Φρεσκοσιδερωμένα ρούχα, καλοχτενισμένα μαλλιά με τη μυρωδιά της κλασικής κολόνιας που αναδύει καθαριότητα και κυρίως πάντα χαμόγελο. Πλατύ, γλυκό, παρατεταμένο, αληθινό. Έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό. Ολόιδιοι κι όταν φορούσαν τα ίδια ρούχα δεν μπορούσε κάποιος να ξεχωρίσει ποιος είναι ο Ανέστης και ποιος ο Μιχάλης Κόντης. Ξεχώριζαν, όμως, για το ήθος, την καλοσύνη, την ευγένεια και έγιναν γνωστοί ως οι δίδυμοι της Θεσσαλονίκης.

Αχώριστοι και αγαπημένοι οι δίδυμοι της Θεσσαλονίκης, μέχρι πριν από δέκα μήνες που ο Ανέστης έφυγε για το μεγάλο ταξίδι σκορπίζοντας στη θλίψη τον αδερφό – κολλητό του και μια ολόκληρη πόλη.

«Η Θεσσαλονίκη, δυστυχώς, έμαθε τα δυσάρεστα με δέκα μήνες καθυστέρηση. Οι περισσότεροι δηλαδή γιατί οι κοντινοί τους άνθρωποι γνώριζαν. Για να μην νιώθει άσχημα ο αδερφός του, Μιχάλης, που έμεινε πίσω δεν αναφέρθηκε η απώλεια ούτε καν στη σελίδα μας στο Facebook «Φίλοι των δίδυμων». Οι τελευταίες μας δημοσιεύσεις ήταν πέρυσι τον Αύγουστο και… σιωπήσαμε κι εμείς και αν δείτε κάπου εκεί σταμάτησαν οι δημοσιεύεις μας και με τους δύο», αναφέρει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο ιδρυτής και διαχειριστής της σελίδας στα social media, Οδυσσέας Χιλιτίδης.

Σημειώνει πως ακόμη κι αν πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από το άσχημο γεγονός, το κύμα συγκίνησης στην πόλη ήταν τεράστιο μόλις έγινε γνωστή η δυσάρεστη είδηση μέσω μιας ανάρτησης. Τα social γέμισαν με δημοσιεύσεις και όμορφα λόγια αποχωρισμού για τον Ανέστη. Με αντίο γεμάτα γλύκα και νοσταλγία και με ένα βαθύ σεβασμό, μια υπόκλιση σαν αυτήν που έκαναν κουνώντας το κεφάλι οι γλυκύτατοι δίδυμοι με όλους, μικρούς και μεγάλους. Η σελίδα που λειτουργεί από το 2010 και είναι αφιερωμένη στα αδέλφια, είναι γεμάτη φωτογραφίες τους, γεγονότα όπου πρωταγωνίστησαν ή συμμετείχαν, με σχόλια από τον κόσμο που τους γνώριζε και τους αγαπούσε.

Όπως μάλιστα εξηγεί ο κ. Χιλιτίδης, η δημιουργίας της αποτέλεσε μία ανάγκη καθώς πολλά άλλαζαν στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς, αλλά οι δίδυμοι ήταν μια σταθερή αξία. «Ήταν κομμάτι της ιστορίας αυτής της πόλης χωρίς αμφιβολία. Μια πόλης που έχανε πολλά με το πέρασμα των ετών. Γραφικές φιγούρες έσβηναν με τον καιρό, όπως ο λατερνατζής, ο λαχειοπώλης… όμως οι δίδυμοι ήταν εκεί», σημειώνει.

Τους συναντούσε κάποιος στα ίδια μέρη, κέντρο πάντα, αγαπούσαν το θέατρο, τα φεστιβάλ και συμμετείχαν σε εκδηλώσεις. Οι δίδυμοι ήταν από τους μεγαλύτερους θεατρόφιλους, πάντα ευπρόσδεκτοι στις παραστάσεις του ΚΘΒΕ κι είχαν μέχρι και το δικό τους κομμάτι στην πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα που κόβει το θέατρο.

Γεννήθηκαν στη Δράμα, από μπαμπά ζαχαροπλάστη, έτσι δικαιολογούσαν την αγάπη τους για τα γλυκά συνοδευόμενα συνήθως από πορτοκαλάδα. Στη Θεσσαλονίκη έμεναν κοντά στο γαλλικό ινστιτούτο και από παιδιά η βόλτα τους ήταν στη Β.Όλγας κι από εκεί κατέβασμα στην παραλία.

Ήταν αγαπημένοι όλων από παιδιά κι όσο μεγάλωναν η αγάπη διογκώνονταν και έγιναν γνωστοί, σχεδόν σε όλους, ενώ δεν αρνούνταν σε κανέναν μια φωτογραφία και για πολλούς ηθοποιούς ήταν το γούρι της πρεμιέρας. Τους στοίχισε πολύ η απώλεια της μητέρας τους. Δεν έβγαιναν από το σπίτι για ένα διάστημα και οι κοινές τους εμφανίσεις περιορίστηκαν και όταν έκαναν μοναχικούς περιπάτους κυριαρχούσε η ερώτηση «που είναι ο αδελφός σου;».

Δεν έχαναν δελτίο ειδήσεων, διάβαζαν εφημερίδες, ήθελαν να είναι πάντα ενημερωμένοι. Κι ας άργησε η Θεσσαλονίκη να ενημερωθεί για την απώλεια του Ανέστη και του οριστικού διαχωρισμού των πιο διάσημων διδύμων της πόλης…