To Honda Civic είναι από τα μακροβιότερα αυτοκίνητα που βρίσκεται στην παραγωγή εδώ και 53 χρόνια, από το 1972 που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά έως σήμερα στην ενδέκατη γενιά του. Πληροφοριακά, το πρώτης γενιάς Civic ήταν ένα μικρό οικογενειακό μοντέλο της εποχής με μήκος μόλις 3,4 μέτρα, ενώ το υπάρχον 5θυρο (μεσαίο πλέον) φτάνει τα 4,55 μέτρα και το σεντάν τα 4,7 μέτρα.

Ανάμεσα σε όλα τα Civic, από τα πιο δημοφιλή ήταν και το τέταρτης γενιάς που παρουσιάστηκε το 1987 και κατασκευάστηκε έως το 1991. Βασισμένο στη νέα πλατφόρμα EF, διέθετε πρωτοποριακά στοιχεία για την κατηγορία του και την εποχή του. Ένα από αυτά δεν υπάρχει μέχρι σήμερα στα περισσότερα μικρομεσαία αυτοκίνητα -και όχι μόνο. Το 4ης γενιάς Honda Civic διέθετε ανεξάρτητες αναρτήσεις σε όλους τους τροχούς και μάλιστα σε όλες τις εκδόσεις του, ανεξαρτήτως αμαξώματος και κινητήρα.

Πιο συγκεκριμένα μπροστά τοποθετούνταν διπλά ψαλίδια και όχι η κλασική δομή με τα γόνατα ΜακΦέρσον που έχει κυριαρχήσει. Για την επιλογή αυτή καταλυτική ήταν η συνεισφορά του αείμνηστου Ayrton Senna στην εξέλιξη του θρυλικού NSX, αφού ο Βραζιλιάνος πιλότος της F1 ασχολήθηκε με το στήσιμο του σπορ Honda, το οποίο εφοδιάζονταν με διπλά ψαλίδα και στους τέσσερις τροχούς. Στον πίσω άξονα του Civic 4ης γενιάς τοποθετούνταν μια δομή τύπου πολλαπλών συνδέσμων με βραχίονες, όταν ο ανταγωνισμός πατούσε σε πολύ πιο απλές και λιγότερο αποτελεσματικές λύσεις με ημιάκαμπτους ή ακόμα χειρότερα με άκαμπτους άξονες. Επίσης, στα τέλη του 1989 έκανε την πρώτη εμφάνισή του στο Civic και ο VTEC κινητήρας των 1.6 λτ. με την εντυπωσιακή απόδοση των 160 ίππων.

Πληροφοριακά, τα διπλά ψαλίδια επιτρέπουν στον τροχό να βρίσκεται πάντα σε επαφή με το δρόμο, ενώ γενικότερα συμπεριφέρεται καλύτερα σε ακραίες συνθήκες σε σχέση με τα πιο απλά ως προς τη δομή τους και φθηνότερα στην κατασκευή γόνατα ΜακΦέρσον. Ο συνδυασμός των διπλών ψαλιδιών μπροστά με τους πολλαπλούς συνδέσμους πίσω επέτρεψαν στο Civic να πετύχει καλύτερη οδική συμπεριφορά, αλλά και άνεση. Στην 8η και 9η γενιά η ανεξάρτητη πίσω ανάρτηση έδωσε τη θέση της σε ημιάκαμπτο άξονα, όμως στην 10η και 11η  γενιά τοποθετήθηκαν ξανά πολλαπλοί σύνδεσμοι με εξαιρετικά χαρακτηριστικά. Όσο για το τωρινό υβριδικό Civic ξεχωρίζει αμέσως για το σεμιναριακό στήσιμό του στο δρόμο, αφού συνδυάζει ιδανικά την άνεση με το κράτημα.

Επιστρέφοντας στο τέταρτης γενιάς Civic, βασικός κινητήρας στην Ευρώπη ήταν ο 1.300άρης που απέδιδε μέγιστη ισχύ 75 ίππων και 102 Nm ροπής. Ήταν αρκετός για να επιταχύνει σβέλτα το ελαφρύ αμάξωμα των 835 κιλών του σεντάν Civic, αφού τα πρώτα 100 χλμ./ώρα έρχονταν σε 12,2 δλ. και η τελική ταχύτητα έφτανε τα 172 χλμ./ώρα. Από το 1988 και μετά ήταν διαθέσιμος και ο πιο δυνατός 1.400άρης με τα 90 άλογα και τα 112 Nm, με 0-100 χλμ./ώρα σε μόλις 9,6 δλ.

Το άρθρο Τί «δίδαξε» το Honda Civic πριν 40 χρόνια; εμφανίστηκε πρώτα στο AutoGreekNews.