Ο Βοτανικός Κήπος Ιουλίας και Αλέξανδρου Διομήδους βρίσκεται μια ανάσα από το κέντρο της Αθήνας και αποτελεί μια όαση για μικρούς και μεγάλους, μέσα στην γκρίζα καθημερινότητα της πόλης. Είναι ο μεγαλύτερος βοτανικός κήπος στην Ελλάδα και στην Ανατολική Μεσόγειο και βρίσκεται στο Χαϊδάρι. 

Πρόσφατα, ο Guardian έβαλε τον βοτανικό κήπο της ελληνικής πρωτεύουσας στη λίστα με τους 10 καλύτερους μυστικούς κήπους στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και όχι άδικα, αφού πρόκειται για έναν σημαντικό πνεύμονας πρασίνου με ένα ιδιαίτερο οικοσύστημα.

Εκτός από το δάσος που τον περιβάλλει και το ζωντανό μουσείο εκατοντάδων ειδών της ελληνικής και παγκόσμιας πανίδας, ο Βοτανικός Κήπος Διομήδους, συνιστά ταυτόχρονα και ένα καταφύγιο για πουλιά και αρκετά ζώα του δάσους (αλεπούδες, λαγούς, ακόμη κι αγριογούρουνα).

Η παραχώρηση του χώρου για τη δημιουργία του βοτανικού κήπου έγινε με την προϋπόθεση να αναδασωθεί ο περιβάλλων χώρος, στον οποίο μέχρι τότε λειτουργούσαν ασβεστοποιεία, εκμεταλλευόμενα την εδαφική σύσταση της περιοχής.

Δημιουργήθηκε με τη βοήθεια του υπουργείου Γεωργίας και υπό την εποπτεία του αειμνήστου καθηγητή Βοτανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνου Μητράκου, με βάση τα σχέδια της καθηγήτριας Αρχιτεκτονικής Κήπων και Τοπίου του Πανεπιστημίου του Βερολίνου Herta Hammerbacher και άνοιξε τις πύλες του στο κοινό το 1975, μετά το πέρας των εργασιών του καλωπιστικού τμήματός του.

Επισκέψεις από 50.000 μαθητές

Ο κήπος αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς περίοικους, αλλά και πιο μακρινούς επισκέπτες, που χαίρονται την εκπαιδευτική περιήγηση στα διάφορα τμήματα με τα παρτέρια τους, τη μαγευτική αναπόληση στον μοναδικό ανθώνα, αλλά και τον αναζωογονητικό περίπατο στο δάσος με τα ειδικά χαραγμένα μονοπάτια. Ή εάν δεν προτιμούν την περιδιάβαση αυτή καθαυτή στο πράσινο, μπορούν να χαρούν τη μαγεία του πρασίνου, την ηρεμία του δάσους και στο φιλόξενο καφέ του Κήπου κάτω από τα μεγαλεπήβολα δέντρα και τον πυκνό τους ίσκιο.

Τον περασμένο διάστημα πάνω από 500 σχολεία και 50.000 μαθητές επισκέφθηκαν τον Κήπο, ενημερώθηκαν από τους πρόθυμους ξεναγούς του για την ιστορία του και κυρίως άντλησαν πολλές γνώσεις και πληροφορίες για τα ενδημικά φυτά της χώρας μας, για τα φαρμακευτικά και «οικονομικά» φυτά, αλλά κυρίως έκαναν τη γνωριμία με πρωτόγνωρα είδη, που απαντώνται σε άλλες χώρες και άλλες ηπείρους και κυρίως αντίκρισαν ένα κομμάτι από τη λειτουργία και την πολυπλοκότητα της φύσης και των οργανισμών της, αισθάνθηκαν τη σαγήνη της αναγέννησης της ζωής και εντυπωσιάσθηκαν από την εμπειρία της άδολης φυσικής ομορφιάς.

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Νίκος Λιβανός, ένας από τους γεωπόνους του Βοτανικού Κήπου, είπε πως έχει συνολική έκταση περίπου 1.860 στρεμμάτων, τα οποία καλύπτονται από φυσική κυρίως βλάστηση που περιλαμβάνει περισσότερα από 550 είδη. Στα όρια του Κήπου συναντάμε ένα από τα αρχαιότερα δάση χαλεπίου πεύκης (Pinus halepensis) της Αττικής, που πλαισιώνεται από ένα φυσικό περιβάλλον από σκίνα, πουρνάρια και άλλα είδη. Μεγάλο τμήμα του Κήπου καλύπτεται επίσης από δάσος χαλεπίου πεύκης «εμπλουτισμένου», μετά από αναδάσωση, με τραχεία πεύκη και κυπαρίσσια. Θάμνοι και φρυγανότοποι κάθε είδους και μορφής καλύπτουν μία σημαντική έκταση, γεμίζοντας το τοπίο με τα χρώματα και τις μυρωδιές τους -ιδίως την εποχή της κατεξοχήν ανθοφορίας, την άνοιξη.

Στο τμήμα ιστορικών φυτών του, ο επισκέπτης μπορεί να δει είδη που ενδημούν στη χώρα μας ήδη από την προϊστορική εποχή. Παράλληλα μαθαίνει για ονομαστά φυτά όπως ο μανδραγόρας, το κώνειο, αλλά και για τα «ιερά» δέντρα και φυτά των αρχαίων θεών: Τη μυρτιά της Αφροδίτης, την ελιά της Αθηνάς, το σκίνο της Ήρας, το οποίο μάλιστα φυτευόταν και αργότερα έξω από τα μοναστήρια, λόγω της αναφροδισιακής ιδιότητας του σπόρου-«πιπεριού» του, από το οποίο προήλθε και το παραδοσιακό «πώς το τρίβουν το πιπέρι»!

Ένας πραγματικά παραδείσιος τόπος του Κήπου είναι ο Ανθώνας του, με την ιδιαίτερη κηποτεχνική αρχιτεκτονική του και τον πολύχρωμο στίβο από ατέλειωτα εντυπωσιακά είδη λουλουδιών, οι 100 ποικιλίες ρόδων, τα μοναδικά είδη δένδρων και μπαμπού, που αμιλλώνται ποιο θα κεντρίσει περισσότερο τις αισθήσεις μας και θα προσελκύσει με τα χρώματα και τις μυρωδιές του τα έντομα και τις πεταλούδες.

Οι 25 λίμνες του είναι γεμάτες με νούφαρα και άλλα υδρόβια φυτά, με πιο εντυπωσιακούς τους ινδικούς λωτούς, αλλά και την πράσινη «φακή του νερού», ενώ τα ιαπωνικά ψάρια κοχάκου που κολυμπούν σε μία από αυτές δίνουν την εντύπωση ενός καθαρά φυσικού περιβάλλοντος.

Στα άλλα τμήματα του Κήπου, ο επισκέπτης θα πληροφορηθεί για το πόσα φυτά και δέντρα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της φαρμακευτικής έρευνας, με τα συστατικά τους να χρησιμοποιούνται για θεραπείες ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων, είτε για την παραγωγή αρωμάτων ή απλά ως καλλιέργειες για την τροφή. Στον δενδρώνα του, θα συναντήσει είδη που δεν απαντώνται στην ελληνική χλωρίδα, όπως φοίνικες, πεύκα από άλλες ηπείρους και κλίματα.

Αλλά κυρίως, ο Κήπος είναι ο μοναδικός στην Ελλάδα που μπορεί να περηφανευθεί ότι διαθέτει το δέντρο της σεκόγιας, ένα από τα υψηλότερα κι αρχαιότερα είδη δέντρων στον κόσμο, που το ύψος του μπορεί να ξεπεράσει και τα 100 μ.

Σημαντικό τμήμα του Βοτανικού Κήπου αποτελεί και το φυτώριό του, στο οποίο καλλιεργούνται οι σπόροι για το φύτεμα καινούργιων ή την αντικατάσταση των φυτών και των δέντρων που φιλοξενεί. Με τη διαρκή ανταλλαγή σπόρων με άλλους αντίστοιχους κήπους σε όλον τον κόσμο, ο Κήπος Διομήδους βοηθά στη διατήρηση της παγκόσμιας βιοποικιλότητας και στη διάσωση απειλούμενων ειδών της φυσικής μας κληρονομιάς.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται δε στην κυκλική οικονομία και στην οικολογική βάση της λειτουργίας των πάντων μέσα στην έκτασή του. Το ξυλουργείο του ανακυκλώνει την ξυλεία που προκύπτει από τα δέντρα του Κήπου, προμηθεύοντας τις ταμπέλες για την ενημέρωση, τα παγκάκια κι άλλα λειτουργικά στοιχεία για τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου. Ενώ με τον σύγχρονο καταστροφέα του εξασφαλίζεται το «τσιπ» και το υλικό που κομποστοποιείται για να χρησιμεύσει ως λίπασμα και έδαφος για την καλλιέργεια των διαφόρων ειδών.

Αλλά το μνημείο τούτο της φυσικής ιστορίας δένεται στενά και με μία σημαντική στιγμή, ενός ανθρώπινου έπους. Μέσα στον πυκνό δενδρώνα του, προβάλλει ένα ξέφωτο που φιλοξενεί το μνημείο της εκτέλεσης της αντιστασιακής Λέλας Καραγιάννη και των συντρόφων της, από τους ναζί κατακτητές, τον Σεπτέμβριο του 1944. Παραδίπλα, τα γερμανικά πολυβολεία μαρτυρούν την αιματηρή τούτη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και υπενθυμίζουν πως η φύση κι ο άνθρωπος συνοδοιπορούν σε όλες, τόσο στις φωτεινές, όσο και στις σκοτεινές, στιγμές του κοινού τους βίου.

Ο Βοτανικός Κήπος Ι & Α. Διομήδους είναι αδιαμφισβήτητα ένα «κρυμμένο διαμάντι» όπως έγραψε και ο Guardian αλλά και ένα «διαμάντι» στην Αθήνα, κρυμμένο από τα πράσινα φυλλώματα και τα αρώματα των φυτών και των δέντρων του.