Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος, μοιράστηκε την ανατριχιαστική εμπειρία του από την ημέρα της τραγωδίας στα Τέμπη, κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής του επικοινωνίας με την εκπομπή Buongiorno του MEGA. Περιέγραψε τις δραματικές σκηνές στα νοσοκομεία της Λάρισας και Θεσσαλονίκης, όπου οι τραυματίες ανησυχούσαν για τους διπλανούς τους, ενώ οι συγγενείς των θυμάτων βίωναν έναν εφιάλτη, αναζητώντας τους αγαπημένους τους.
Ιδιαίτερα σοκαριστική ήταν η αναφορά του σε ένα φορτηγό ψυγείο με διαμελισμένα μέλη παιδιών, γεγονός που τον σημάδεψε. Ο Γιαννάκος τόνισε την ανάγκη για απονομή δικαιοσύνης και υποστήριξε ότι η τραγωδία δεν έχει κομματική χροιά, αλλά αφορά την ανθρωπιά και την απώλεια.
Πιο αναλυτικά:
Τι είπε ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ για την ημέρα που συνέβη η τραγωδία στα Τέμπη
Ο Μιχάλης Γιαννάκος λοιπόν, αρχικά είπε στην εκπομπή: «Υπάρχει μια αυθόρμητη κινητοποιήση όλων των εργαζόμενων, όλων των κομματικών αποχρώσεων, να συμμετάσχουν στην συγκέντρωση της Παρασκευής, να συμπαρασταθούν στους συγγενείς των θυμάτων. Εμείς είμαστε μια ενεργή ομοσπονδία και δυναμική, συνεχώς κάναμε μεγάλη προσπάθεια να βρούμε απεργούς στις κινητοποιήσεις μας για τα αιτήματα. Από προχθές τσακωνόμαστε με τους συναδέλφους ποιος θα μείνει πίσω να δουλέψει ως προσωπικό ασφάλειας προκειμένου να έχουμε ασφάλεια στα Νοσοκομεία για τους ασθενής που θα προσέρχονται. Αυτό συμβαίνει πρώτη φορά. Μας ρωτάνε με ποια κριτήρια επιλέγετε προσωπικό ασφάλειας, αυτό δεν το έχουμε ξαναζήσει, θέλουν να πάνε στη συγκέντρωση. Θα μου επιτρέψετε να πω και τη δική μου εμπειρία, όταν έγινε η τραγωδία των Τεμπών εγώ ήμουν Θεσσαλονίκη. Με πήραν οι συνάδελφοι από τη Λάρισα και μου είπαν ότι συγκρούστηκαν τρένα, μεταφέρονται τραυματίες στα Νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, πήγα αμέσως πρωί πρωί. Εκεί συνομίλησα με πάρα πολλούς τραυματίες, οι τραυματίες αυτοί σκεφτόνταν περισσότερο και τους ήξεραν με τα μικρά ονόματα τους διπλανούς και ρωτάγανε εμένα αν είναι τραυματίες και αν είναι στο Νοσοκομείο. Μου έλεγαν ότι έζησαν εφιάλτη, μια σύγκρουση, μια μεγάλη φωτιά, και με προσπάθεια όλοι μαζί πως θα σωθούν μέσα στη νύχτα. Και είχαν την αγωνία αν ο διπλανός τους σώθηκε. Την επόμενη ημέρα πήγα στο Γενικό Νοσοκομείο της Λάρισας, εκεί πραγματικά αυτό θα με στοιχειώνει για όλη μου τη ζωή. Το λέω γιατί εκεί είδα τους συγγενείς οι οποίοι ήταν σε μια κατάσταση αλλοφροσίνης, να ψάχνουν τους δικούς τους ανθρώπους, και στην αυλή του Νοσοκομείου, να υπάρχει ένα φορτηγό ψυγείο, το οποίο φορτηγό το περιεχόμενο ήταν διαμελισμένα μέλη σωμάτων παιδιών τα οποία ήταν καμμένα. Επειδή το είδα αυτό το περιεχόμενο, αυτό θα με στοιχειώνει, αυτό θα είναι ο εφιάλτης μου για όλη μου τη ζωή. Οι συγγενείς να ξέρουν το περιεχόμενο αλλά να μην χάνουν την ελπίδα τους να πιστεύουν ότι είναι τα παιδιά τους σε κάποιο Νοσοκομείο. Να με ρωτάνε αν είδες το παιδί μου κάπου με αυτό το όνομα. Πραγματικά δηλαδή αυτό είναι τρομερό, πρέπει πραγματικά να αποδοθεί δικαιοσύνη, πρέπει αυτά τα παιδιά για να αναπαυτεί η ψυχούλα τους να δοθούν απαντήσεις. Δεν είναι κομματικό, δεν έχει να κάνει με κόμματα, πραγματικά πρόκειται για αυτή τη τραγωδία. Μετά από μέρες ξανα επισκέφτηκα τα Νοσοκομεία της Λάρισας, γιατί μιλάμε για τα θύματα, δεν είναι μόνο τα θύματα, είναι και οι άνθρωποι που είναι σοβαρά τραυματίες και ακόμη δίνουν μάχη για να αποκαταστίσουν και τα σωματικά τους τραύματα και τα ψυχικά τους τραύματα. Εκεί λοιπόν υπήρχαν τραυματίες οι οποίοι δίνουν μάχη με χειρουργικές εξετάσεις. Θυμηθείτε ότι υπήρχε και ένα παιδάκι του οποίου διαλύθηκε το κεφάλι του και πήγε στο εξωτερικό και επιστρέφει τώρα».
