Του Γιώργου Χατζηδημητρίου

Αρχές Σεπτέμβρη στη μικρή μας πόλη είχαμε ήδη παραγγείλει τα ξύλα, τα στοιβάζαμε νοικοκυρεμένα κάτω από τσίγκους για να μη βρέχονται στην πίσω αυλή, ευχόμασταν μετά «καλό χειμώνα» μεταξύ μας οι γειτόνοι, που βοηθούσαν ο ένας τον άλλον σε κάτι τέτοια, και περιμέναμε έτοιμοι τα πρώτα κρύα, που έρχονταν στην ώρα τους. Τέτοιον καιρό οι μασίνες δουλεύανε στο φουλ και άκουγες το νερό μέσα στα γαλβανισμένα γκιούμια να κοχλάζει, μεταδίδοντας στους ανθρώπους μια γλυκιά θαλπωρή. Φτωχικά ήταν, αλλά σαν ευλογία. Γιατί δεν ξέραμε τι γινόταν παραέξω.

Τώρα ο καιρός τρελάθηκε και μαζί την… ψώνισαν και οι μετεωρολόγοι. «Στον καταραμένο τόπο Μάη μήνα βρέχει» έλεγε ο σοφός παππούς μου, που έκοβε ευθύβολα δρόμο στις κουβέντες και δεν του άρεσαν, όπως έλεγε, τα «λόγια χωρίς αλάτι».

Γελάω, όμως, με τους μετεωρολόγους. Σαν να νιώθουν ότι ξαφνικά ο κόσμος ανακάλυψε με καθυστέρηση τη μέχρι χθες παραγνωρισμένη και άσημη επιστήμη τους, βάλθηκαν τώρα να πάρουν την εκδίκησή τους και φλομώνουν τους εμβρόντητους τηλεθεατές με ένα σωρό ακατάληπτες και φοβιστικές έννοιες, θαρρείς και είναι μέτοχοι ενός σκοτεινού και κλειστού ιερατείου, που κατέχει τη μόνη αλήθεια.

«Θα έχουμε κακοκαιρία σε σχήμα “Π”» λέει ο ένας, οπότε δυσκολεύεσαι να υποθέσεις από πού θα σου ‘ρθει το κακό για να λάβεις τα μέτρα σου. «Θα είναι “φωτεινά μετέωρα”» μας προειδοποιεί ένας άλλος, αφήνοντας να υποπτευτούμε ότι θα χαθούμε ολοσχερώς σε τίποτε ολόφωτα γκρέμια. «Θα έχουμε τροπικό κυκλώνα» συμπεραίνει συνοφρυωμένος και με αδιαπραγμάτευτη βεβαιότητα ένας τρίτος. Εκεί λες, αφού τη γλιτώσαμε από τα δυο προηγούμενα, εδώ είναι που τελειώσαν τα ψωμιά μας και αποκλείεται να τη βγάλουμε καθαρή.

Αυτή η βλακεία, που τρομοκρατεί τους ανθρώπους, έχει εξήγηση: Την 1η Οκτωβρίου 2021 η τριμερής εθνική συνεργασία των μετεωρολογικών υπηρεσιών Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, με βάση διεθνείς υποδείξεις, λέει, εγκαινίασε τη διαδικασία ονοματοδοσίας συστημάτων καιρού που προβλέπεται ότι θα προκαλέσουν πολύ ισχυρά φαινόμενα και θα επηρεάσουν την ανατολική Μεσόγειο χειμώνα καλοκαίρι.

Στόχος αυτής της συνεργασίας, όπως διατείνονται, είναι να ευαισθητοποιήσει το ευρύ κοινό, μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης αλλά και των κοινωνικών δικτύων, και να θέσει σε επαγρύπνηση τον πολίτη, με σκοπό την προστασία της ζωής και της περιουσίας του. Για την περίοδο 2024-2025, για να μη μας πιάνουν αδιάβαστους, έχουν επιλεγεί τα εξής ονόματα: Alexandros, Bora, Calderon, Daphne, Ermis, Frida, Gerasimos, Hemera, Idan, Julia, Kiniras, Liri, Marinos, Nestor, Omer, Pelagia, Qesem, Romi, Solon, Tria, Uriel, Valeria, Yarden, Zoe.

Φυσικά, αυτό δεν μας κάνει σοφότερους. Ούτε και μας γλιτώνει από πολιτικούς σαν τον Μητσοτάκη, που δικαιούται κι αυτός ένα όνομα για όσα δεν κάνει και μας αφήνει στο έλεος της φύσης. «Πάντα οι τυφώνες έχουν γυναικεία ονόματα» έγραφε ο Νίκος Καββαδίας.

Η χρήση γυναικείων ονομάτων καθιερώθηκε τη δεκαετία του ’40, υπό την επίδραση του μυθιστορήματος «Καταιγίδα» του Τζορτζ Στιούαρτ, που εκδόθηκε το 1941. Από το 1953 οι τυφώνες βαφτίζονται από καταλόγους που εκπόνησε το Εθνικό Κέντρο Τυφώνων των ΗΠΑ, οι οποίοι ενημερώνονται σήμερα από μια διεθνή επιτροπή του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού. Οι κατάλογοι είχαν μόνο γυναικεία ονόματα έως το 1979. Έκτοτε άρχισαν να χρησιμοποιούνται και αντρικά.