Στην Κερατέα, οι πιλότοι των Canadair ρίχτηκαν στη φωτιά ακόμη και μετά τη δύση του ήλιου, πραγματοποιώντας νυχτερινές ρίψεις νερού σε μία σπάνια και τολμηρή επιχείρηση.

Για πρώτη φορά, Canadair πραγματοποίησαν νυχτερινές ρίψεις νερού, επιχειρώντας κάτω από εξαιρετικά δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες, με σκοπό να περιορίσουν τη φωτιά που έκαιγε ανεξέλεγκτη στην Κερατέα.

Η κίνηση αυτή έδωσε πολύτιμο χρόνο στις επίγειες δυνάμεις και στους εθελοντές, οι οποίοι έδιναν ήδη τιτάνιο αγώνα με τις φλόγες, προκειμένου να αποτραπεί η περαιτέρω εξάπλωση της πύρινης λαίλαπας.

Στα συγκλονιστικά πλάνα φαίνονται οι πιλότοι των Canadair να κάνουν τις τελευταίες ρίψεις νερού μετά τη δύση του ήλιου.

Ο βασικός λόγος που τα εναέρια μέσα σταματούν τις ρίψεις μόλις πέσει το σκοτάδι

Με αναμμένα φώτα πτήσης, για να γίνονται ορατά μεταξύ τους μέσα στον καπνό, οι πιλότοι πραγματοποιούν τις ύστατες ρίψεις, προσπαθώντας να περιορίσουν το μέτωπο των πέντε χιλιομέτρων στην Κερατέα. Με αυταπάρνηση και ρισκάροντας τη ζωή τους, επιχειρούν για να σώσουν δάση, περιουσίες και ανθρώπινες ζωές.

Η επιχείρηση γίνεται υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Η πτήση σε χαμηλό ύψος μέσα σε καπνό, χωρίς το φυσικό φως της ημέρας, αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο για τους χειριστές. Απαιτεί εμπειρία, ψυχραιμία, υψηλή τεχνική κατάρτιση και τέλεια συνεργασία μεταξύ των μελών του πληρώματος.

Ο βασικός λόγος που τα εναέρια μέσα σταματούν τις ρίψεις μόλις πέσει το σκοτάδι είναι η ασφάλεια της πτήσης.

Τα πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα πετούν σε πολύ χαμηλά για να είναι αποτελεσματικές οι ρίψεις νερού. Στο σκοτάδι, ο πιλότος δεν μπορεί να εκτιμήσει με ακρίβεια το ανάγλυφο του εδάφους, την απόσταση από εμπόδια (δέντρα, καλώδια υψηλής τάσης, βουνά) και να στοχεύσει με ακρίβεια το σημείο ρίψης.

Οι φωτιές δημιουργούν καπνό και θερμικά ρεύματα που ήδη δυσκολεύουν την πτήση. Στο σκοτάδι, αυτά τα φαινόμενα γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνα επειδή ο πιλότος δεν έχει ορατότητα.

Τα περισσότερα πυροσβεστικά αεροσκάφη (όπως τα Canadair) και πολλά ελικόπτερα στην Ελλάδα δεν έχουν συστήματα νυχτερινής όρασης ή ειδικά όργανα για ασφαλή χαμηλή πτήση στο σκοτάδι. Τα ελικόπτερα που διαθέτουν τέτοια συστήματα συνήθως επιχειρούν μόνο σε ειδικές αποστολές διάσωσης, όχι σε ρίψεις νερού σε πύρινα μέτωπα.

Η συνεργασία αέρα – εδάφους βασίζεται σε οπτική επικοινωνία και σήματα. Το σκοτάδι δυσκολεύει τον εντοπισμό του προσωπικού και αυξάνει τον κίνδυνο ρίψης σε λάθος σημείο.

Μετά τη δύση του ηλίου, η επικινδυνότητα για το πλήρωμα και το μέσο είναι τόσο αυξημένη που το όφελος της ρίψης δεν αντισταθμίζει τον κίνδυνο.