Του Απόστολου Κρητικόπουλου*

«Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται». Αυτή την αρχαία ρήση θυμήθηκα όταν με λύπη διάβασα τις αγνώμονες και χυδαίες αντιδράσεις κατά του πρώην προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά στα κοινωνικά δίκτυα από υποβολιμαίες φωνές του κόμματός του, όταν ανακοινώθηκε η απομάκρυνσή του. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή: ο Σαμαράς το 1993, και με τεράστιο προσωπικό πολιτικό ρίσκο, ανέκοψε μια «Συνθήκη των Πρεσπών» που δρομολογούσε τότε ο πατέρας του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος ήθελε να χαρίσει το συνθετικό «Μακεδονία» στους Σκοπιανούς. Έντεκα χρόνια πέρασαν από την τότε διαγραφή Σαμαρά μέχρι να ξανακυβερνήσει η Ν.Δ. Ύστερα, το 2009, κέρδισε διθυραμβικά από την Ντόρα Μπακογιάννη την προεδρία της Ν.Δ. Χολωμένη η Μπακογιάννη δημιούργησε, το 2010, νέο κόμμα, τη Δημοκρατική Συμμαχία, το οποίο έλαβε μόλις 2,55% στις εκλογές του 2012 και αργότερα διαλύθηκε.

Τα μάτια τότε όλων είχαν πέσει στον αδελφό της Μπακογιάννη, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος δεν στήριξε την αδελφή του και έμεινε υπό την αιγίδα και προστασία του Σαμαρά στο κόμμα της Ν.Δ. Ο Σαμαράς, προς έκπληξη όλων, δεν τιμώρησε τον Μητσοτάκη όταν ήταν ο μόνος από την Κοινοβουλευτική Ομάδα που αρνήθηκε να ψηφίσει τον Προκόπη Παυλόπουλο ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2015. Παρά τις φωνές για διαγραφή του Μητσοτάκη, ο Σαμαράς πάλι τον προστάτεψε, και σκάλισε έτσι το μονοπάτι για την εκλογή του νέου πολιτικού ως ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας στις εσωκομματικές του 2016. Εκτός από την άνευ όρων στήριξη στο πρόσωπο του Μητσοτάκη, να θυμίσω ότι ο Σαμαράς ανοίχτηκε πολιτικά και με προσωπικό πολιτικό κίνδυνο έφερε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του τους «ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ» κ. Βορίδη, Γεωργιάδη και Πλεύρη. Πάλι όλα αυτά που εξιστορώ με απόλυτη στήριξη του Σαμαρά.

Παρατηρούμε σήμερα όλους τους προαναφερθέντες να είναι ακραία αγνώμονες και με κοντή μνήμη προς το πρόσωπο του Σαμαρά. Εκτός από τον εντελώς άστοχο χειρισμό από το Μαξίμου της όλης κατάστασης, όπου, ενώ παρατηρούσαν τις έντονες ανησυχίες που εξέφραζαν οι κ. Σαμαράς και Καραμανλής για ενδεχόμενο ενδοτισμό με τους Τούρκους στην προσέγγιση για τα θέματα του Αιγαίου, δεν φρόντισαν να τους πλησιάσουν και να τους κατευνάσουν, αφήνοντας να εξελιχθεί με νομοτελειακό τρόπο η διαγραφή Σαμαρά. Η οποία διαγραφή δεν αποτελεί «non issue», όπως πολλοί βιάζονται να χαρακτηρίσουν. Μπορεί να πυροδοτήσει πολιτική ανισορροπία σε ιδιαίτερα βεβαρημένες παγκόσμιες συνθήκες τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό, αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο. Τεράστιο λάθος!

*∆ιδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)