Ποινή φυλάκισης έως τρία χρόνια, χρηματικό πρόστιμο, αλλά και καταβολή αποζημίωσης περιμένει όποιον διαζευγμένο ή διαζευγμένη δηλώσει ψευδώς στο δικαστήριο ότι δεν έχει εισοδήματα για να λάβει διατροφή, σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο ενώπιον του οποίου έφτασε ανάλογη υπόθεση.

Μάλιστα, όπως έκρινε ο Άρειος Πάγος, ανάλογες ποινές θα αντιμετωπίσουν και όσοι μάρτυρες  καταθέσουν ενόρκως τον ίδιο ψευδή ισχυρισμό, δηλαδή ότι αυτός που απαιτεί διατροφή δεν έχει εισοδήματα.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», εάν κάποιος άνδρας ή γυναίκα, μετά την έκδοση διαζυγίου προσφύγει στη Δικαιοσύνη, διεκδικώντας διατροφή, δηλώνοντας ψευδώς στο δικαστήριο ότι δεν εργάζεται και δεν έχει εισοδήματα, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έως τρία έτη, χρηματικό πρόστιμο, αλλά και καταβολή αποζημίωσης. Επιπρόσθετα, πρέπει να επιστρέψει έντοκα τα ποσά της διατροφής που έλαβε παράνομα.

Σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο, το ύψος της αποζημίωσης που θα υποχρεωθούν να καταβάλουν, θα καθοριστεί από τα δικαστήρια.

Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με τον νέο Ποινικό Κώδικα, μέρος της ποινής των 3 ετών πρέπει να εκτιθεί.

Η υπόθεση που έφτασε στα δικαστήρια

Τον Οκτώβριο του 2005, σύμφωνα με την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», ζευγάρι που διατηρούσε ερωτική σχέση παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο. Έναν μήνα αργότερα απέκτησαν μία κόρη, αλλά έναν χρόνο μετά τον γάμο χώρισαν. Και από τις δύο πλευρές κατατέθηκαν αγωγές για την επιμέλεια και επικοινωνία με το παιδί, οι οποίες συνεκδικάστηκαν και ορίστηκε διατροφή 600 ευρώ τον μήνα για την πρώην σύζυγο.

Στη συνέχεια το πρώην ζεύγος άσκησε εφέσεις κατά της πρωτόδικης απόφασης, με τη διαζευγμένη να κινεί τις διαδικασίες για να λάβει μεγαλύτερο ποσό διατροφής και να λέει στο δικαστήριο:

«Ακόμη και σήμερα ψάχνω για εργασία και στέλνω βιογραφικά, πλην όμως δεν βρίσκω, διότι η αγορά της Α… είναι ανύπαρκτη, η δε της Θεσσαλονίκης πολύ περιορισμένη σε σχέση με την Αθήνα», ισχυριζόμενη ότι «… τόσο εγώ όσο και η ανήλικη θυγατέρα μας στερούμαστε παντελώς εισοδημάτων και άλλων πόρων (εγώ δεν εργάζομαι και δεν υπάρχει δυνατότητα να εργαστώ, αιτία της ηλικίας που βρίσκεται η ανήλικος, αλλά και αιτία του ότι δεν μπορώ να βρω εργασία ανάλογη των προσόντων που διαθέτω».

Μάλιστα, προσήλθε ως μάρτυρας υπεράσπισης η αδερφή της, που κατέθεσε: «Η αδερφή μου δεν εργάζεται, δεν έχει πόρους, στέλνει συνέχεια βιογραφικά σημειώματα και ψάχνει για δουλειά, ανάλογη όμως, των προσόντων της, όχι των 600 ευρώ».

Πράγματι, το δικαστήριο πείστηκε ότι «δικαιούται διατροφής καθόσον δεν εργάζεται» και αύξησε το ποσό από τα 600 στα 800 ευρώ.

Ωστόσο, ο πρώην σύζυγος στράφηκε κατά της πρώην συντρόφου του, αλλά και της αδερφής της, προσκομίζοντας στο δικαστήριο στοιχεία, ότι «παρά τα όσα ισχυριζόταν (η πρώην σύζυγος) ότι δεν εργαζόταν, στην πραγματικότητα το ίδιο χρονικό διάστημα παρείχε υπηρεσίες, αρχικά ως ελεύθερη επαγγελματίας και στη συνέχεια ως μισθωτή. Σύμφωνα δε με το εκκαθαριστικό της για το έτος …, δήλωσε εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες 4.583,10 ευρώ και από ελευθέρια επαγγέλματα ποσό 11.048,17 ευρώ».

Το Εφετείο όπου πήγε τελικά η υπόθεση, υποχρέωσε τις δύο αδελφές να καταβάλουν στον ενάγοντα πρώην σύζυγο «χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης το ποσό των 5.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την ημέρα κατάθεσης της αγωγής του».

Όμως, το Α1 Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου είχε αντίθετη άποψη από αυτήν του Εφετείου και αναίρεσε την απόφαση, αναπέμποντας την υπόθεση για νέα δίκη, με άλλους δικαστές, επιδικάζοντας πάντως στις δύο γυναίκες δικαστικά έξοδα ύψους 3.000 ευρώ.