Η Ζέτα Δούκα, σήμερα, Κυριακή 16 Φεβρουαρίου, βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή Καλημέρα είπαμε; στην ΕΡΤ, και μεταξύ άλλων, η γνωστή ηθοποιός μίλησε για το θέμα των αμβλώσεων το οποίο έχει συζητηθεί έντονα τους τελευταίους μήνες, αλλά και, για το κίνημα #metoo. Η όλη συζήτηση ξεκίνησε από την πρόταση του Ευρωβουλευτή Νίκου Αναδιώτη στην Ευρωβουλή, όταν πρότεινε ότι η λύση στο πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα είναι η προστασία του αγέννητου εμβρύου – δείτε εδώ αναλυτικά τα λόγια του -. Η πρόταση αυτή στάθηκε αφορμή για πολλές προσωπικότητες της ελληνικής showbiz και των πρωινών εκπομπών να εκφράσουν την δική τους άποψη πάνω στο θέμα, με άλλους να υποστηρίζουν ότι η άμβλωση είναι απόφαση της γυναίκας, ενώ άλλου πιστεύουν ότι αποτελεί ανθρωποκτονία.

Τι είπε η Ζέτα Δούκα για τις αμβλώσεις

Η Ζέτα Δούκα λοιπόν, ερωτώμενη για το παραπάνω θέμα, αλλά και για το αν το γεγονός ότι η ίδια εξωτερικεύει τις απόψεις της δημόσια της έχει δημιουργήσει πρόβλημα, είπε: «Βέβαια είναι αυτονόητο. Νομίζω ότι τα θέματα αυτά που έχουν λυθεί πάρα πολλά χρόνια και αφορούν στην αυτοδιάθεση, στην ελεύθερη βούληση, στην παροχή υπηρεσιών που ακουμπούν στην σφαίρα της υγείας, δεν θα έπρεπε να ξανασυζητιόνται. Όλα αυτά ξανασυζητιόνται για άλλους λόγους τώρα οι οποίοι όσο και να τους αναλύσουμε εδώ πέρα πιο πολύ θα είναι για να κάνουμε μια μικρή συζήτηση παρά μια συζήτηση επί της ουσίας. Όλα αυτά τα πράγματα ακουμπούν αλλού, πάνε άλλου. Στο πώς ο κόσμος βλέπει την γυναίκα, τι θεωρεί ότι περιμένει από αυτή τη γυναίκα. Στερεότυπα, πατριαρχικά κλπ. Δεν έχει να κάνει με το παιδί, δεν έχει να κάνει με τη φροντίδα των παιδιών, αγέννητων ή γεννημένων, έχει να κάνει με το πώς ο κόσμος αντιμετωπίζει τη γυναίκα και την ελεύθερη βούληση της που αφορά στο να γίνει μητέρα. Και αυτό είναι ένα θέμα που αφορά κυρίως – μην πω αποκλειστικά – εκείνη, τη γυναίκα. Όλα έχουν ένα τίμημα. Και εγώ έχω πληρώσει και πληρώνω το δικό μου τίμημα. Αλλά πιστεύω ότι το τίμημα, το προσωπικό και ηθικό μου, το συνειδησιακό μου, θα ήταν μεγαλύτερο αν δεν μιλούσα και αν αν δεν είχα το σθένος να τοποθετηθώ απέναντι σε αυτά τα πράγματα. Τα χρόνια που δεν μιλούσα, ας πούμε για αυτά που έλεγε ότι δεν πρέπει, ότι δεν γίνεται και δεν έβρισκα εγώ τη δύναμη να πω κάποια πράγματα, ήταν πράγματα που τα πλήρωσα αλλιώς, με ψυχολογικό τίμημα. Όταν είμαι καλά με τη συνείδηση μου, ναι μεν υπάρχει το κόστος, σε όλα τα επίπεδα, γιατί είναι εύκολο να δολοφονείς έναν χαρακτήρα πλέον. Ωστόσο, το γεγονός ότι είμαι καλά με τον εαυτό μου λέω ότι αξίζει».