Ο Νικήτας Κακλαμάνης αναφέρεται στη θητεία του ως Πρόεδρος της Βουλής, τονίζοντας τη σημασία του θεσμού και την προσωπική του σύνδεση με αυτόν. Δηλώνει ότι η Βουλή είναι το δεύτερο σπίτι του, αλλά εκφράζει μια αίσθηση απογοήτευσης, αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι απόλυτα ικανοποιημένος με την πορεία των πραγμάτων.
Στην ομιλία του, υπογραμμίζει τις προκλήσεις που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της θητείας του και τις επιτυχίες που πέτυχε. Παρά την αυτοκριτική του, εκφράζει την ελπίδα για μελλοντικές βελτιώσεις και την ανάγκη για συνεργασία μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων.
