Του Ανδρέα Καψαμπέλη

Εκτός από τα αφορολόγητα (και με την πρωθυπουργική βούλα πλέον) ιλιγγιώδη κέρδη τους, οι τράπεζες απολαμβάνουν από το μνημονιακό και μεταμνημονιακό καθεστώς της χώρας ακόμη ένα δώρο: Τον λεγόμενο αναβαλλόμενο φόρο. Κάτι δισεκατομμύρια ευρώ είναι κι αυτά, δεν είναι… πολλά!

Για να καταπραΰνουν την οργή και να θολώσουν τα νερά, στο μεταξύ άρχισαν ταυτόχρονα τις επικοινωνιακού τύπου διαρροές ότι οι τράπεζες επεξεργάζονται, σε αντιστάθμισμα, κάποιες μειώσεις στις προμήθειες που αφορούν την καταναλωτική πελατεία τους, τις αποκαλούμενες «λαϊκές» προμήθειες. Μόνο που κι αυτό θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο με την καλύβα του Χότζα. Αφήστε που και άλλα τρικ, όπως, π.χ., πακέτα με εφάπαξ μηνιαία  ποσά για τις συναλλαγές ομολογούν τώρα ότι δεν δούλεψαν επαρκώς…

Την ίδια ώρα, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι τα (αφορολόγητα) τραπεζικά υπερκέρδη προέρχονται πλέον σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από αυτές ακριβώς τις προμήθειες συγκριτικά με τις τοκοφόρες εργασίες…

Σύμφωνα με τις οικονομικές καταστάσεις των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, τα καθαρά έσοδα από τις προμήθειες για το πρώτο εξάμηνο της φετινής χρήσης ξεπέρασαν για πρώτη φορά το 1 δισ. ευρώ (με ετήσια άνοδο της τάξης του 27%), αντιπροσωπεύοντας μάλιστα το ένα πέμπτο των συνολικών εσόδων έναντι 15% τις δύο προηγούμενες χρονιές!

Για να πάρουμε δε μια γεύση από το «πάρτι» που έγινε, αρκεί να σημειώσουμε ότι όσο η φημολογία για έκτακτη φορολόγηση σερνόταν τις προηγούμενες ημέρες οι μετοχές των τραπεζών σημείωναν σημαντική υποχώρηση. Και μόλις χθες ο κ. Μητσοτάκης έκανε από το Λονδίνο τις επίσημες δηλώσεις ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα, ξεκίνησε στον απόηχό τους (και όσους τυχόν το γνώριζαν) ράλι ανόδου στις τιμές τους…

Με αυτά και με τα άλλα, έχουν ξεπεράσει τα τρία δισ. ευρώ τα κέρδη των συστημικών τραπεζών στο 9μηνο με προοπτική για κέρδη-ρεκόρ με το κλείσιμο της χρονιάς. Κι αυτά έρχονται να προστεθούν στα κέρδη -μετά από φόρους- ύψους 3,8 δισ. ευρώ που είχαν το 2023 έναντι κερδών 3,4 δισ. ευρώ το 2022. Σύνολο, πάνω από 10 δισ. ευρώ έως τώρα. Ψίχουλα, ε;

Γύρω στα 12,5-13 δισ. ευρώ ανέρχεται στο μεταξύ και ο αναβαλλόμενος φόρος, που σε πολύ μικρές δόσεις έχουν εξασφαλίσει να συμψηφίζουν με τα υπερκέρδη τους, σε βάθος πολλών ετών, οι τράπεζες, την ώρα που βγάζουν στο σφυρί (μέσω των funds τους) τα σπίτια και τις περιουσίες των απλών Ελλήνων αρνούμενες ανάλογες ρυθμίσεις και διευκολύνσεις. Και να μη μιλήσει κανείς για δύο μέτρα και για δύο σταθμά. Τραπεζίτες είναι αυτοί, όχι εξαθλιωμένοι από τα Μνημόνια βιοπαλαιστές….

Υπουργός Οικονομικών ήταν ο (διάδοχος του Γ. Στουρνάρα και νυν πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών) Γκίκας Χαρδούβελης το 2014 όταν η τρόικα συμφώνησε να επεκταθεί στα τριάντα χρόνια (!) η ισχύς της χαριστικής ρύθμισης για τον φόρο αυτό. Και τώρα πλασάρουν ως επίτευγμα τη συζήτηση για επίσπευση αυτής της προθεσμίας κατά μερικά χρόνια…