Η Μαρία – Ελένη Λυκουρέζου σήμερα, Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή Στούντιο 4 της ΕΡΤ και παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη. Μεταξύ άλλων, η κόρη του Αλέξανδρου Λυκουρέζου και της Ζωής Λάσκαρη, μίλησε για την απώλεια της μητέρας της, αλλά και για τη σχέση που διατηρεί με τον πατέρα της.
Για όσους δεν γνωρίζουν, η αείμνηστη σταρ του σινεμά, Ζωή Λάσκαρη απεβίωσε αιφνίδια στις 18 Αυγούστου 2017, σε ηλικία 73 ετών. Ο θάνατός της οφειλόταν σε ανακοπή καρδιάς που υπέστη στον ύπνο της, ενώ, εντοπίστηκε νεκρή στο σπίτι της στο Πόρτο Ράφτη.
Η Αίθρα Λυκουρέζου καλεσμένη στο Στούντιο 4
«Η δεύτερη ενηλικίωση ήταν μετά το θάνατο της μητέρας μου»
Αρχικά, μιλώντας για το θάνατο της μητέρας της, η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου αποκαλύπτει: «Η δεύτερη ενηλικίωση ήταν μετά το θάνατο της μαμάς μου. Είμαι άλλη εντελώς. Έφυγε το στήριγμά μου, έφυγε νέα, όταν χάνεις την μάνα σου σε ό,τι ηλικία και αν είσαι, διαλύεται ο κόσμος σου. Εγώ έτσι ένιωσα. Δεν ήταν ένας άνθρωπος που μιλούσε για το θάνατο, ήταν πάντα ένας ευχάριστος δυνατός άνθρωπος. Δεν μιλούσε για αυτά τα πράγματα. Δεν είχα μπει στη διαδικασία να σκεφτώ αυτά τα πραγματα. Ούτε ήταν ποτέ άρρωστη να την βοηθήσουμε σε κάτι, ήταν μια δυνατή γυναίκα, ζωντανή. Δεν το σκέφτεσαι αυτό. Μόνο και μονό που υπάρχει η μητέρα σου νιώθεις μια ασφάλεια, όταν την χάνεις, εμένα προσωπικά διαλύθηκε όλος μου ο κόσμος.
Πέρασα φάσεις σκοτεινές, να μην θέλω να βγω από το σπίτι, να πνίγομαι, θλίψη, κατάθλιψη, πόνο, πολύ πόνο. Απλά κοιτούσα το ταβάνι. Αυτό που με βοήθησε και με βοηθάει να πηγαίνω μπρος στη ζωή μου είναι το περπάτημα. Έτσι ξεκινάω πάντα εγώ όταν πέφτω, έτσι ξανασηκώνομαι σιγά σιγά. Δεν μπορώ να δω ακόμη καμία ταινία της ούτε συνεντεύξεις της. Δεν μπορώ να την δω ακόμα, τίποτα. Σαφέστατα υπάρχει διαφορά μετά από 8 χρόνια, έχω αλλάξει πολλά πράγματα μέσα μου. Έχω γίνει πιο ήρεμη, έχω δυναμώσει».
«Είναι δύσκολο να είναι σταρ η μητέρα σου. Όταν είσαι μικρός την θαυμάζεις την μητέρα σου, εμένα ήταν και πλυθωρική προσωπικότητα, όλος ο κόσμος έπεφτε πάνω της όπου και να πηγαίναμε. Ήθελα να είμαι και εγώ, αλλά πέρασα και φάσεις που ένιωθα αυτό το βάρος πολύ, όσο μεγαλώνω δεν υπάρχει αυτό» είπε σε άλλο σημείο η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου.
Και συνέχισε: «Η μάνα μου γενικά ήταν εκρηκτική, αν συνέβαινε κάτι θα σου τα έχωνε, αλλά της περνούσε και πολύ γρήγορα. Ήταν ξεκάθαρη, ντόμπρα σε αυτό που θα σου έλεγε, αλλά ήταν πολύ έντονη. Εμείς μιλάγαμε πάρα πολύ, ατελείωτα, κάναμε πάρα πολλά πράγματα, κάναμε ταξίδια, γυρίσαμε μετά από 4 μήνες. Είχα φύγει για Πάσχα και είχαμε πάει Ντουμπάι για μια εβδομάδα, ήταν να γυρίσουμε και της λέω αντί να πάμε πίσω δεν πάμε Μαρόκο; Είχε ανοίξει γραμμή και μου λέει πάμε. Πήγαμε στο Μαρόκο, νοικιάσαμε αυτοκίνητο και κάναμε 1,5 μήνα tour στο Μαρόκο το 2002 με το αυτοκίνητο οι δυο μας. Δεν είχαμε κλείσει κανένα ξενοδοχείο, όπου βρίσκαμε κλείναμε. Μετά περάσαμε στην Ισπανία κάναμε όλη τη Νότια Ευρώπη και μετά γυρίσαμε από Ιταλία με καράβι στην Ελλάδα τέλη Αυγούστου. Είναι ένα πράγμα που το κρατάω στην καρδιά μου και δεν θα το αφήσω ποτέ».
Σε άλλο σημείο, η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου αποκαλύπτει: «Δεν μπορώ να κοιτάξω, δεν μπορώ να ανοίξω τίποτα. Δεν μπορώ, με πιάνει μια θλίψη. Και φωτογραφίες που είχα, είχα βάλει κάποιες σε έναν χώρο, τις έβγαλα όλες. Ακόμα δεν μπορώ. Δεν μπορώ να δω ταινία της, που μου αρέσουν πάρα πολύ. Δεν μπορώ να τις δω».
Η σχέση με τον πατέρα της, Αλέξανδρο Λυκουρέζο
Τέλος, μιλώντας για τον πατέρα της, είπε: «Με τον μπαμπά μου μετά την μαμά συναντήθηκα περισσότερο. Άλλαξε όσο μπορεί να αλλάξει κάποιος που είναι 92 χρονών. Αλλά έχει μαλακώσει πάρα πολύ. Ξανασυστηθήκαμε, είδα αυτό που είδα η μάνα μου, ότι “η ψυχή του είναι αυτό που με κρατάει δίπλα του και η ευγένειά του”. Μπορεί να τον εκτίμησα παραπάνω, αλλά αυτά τα λόγια της ηχούν μέσα μου κάθε φορά που πάω να εκνευριστώ μαζί του. Εκνευρίζομαι πάρα πολλές φορές μαζί του, προσπαθώ να τα ελέγξω. Είναι άλλο η σχέση παιδί – μπαμπά. Είναι αξιοπρεπέστατος, είναι ευγενής, αλλά με το παιδί του είναι διαφορετικό, υπάρχει κόντρα, όλοι οι μπαμπάδες με τα παιδιά, όλοι κάποια κόντρα έχουμε. Όσο μεγαλώνουμε μιλάμε με τους γονείς μας λες και είναι αυτά μικρά παιδιά. Αν και δεν πολύ ακούει».
