε!

Δεν ζητάμε βολέματα! Κανένας από τη γενιά μου. Κανείς μας δεν θέλει να βολευτεί στη θέση του δημοσίου και να εισπράττει μόνο βρέξει – χιονίσει. Αυτά είναι μιας άλλης γενιάς. Το πιστεύω αυτό! Εμείς θέλουμε ασφάλεια, ένα καλό μέλλον για τα παιδιά μας. Εύχομαι να αλλάξει κάτι, πρέπει να αλλάξει! Πρέπει να καταλάβουν όλοι αυτοί που κυβερνούν ότι ο κόσμος έχει απαιτήσεις καθημερινής διαβίωσης, ασφάλειας, σιγουριάς.

Έκανα ένα post της προάλλες ότι η ζωή μας έχει σταματήσει και δεν μπορεί να συνεχίσει αν δεν βρεθεί μία λύση για τα Τέμπη. Έχουμε σταματήσει και περιμένουμε. Βλέπουμε τους γονείς των χαμένων παιδιών να βγαίνουν με μία αξιοπρέπεια και να μιλάνε και να λένε “θέλω να μάθω τι έγινε στο παιδί μου”. Τρέμω στην ιδέα να ήμουν εγώ ο γονιός αυτός. Τρέμω! Τι να πεις σε έναν γονιό που χάνει το παιδί του; Πώς θα συνεχίσει να ζει; Το μόνο που ζητάνε αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, είναι να δοθούν κάποιες απαντήσεις και νομίζω ότι πρέπει να τις έχουν και για τις ψυχές των ανθρώπων που χάθηκαν αδίκως. Η απάντηση έπρεπε να έχει δοθεί εδώ και χρόνια. Η αλήθεια πρέπει να ακούγεται για να μην επαναλαμβάνονται τα λάθη», είπε αρχικά για τα Τέμπη.

Στη συνέχεια η συζήτηση οδηγήθηκε στο δικαστήριο που εκκρεμεί με τον Γιώργο Κιμούλη, καθώς ο ηθοποιός βρίσκεται από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της Ζέτας Δούκα που τον έχει καταγγείλει για κακοποιητική συμπεριφορά και έχει καταθέσει υπέρ της, με τον ίδιο να δηλώνει: «Έχουν περάσει 2-3 χρόνια. Περιμένουμε! Όταν υπάρχει μία δικαστική υπόθεση, περιμένεις να αποφανθεί το δικαστήριο. Εμείς αυτή τη στιγμή είμαστε στο περίμενε μίας απόφασης. Εγώ ποτέ δεν μίλαγα. Πράγματα που πρέπει να πεις στο δικαστήριο, τα λες εκεί. Και αυτό κάναμε.

Το θέμα του MeToo, επειδή όλα αυτά τα χρόνια θεωρήθηκε ότι είναι μία ιστορία του θεάτρου, εμένα με λυπεί βαθιά, γιατί η κακοποίηση δεν είναι μόνο στο θέατρο. Είναι παντού! Το θέμα είναι οι άνθρωποι που αισθάνονται ότι στο εργασιακό τους περιβάλλον νιώθουν κάποιου είδους κακοποίηση, σωματική, ψυχική, καλό είναι να έχουν το κουράγιο και τη δύναμη να βγουν να μιλήσουν. Κι εκεί ακούς προσεκτικά. Κι εμείς παιδιά μεγαλώνουμε και θέλουμε να είναι ασφαλή και δημιουργικά. Για να γίνεις δημιουργικός στη δικιά σου τη δουλειά, θα πρέπει να νιώθεις μία σιγουριά».

Και έπειτα η συζήτηση έγινε πιο προσωπική: «Στο ελεύθερό μου χρόνο τον περισσότερο καιρό κοιμάμαι, ξεκουράζομαι, προσπαθώ να αθλούμαι, να πηγαίνω ποδόσφαιρο με τον γιο μου και να βλέπουμε, παρότι εγώ δεν είμαι big fan, ο γιος μου όμως είναι. Το αγαπάει το ποδόσφαιρο. Και μου αρέσει πολύ να βλέπω και φίλους. Να τους βλέπω να παίζουν, να βγαίνουμε να τρώμε. Με τη γυναίκα μου σπάνια βγαίνουμε ξεχωριστά. Τις περισσότερες φορές είμαστε παρέα.

Με τη σύζυγό μου γνωριστήκαμε στο Εθνικό Θέατρο, σε μία παράσταση που δεν ανέβηκε, γιατί αρρώστησε ο σκηνοθέτης. Έχει πλάκα γιατί τον είδαμε μετά από πολλά χρόνια στην Άνδρο, έκανε διακοπές, και μου έλεγε τι κρίμα που δεν ανέβηκε ποτέ το έργο και του λέω “Κρίμα, αλλά κοίτα τι βγήκε από αυτή την παράσταση! Ο Πάνος, ο γιος μας!” και χάρηκε πολύ! Είμαστε 12 χρόνια πια μαζί. Παντρευτήκαμε πάνω στον χρόνο, αλλά πολύ γρήγορα μείναμε μαζί. Δεν ξέρω ποιος το κατάλαβε.

Ακούς ανθρώπους που μπορεί να θες να είσαι μαζί, τα πράγματα είναι όλα πολύ δύσκολα και με άλλους είναι απλά! Με εμάς ήταν απλά. Το ένα έφερε το άλλο. Πότε παντρευτήκαμε, πότε γίναμε γονείς… Είναι και πόσο έτοιμος είσαι για να κάνεις το επόμενο βήμα. Πολλές φορές τα πράγματα είναι όλα ρόδινα και στην πορεία καταλαβαίνεις ότι αυτός δεν είναι ο άνθρωπός σου. Μπορεί να παλεύεις για έναν άνθρωπο με νύχια και με δόντια και να μην προχωρά. Νομίζω τα πράγματα φαίνονται. Μεγαλώνοντας όλοι θέλουμε μία ησυχία, μία σιγουριά. Οι προηγούμενες σχέσεις μας προετοιμάζουν για αυτό που έρχεται», δήλωσε.

Στο τέλος μίλησε για τη ζωή του στην Αμερική: «Έμεινα 6,5 χρόνια στην Αμερική. Δούλευα, αλλά διεθνή καριέρα δεν έχω κάνει. Δεν το λες. Έγινε, τελείωσε. Δεν ξέρω αν με ωρίμασε, αλλά με άλλαξε. Δούλεψα πολύ περισσότερο με τον εαυτό μου. Με βοήθησε στις δουλειές μου εδώ», σημείωσε.