Στη ΓΑΔΑ βρέθηκε την Πέμπτη (19.09.2024) ο άνθρωπος «χωρίς ταυτότητα». Ο κ. Πέτρος έκανε όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες για τη λήψη δείγματος DNA, ενώ με τις έρευνες είναι πιθανόν να ασχοληθεί και η Interpol.

Ο άνθρωπος «χωρίς ταυτότητα» που πήγε μαζί με τον εργοδότη του στη ΓΑΔΑ, επιμένει πως δεν θυμάται τίποτα από την παιδική του ηλικία, πως οι μνήμες του αρχίζουν από την ηλικία των 10 όταν και βρέθηκε ολομόναχος μέσα σε ένα ΚΤΕΛ της Πελοποννήσου.

Ο εργοδότης του κ. Πέτρου, που τον γνωρίζει πάνω από 15 χρόνια, έδωσε κατάθεση στη ΓΑΔΑ και μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Περίπου το 2006 – 2007 πήγαμε με το συνεργείο μου για δουλειά στην Καλαμάτα. Όταν φτάσαμε και περάσαμε από το νοσοκομείο της Καλαμάτας, ο Πέτρος μου είπε ότι δούλευε όταν φτιαχνόταν το κτίριο. Μου έκανε εντύπωση ότι ήταν απόμακρος και απέφευγε να κυκλοφορήσει στην πόλη καταγωγής του. Όταν είδε τον Πέτρο ένας εργολάβος από άλλο συνεργείο, μου είπε ότι έμοιαζε πολύ με έναν Αλβανό που δούλευε σε άλλο συνεργείο της περιοχής».

Και πρόσθεσε: «Θορυβήθηκα κι όταν τον ρώτησα ο Πέτρος ξέσπασε σε κλάματα και μου είπε ότι δεν γνωρίζει ποιος είναι και ότι πλάθει ιστορίες για την ταυτότητά του για να μπορεί να κινείται. Μου είπε ότι ζούσε στην Καλαμάτα και τη Μεσσήνη, ότι έμεινε για ένα διάστημα σε μοναστήρι. Μου είπε επίσης ότι ζούσε στο δάσος κοντά σε μια παιδική κατασκήνωση, έτρωγε από τα σκουπίδια και τα άλλα παιδιά του πετούσαν πέτρες. Μου είπε ακόμη ότι πίστευε πως η μητέρα του είχε πεθάνει στη γέννα, ο πατέρας του ήταν ναυτικός, τον μεγάλωσε μία ηλικιωμένη γυναίκα σε ένα χωριό του Ταϋγέτου και μετά τον μεγάλο σεισμό της Καλαμάτας αυτός ξεκίνησε να περιπλανιέται σε διάφορα μέρη. ήσυχος και φιλικός άνθρωπος».

«Δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα»

Ενώ ο ίδιος ο κ. Πέτρος, όταν ολοκλήρωσε τη διαδικασία λήψης DNA στη ΓΑΔΑ μίλησε στην κάμερα του Live News κaι ανέφερε:

«Έδωσα τα πάντα και περιμένω τις εξελίξεις. Νιώθω ανακουφισμένος που επικοινώνησα με τις Αρχές. Δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα, έχω πρόβλημα. Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά. Σας αγαπάω όλους, σας στέλνω την αγάπη μου».

«Μεγαλώσαμε μαζί…» – Κι άλλες μαρτυρίες στο Live News για τον άνθρωπο χωρίς ταυτότητα

Φωτογραφίες του k. Πέτρου στην Interpol είναι διατεθειμένη να στείλει η Eλληνική Aστυνομία, προκειμένου να βάλει ένα τέλος σε αυτή τη μυστηριώδη υπόθεση του ανθρώπου χωρίς ταυτότητα.

Μετά τη χθεσινή (σ.σ. 18.09.2024) μαρτυρία αυτού του άνδρα στο Live News, ο οποίος αναγνώρισε τον Πέτρο και υποστήριξε πως δούλευαν μαζί τη δεκαετία του ’90 στην Καλαμάτα, και ένας δεύτερος άνθρωπος υποστηρίζει ότι τον αναγνώρισε, δίνοντας πληροφορίες αυτή τη φορά για το παρελθόν του πριν πάει στην Καλαμάτα.

«Μεγαλώσαμε μαζί στην Αλβανία»

Ο Πέτρος επιμένει πως δεν θυμάται τίποτα από την παιδική του ηλικία, πως οι μνήμες του αρχίζουν από την ηλικία των 10 όταν και βρέθηκε ολομόναχος μέσα σε ένα ΚΤΕΛ της Πελοποννήσου.

Ένας άνθρωπος, όμως, υποστήριξε, μιλώντας στο Live News, πως ο κ. Πέτρος μπορεί να είναι ένα παιδί που μεγάλωσαν μαζί από μικρά σε ένα χωριό της Αλβανίας.

«Είναι στην ηλικία μου, κάποτε έφυγε πολύ μικρός από το χωριό και ήρθε εδώ, μετανάστης στην Ελλάδα και ξαφνικά χάσαμε τα ίχνη του και η οικογένεια που τον έψαχνε δεν τον βρήκε ποτέ. Αυτός είχε φύγει στα 17-18».

Αν και έχει να τον δει από όταν ακόμα ήταν παιδί και δεν μπορεί να είναι 100% σίγουρος, ισχυρίζεται πως το όνομα Πέτρος Κουτσούκης του είναι γνωστό, καθώς ο συμπατριώτης του το χρησιμοποιούσε από τότε, ώστε να καταφέρει να βρει πιο εύκολα δουλειά στην Ελλάδα.

«Όταν είπε αυτό το όνομα Πέτρος Κουτσούκης είναι το όνομα του, που έφτιαξε τότε για να μπορούν να τον φωνάξουν πιο εύκολα όταν έβγαινε στην πλατεία του χωριού (Κλεισούρα) για να βρει δουλειά. Αυτό το όνομα έφτιαξε εδώ. Μιλάμε τώρα το ’92. Στα χωριά όταν έψαχναν δουλειά, γιατί μετανάστες ήταν τότε ούτε χαρτιά είχαν, ούτε τίποτα».

Πάντως, η μαρτυρία δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται, καθώς κάτοικοι της Κλεισούρας λένε στο Live News ότι δεν θυμούνται υπόθεση 17χρονου αγοριού που να εξαφανίστηκε από το χωριό τους τη δεκαετία του ’90 ούτε και οι φωτογραφίες του Πέτρου τούς θυμίζουν κάποιον συγχωριανό τους.

«Δουλέψαμε μαζί του για δύο καλοκαίρια τη διετία ’97 -’98»

«Από τα μάτια και με το που άκουσα τη φωνή του τον αναγνώρισα με τη μία. Μόνο με τη φωνή θα τον αναγνώριζα αμέσως».

Μετά τον Αδάμ και ο αδελφός του, Νίκος, αναγνώρισε τον 44χρονο άνδρα, και όπως λέει, αν κι έχουν περάσει 27 ολόκληρα χρόνια είναι ολόιδιος με λίγα κιλά παραπάνω:

«Τον έχω δει σε φωτογραφία. Είναι ολόιδιος μόνο με παραπανίσια κιλά και αραιά μαλλιά».

Είναι σίγουρος πως πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που δούλεψε μαζί του για δύο καλοκαίρια τη διετία ’97-’98 στο νοσοκομείο της Καλαμάτας.

«Ήταν ένα ήσυχο παιδί, με τις νυχτερινές εξόδους του, με το χιούμορ του, τις παρέες του. Δεν μίλαγε πολύ για την οικογένεια του, μας έλεγε ότι ήταν υιοθετημένος από μεγάλους ανθρώπους στη Μεσσήνη».

Κι αυτός θα πει στο Live News πως ο Πέτρος δεν μιλούσε σχεδόν ποτέ για την οικογένεια του ενώ συχνά δεχόταν ερωτήσεις για την προφορά του.

«Είχε μια προφορά που δεν ήταν μεσσηνιακή. Είχαμε μια υποψία μήπως ήταν Βορειοηπειρώτης. Όχι Αλβανός σε καμία περίπτωση. Βορειοηπειρώτης και σκεφτόμασταν μήπως επειδή είχαν βιώσει ρατσισμό, ντρεπόταν και δεν το έλεγε».

Θυμάται πως ο Πέτρος είναι 3 με 4 χρόνια μεγαλύτερος του κι επομένως δεν μπορεί να είναι 44 ετών αφού ο ίδιος σήμερα είναι 46.

«Εγώ είμαι 46 χρονών. Αυτός ήταν από 3-5 μεγαλύτερος μου. Σήμερα δεν μπορεί να είναι 44. Πρέπει να είναι τουλάχιστον 49 – 52 χρονών».

Θα δώσουν δείγμα DNA

Οι μαρτυρίες πληθαίνουν ωστόσο κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποια ισχύει.

Την ίδια ώρα, μία οικογένεια από την Αρκαδία διατηρεί ελπίδες πως ίσως ο άνθρωπος χωρίς ταυτότητα είναι το 6χρονο αγοράκι τους που εξαφανίστηκε τον Ιούνιο του 1985.

«Θέλω να κάνω DNA για να μου φύγει και εμένα ένα βάρος από μέσα μου, είναι ή δεν είναι. Ηλικιακά με τα λεγόμενα του, είναι κοντά, γιατί αν ο αδελφός μου ζει θα ήταν 45 χρονών».

Έχουν περάσει 40 χρόνια από την εξαφάνιση του 6χρονου αγοριού από το Λεβίδι Αρκαδίας και ακόμα και σήμερα αυτή η γυναίκα δεν γνωρίζει τι απέγινε ο μικρός αδελφός της.

«Θέλω μία συνάντηση, να τον δω από κοντά. Να τον κοιτάξω στα μάτια και να καταλάβω κάποια πράγματα. Ο αδελφός μου είχε ένα χαρακτηριστικό στο πρόσωπο του που αν τον συναντήσω από κοντά θα το αναγνωρίσω».