Με στόχο να μην επαναληφθούν φαινόμενα 2010 (λουκέτα μικρών επιχειρήσεων και απολύσεις λόγω υψηλών κλαδικών μισθών σε αναντιστοιχία με την παραγωγικότητα) αλλά και να ενισχυθούν οι μισθολογικές παροχές συμμετέχει η κυβέρνηση στον εν εξελίξει διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους για την αναδιαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου των διαπραγματεύσεων για συλλογικές συμβάσεις.

Ο εν λόγω διάλογος έχει ξεκινήσει πριν το καλοκαίρι με βάση εργασιακό νόμο του 2024 και στόχο έχει την σύσταση ενός εθνικού σχεδίου (όπως προβλέπει κοινοτική οδηγία που έχει ενσωματώσει η κυβέρνηση στον παραπάνω νόμο) για την ενθάρρυνση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων με στόχο όχι μόνο την αύξηση των μισθών αλλά και άλλα κλαδικά δικαιώματα που δεν έχουν να κάνουν με καθαρά μισθολογικά θέματα (πχ κατάρτιση μέσω του νέου «ταμείου» των 90 – 100 εκατ. ευρώ που έχουν πλέον στα χέρια τους οι κοινωνικοί εταίροι).

Το σχέδιο αυτό πρέπει να το καταθέσει το υπουργείο Εργασίας στην Κομισιόν έως τα τέλη του τρέχοντος έτους, αφού έχει ολοκληρωθεί ο διάλογος με τους κοινωνικούς εταίρους.

Το σχέδιο αυτό θα περιλαμβάνει, σύμφωνα με πληροφορίες του newsit.gr, δύο σκέλη. Το πρώτο θα αφορά προτεινόμενες θεσμικές αλλαγές (πχ στο ποσοστό της αντιπροσωπευτικότητας των κλαδικών συμβάσεων) και το δεύτερο τεχνικές αλλαγές στο υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο (πχ Εργάνη).

Οι ίδιες πηγές ξεκαθαρίζουν πως η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι υποχρεωμένη από την Κομισιόν να περάσει τις νέες θεσμικές αλλαγές μέχρι τέλος Δεκεμβρίου 2025, παρά μόνο να τις αποτυπώσει μέσα στο σχέδιο που θα παραδώσει στις Βρυξέλλες.

Αυτές οι αλλαγές μπορούν να θεσπιστούν οποιαδήποτε στιγμή την επόμενη 5ετία, δηλαδή το 2026, το 2027 κλπ.

Μ΄άλλα λόγια, ακόμα και αν στο εθνικό σχέδιο της Ελλάδα αναφέρονται κάποιες προτάσεις αλλαγών στο σκέλος των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, μπορεί αυτές να θεσπιστούν οποιοδήποτε από τα επόμενα έτη.

Αυτό δεν σημαίνει πως η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να «τρέξει» την αύξηση της συνδικαλιστικής κάλυψης των εργαζομένων, ειδικά σε κάποιους κλάδους, οι οποίοι απασχολούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους και θα μπορούσαν – υπογράφοντας οι κοινωνικοί εταίροι συλλογική σύμβαση – να εκτοξεύσουν το ποσοστό όσων εργαζομένων υπάγονται σε μία κλαδική σύμβαση…

Ένας από αυτούς είναι ο κλάδος του εμπορίου, με τη διαφορά όμως πως στο υπ. Εργασίας λαμβάνουν σοβαρά το γεγονός ότι οι όποιες αυξήσεις αποφασιστούν μεταξύ των κοινωνικών εταίρων δεν θα ξεπερνούν τα όρια της παραγωγικότητας, καθώς σε διαφορετική περίπτωση σε ενδεχόμενη μελλοντική κρίση της οικονομίας θα υπάρξει απότομη μείωση του προσωπικού μέσω απολύσεων, καθώς οι επιχειρήσεις, ιδίως οι πιο μικρές, δεν θα είναι σε θέση να καλύψουν τις αμοιβές που θα προβλέπει μία (μελλοντική) κλαδική σύμβαση.