Το άρθρο εξετάζει την εξέλιξη της οδικής ασφάλειας μέσα από τη σύγκριση ενός 40χρονου αυτοκινήτου, του VW Golf Mk2 του 1989, με τα σύγχρονα πρότυπα ασφαλείας.
Η γερμανική DEKRA πραγματοποίησε crash test στο παλιό μοντέλο, αποκαλύπτοντας την αδυναμία του να προστατεύσει τους επιβάτες σε περίπτωση σύγκρουσης, λόγω της έλλειψης σύγχρονων χαρακτηριστικών όπως οι αερόσακοι και οι ελεγχόμενες ζώνες παραμόρφωσης.
Αντίθετα, ένα σύγχρονο Golf VIII θα προστάτευε τους επιβάτες με ελαφρούς τραυματισμούς στο ίδιο σενάριο. Το άρθρο υπογραμμίζει τη σημαντική πρόοδο στην παθητική και ενεργητική ασφάλεια των αυτοκινήτων τις τελευταίες δεκαετίες.
Πιο αναλυτικά
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ένα από τα σημαντικότερα παραδείγματα τεχνολογικής προόδου γενικότερα, όχι μόνο στην αυτοκίνηση, είναι η βελτίωση της οδικής ασφάλειας. Της ενεργητικής και της παθητικής των τετράτροχων, που από κινητοί «τάφοι» έχουν εξελιχθεί σε φρούρια. Μια πρόοδος που απεικονίζεται με εκπληκτικό, αλλά συνάμα σοκαριστικό, τρόπο στα crash tests.
Από την παρανόηση της «γερής λαμαρίνας» στα παλιά αυτοκίνητα, που έβλεπες τον οδηγό να σκάει στο τιμόνι επειδή αμάξωμα-πλαίσιο δεν απορροφούσαν τίποτα από την πρόσκρουση, περάσαμε στις ελεγχόμενες ζώνες παραμόρφωσης και τους αερόσακους. Οι κατασκευές έγιναν «εύθραυστες» με την πρώτη ματιά, αλλά στην ουσία εκτίναξαν τη ζωτικότητα της καμπίνας επιβατών. H δοκιμή πρόσκρουσης ενός VW Golf Mk2 του 1989 δείχνει με τον πιο γλαφυρό, παραστατικό και εκπληκτικό τρόπο, το πόσο έχουν αλλάξει προς το καλύτερο τα πράγματα στην παθητική ασφάλεια τις τελευταίες 3-4 δεκαετίες.
Η γερμανική DEKRA πήρε ένα Golf II (κατασκευάστηκε μεταξύ 1983 έως 1992) του ’89 και το έθεσε στη δοκιμασία της μετωπικής σύγκρουσης στα 64 χλμ./ώρα, με το 40% της μετωπικής του επιφάνειας πάνω σε μια μεταλλική μπαριέρα που παραμορφώνεται. Ένα τεστ πρόσκρουσης που χρησιμοποιούσε ο Euro NCAP μέχρι το 2020 και αντιστοιχεί σε μια μετωπική σύγκρουση μεταξύ δύο πανομοιότυπων οχημάτων που κινούνται με ταχύτητα περίπου 50 έως 55 χλμ./ώρα. Αναμενόμενα, τα μετρητικά όργανα χτύπησαν «κόκκινο» παντού. Φαίνεται και με την πρώτη ματιά, εξάλλου, που το αμάξωμα και το σασί του 36χρονου χάτσμπακ έγιναν «φυσαρμόνικα». Σε αυτά προσθέστε την απουσία αερόσακων, η οποία μεταφράζεται σε υψηλότατο κίνδυνο θανατηφόρων τραυματισμών για οδηγό-συνοδηγό, ή πρόκληση εγκεφαλικών βλαβών. Τα κεφάλια και των δυο ανδρείκελων χτύπησαν σε τιμόνι-ταμπλό αντίστοιχα, ενώ μεγάλα προβλήματα αντιμετώπισαν και τα πόδια. Τόσο η κολώνα του τιμονιού όσο και το ταμπλό μετατοπίσθηκαν έντονα, μεταφέροντας υψηλά φορτία στα πόδια των crash test dummies.
«Στο Golf II, οι επιβάτες θα είχαν ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσουν από αυτή τη μετωπική σύγκρουση λόγω της κατάρρευσης του χώρου επιβατών, της μεγάλης διείσδυσης των εξαρτημάτων του οχήματος στο εσωτερικό και της πρόσκρουσης στο τιμόνι», εξηγεί ο ειδικός της DEKRA, Egelhaaf. Στο νέο Golf VIII, ωστόσο, οι επιβάτες πιθανότατα θα είχαν γλιτώσει με ελαφρούς τραυματισμούς στο ίδιο σενάριο σύγκρουσης.
Οι δοκιμές περιλάμβαναν και ενεργητική ασφάλεια, ήτοι φρενάρισμα και αποφυγή ταράνδου (πριν μετατραπεί σε άμορφη μάζα το Mk2). Τα αποτελέσματα, συγκριτικά με ένα ολοκαίνουργιο Golf MK8; 30% μικρότερη απόσταση ακινητοποίησης από τα 100 χλμ./ώρα το σύγχρονο αυτοκίνητο, συν 10 χλμ./ώρα παραπάνω (75 αντί 65 χλμ./ώρα) στην απότομη αλλαγή λωρίδας.
Το άρθρο Να πως γίνεται ένα αμάξι 40 ετών στα νέα crash tests εμφανίστηκε πρώτα στο AutoGreekNews.
Συνοπτικά
- Η δοκιμή crash test ενός VW Golf Mk2 του 1989 από τη DEKRA ανέδειξε την ανεπαρκή προστασία των επιβατών λόγω έλλειψης σύγχρονων χαρακτηριστικών ασφαλείας.
- Σε αντίθεση, ένα σύγχρονο Golf VIII θα προστάτευε τους επιβάτες με ελαφρούς τραυματισμούς στο ίδιο σενάριο σύγκρουσης.
- Η πρόοδος στην παθητική ασφάλεια απεικονίζεται εντυπωσιακά με την εξέλιξη από τις «γερές λαμαρίνες» στις ελεγχόμενες ζώνες παραμόρφωσης και τους αερόσακους.
- Η ενεργητική ασφάλεια του Golf VIII υπερέχει, με μικρότερη απόσταση ακινητοποίησης και καλύτερη απόδοση στην απότομη αλλαγή λωρίδας.
