Η ακρόπολη της Λίνδου, που βρίσκεται στη Ρόδο, είναι ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος που προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Στην κορυφή ενός βράχου 116 μέτρων, φιλοξενεί τον δωρικό ναό της Αθηνάς Λινδίας, ο οποίος χτίστηκε τον 4ο αιώνα π.Χ.
και είχε πανελλήνια φήμη κατά την αρχαιότητα. Η ιστορία της ακρόπολης περιλαμβάνει σημαντικές αναστηλώσεις και προσθήκες κατά τις κλασικές, ελληνιστικές, ρωμαϊκές και βυζαντινές περιόδους, ενώ οι Ιωαννίτες Ιππότες και οι Ιταλοί αρχαιολόγοι συνέβαλαν στη διατήρηση και ανακάλυψη των μνημείων της.
Σήμερα, η ακρόπολη αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής.
Πιο αναλυτικά:
Η ακρόπολη της Λίνδου δεσπόζει πάνω από τον ομώνυμο παραδοσιακό οικισμό της Ρόδου και περιλαμβάνει μνημεία διαφόρων χρονικών περιόδων, αποτελώντας πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών κάθε χρόνο.
Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται στην κορυφή ενός απόκρημνου βράχου, ύψους περίπου 116 μέτρων και σε απόσταση 55 χιλ. από την πόλη της Ρόδου, προσφέροντας πανοραμική θέα στο Αιγαίο Πέλαγος.
Κατά την αρχαιότητα, η ακρόπολη της Λίνδου είχε ως κεντρικό λατρευτικό χώρο τον ναό της Λινδίας Αθηνάς, που είναι και το σημαντικότερο αξιοθέατο του αρχαιολογικού χώρου. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, όταν ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο με τις κόρες του, κατέπλευσε στη Λίνδο, όπου έγινε δεκτός με θέρμη από τους κατοίκους. Αυτός ήταν που έχτισε το ιερό της Λινδίας Αθηνάς και αφιέρωσε ένα άγαλμα στη θεά, πριν εκπλεύσει για το Άργος.
Δεν είναι ακριβώς γνωστό πότε χτίστηκε ο αρχικός ναός. Οι ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν πως τον 6ο αιώνα π.Χ., ο τύραννος της Λίνδου και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας, Κλεόβουλος, αναστήλωσε το ιερό και πως περίπου το 342 π.Χ. καταστράφηκε από πυρκαγιά. Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν πως ο δωρικού τύπου ναός της Αθηνάς μέρη του οποίου σώζονται ως τις μέρες μας (τετράστυλος αμφιπρόστυλος ναός, αφού στην πρόσοψη και την πίσω όψη διαμορφώνεται στοά από τέσσερεις κίονες), οικοδομήθηκε τον 4ο αιώνα π.Χ.
Κατά την κλασική και την ελληνιστική εποχή το ιερό της Λινδίας Αθηνάς είχε πανελλήνια φήμη· χαρακτηριστικό είναι πως στη Λινδία Αθηνά ανέθεσαν αφιερώματα φημισμένοι βασιλείς, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Πτολεμαίος ο Σωτήρ, ο Πύρρος και ο Φίλιππος Ε΄.
Την περίοδο της μεγάλης ακμής της Ροδιακής Πολιτείας, η ακρόπολη της Λίνδου εξωραΐστηκε περαιτέρω, καθώς χτίστηκαν εντυπωσιακά Προπύλαια, Στοά και τείχος. Αξιοσημείωτο είναι και το ανάγλυφο τριημιολίας που σώζεται στη βάση του αρχαιολογικού χώρου της ακρόπολης και χρονολογείται στον 2ο αιώνα π.Χ.
Η δόμηση και ανοικοδόμηση της ακρόπολης συνεχίστηκε και κατά τη Ρωμαϊκή και τη Βυζαντινή εποχή, αφήνοντας δείγματα που σώζονται ως σήμερα.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού αρχαίοι ναοί μετατράπηκαν σε χριστιανικούς ή οικοδομήθηκαν νέοι. Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη είναι ένα κτίσμα του 13ου/14ου αιώνα που θεωρείται πως δομήθηκε πάνω στα ερείπια εκκλησίας του 5ου αιώνα μ.Χ.
Ο αρχαιολογικός χώρος της ακρόπολης πήρε την τελική του μορφή κατά την περίοδο της Ιπποτοκρατίας. Οι Ιωαννίτες Ιππότες διαμόρφωσαν το Κάστρο συντηρώντας και επεκτείνοντας τις προγενέστερες Βυζαντινές οχυρώσεις.
Και την εποχή της Τουρκοκρατίας αξιοποιήθηκε ως φρούριο, αλλά χωρίς να μαρτυρείται ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη συντήρησή του. Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι Δανοί αρχαιολόγοι Kinch και Blinkenberg πραγματοποίησαν έρευνες στη νότια Ρόδο και στην ακρόπολη της Λίνδου. Τα ευρήματά τους μεταφέρθηκαν και εκτίθενται στο Μουσείο της Κοπεγχάγης. Μετά την κατάληψη της Ρόδου από το Βασίλειο της Ιταλίας, Ιταλοί αρχαιολόγοι πραγματοποίησαν έρευνες σ΄όλο το νησί.
