Η Mustang GTD δεν μπήκε από το πουθενά στο Nurburgring και άρχισε να κάνει «γκράου» τα χρονόμετρα. Η Ford Performance έβαλε όλη της τη μαεστρία, έγραψε εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, εξόπλισε την πιο σκληροπυρηνική της κατασκευή παραγωγής όλων των εποχών με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Το αποτέλεσμα; Μια «Πράσινη Κόλαση» στον καλπασμό της απόλυτης ‘Stang.

Καταρχάς, το όνομα ουδεμία σχέση έχει  με το αντίστοιχο Golf και τους ντίζελ κινητήρες. Το «GTD» προέρχεται από την ανάλογη κατηγορία αγωνιστικών στο πρωτάθλημα IMSA, όπου η Ford συμμετέχει με τη Mustang GT3. Πάνω σε αυτό το αυτοκίνητο βασίζεται η GTD, ενστερνιζόμενη ανθρακονήματα σε πολλά μέρη του αμαξώματος και διαθέτοντας αεροδυναμική παρμένη απευθείας από τις πίστες. Προφυλακτήρες, καπό, μαρσπιέ, οροφή, φτερά, διαχύτης, πόρτα πορτμπαγκάζ και αεροτομή κατασκευάζονται από carbon, ενώ προαιρετικά προσφέρονται ενεργά ακροπτερύγια μπροστά, επίπεδο πάτωμα (εννοείται από ανθρακονήματα) και ηλεκτρονικά ελεγχόμενη κλίση spoiler. Είναι χαρακτηριστικό πως η «ατελείωτη» ρυθμιζόμενη αεροτομή διαθέτει DRS (Drag Reduction System), που μειώνει την κλίση της πτέρυγας στις ευθείες (με το πάτημα ενός κουμπιού) προς όφελος της τελικής (έτσι πιάνει και τα 325 χλμ./ώρα).

Όπως φανερώνουν οι αεραγωγοί στο καπό και τα φτερά εμπρός-πίσω, κάτω από το «πολεμικό» look στεγάζεται ένα ριζικά αναβαθμισμένο και αγωνιστικών καταβολών μηχανολογικό υπόβαθρο. Πρώτος και καλύτερος ο κινητήρας, ειδικά η τοποθέτησή του. Ο 5.2 V8 έχει μετακινηθεί προς τα πίσω, ανάμεσα στον εμπρός άξονα και τον οδηγό, καθιστώντας την Mustang GTD -τυπικά- ως κεντρομήχανη. Το ίδιο το μοτέρ τώρα, φιλοξενεί κομπρέσορα και αναβαθμίσεις σε πολλά περιφερειακά, βασιζόμενο στον Predator της προηγούμενης Shelby GT500., φτάνοντας τους 826 ίππους (με κόφτη στις 7.650 σ.α.λ.) και καθιστώντας τη GTD ως το ισχυρότερο Ford παραγωγής (όχι μόνο Mustang) όλων των εποχών!

Ακόμα μεγαλύτερες και εκτενείς οι αλλαγές στην ανάρτηση και τη μετάδοση. Ξεκινώντας από τη δεύτερη, το κιβώτιο έχει μετακομίσει στον πίσω άξονα για βελτιστοποίηση της κατανομής μαζών, η οποία προσεγγίζει το 50-50. Εξ ου και η παρουσία αεραγωγών στα πίσω φτερά, αλλά και των διπλών βεντιλατέρ που βλέπουμε κάτω από την αεροτομή, για την ψύξη κιβωτίου-διαφορικού και των ψυγείων τους. Ένα 8άρι αυτόματο διπλού συμπλέκτη αναλαμβάνει την τροφοδοσία των πίσω τροχών, μέσω ανθρακονημάτινου άξονα, ενώ πίσω αλλάζει εντελώς και η διάταξη της ανάρτησης.

Push rod αρχιτεκτονική πλέον, κάτι που εξαφανίζει το πορτμπαγκάζ, με ταυτόχρονη παρουσία ηλεκτρονικά ελεγχόμενων αμορτισέρ και υδραυλικό σύστημα, που μπορεί να χαμηλώνει την απόσταση έως 40 χλστ. Κάθε αμορτισέρ έχει δυο ελατήρια και όταν το αυτοκίνητο κινείται στο δρόμο, συνεργάζονται για να μεγιστοποιούν την απορροφητικότητα και την απόσβεση των ανωμαλιών προς όφελος της ποιότητας κύλισης. Όταν μπει στην πίστα και ο οδηγός ενεργοποιήσει το Track Mode, το υδραυλικό υγρό συμπιέζει το ένα από τα δυο ελατήρια και σχεδόν διπλασιάζει τη σκληρότητα, ενώ παράλληλα μειώνει τη διαδρομή – όλα για βέλτιστο κράτημα και μεγιστοποίηση της επαφής των ημισλίκ ελαστικών (με πέλμα 325 χλστ. μπροστά και 345 χλστ. πίσω) με το οδόστρωμα, προκειμένου να σπάνε τα χρονόμετρα.