Η Μαρκέλλα Γιαννάτου, σε συνέντευξή της στην εκπομπή Happy Day, μίλησε για τη μητρότητα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει μεγαλώνοντας μόνη την κόρη της, με τη βοήθεια της μητέρας της, μετά τον ξαφνικό χωρισμό της από τον Λευτέρη Χαρίτο.
Περιέγραψε τη συναισθηματική της φόρτιση όταν επέστρεψε στο σπίτι με τη νεογέννητη κόρη της, καθώς και τη στιγμή που η κόρη της την είδε να κλαίει.
Επιπλέον, αναφέρθηκε στην ψυχανάλυση που κάνει εδώ και 14 χρόνια, η οποία τη βοήθησε να αντιμετωπίσει κρίσεις άγχους και να διαχειριστεί την καθημερινότητα και τις γραφειοκρατικές δυσκολίες.
Η Γιαννάτου εξέφρασε επίσης την ενόχλησή της για την έλλειψη συνέπειας των ανθρώπων, την οποία θεωρεί εγωιστική.
Πιο αναλυτικά
H Μαρκέλλα Γιαννάτου παραχώρησε συνέντευξη στην κάμερα της εκπομπής Happy Day, όπου εκτός των επαγγελματικών της, μίλησε και για τη μητρότητα. Η επιτυχημένη ηθοποιός μίλησε για την καθημερινότητα με την κόρη της που την μεγαλώνει κατά κάποιον τρόπο μόνη της, με τη βοήθεια της μητέρας της.
Να υπενθυμίσουμε πως με τον Λευτέρη Χαρίτο, χώρισαν όταν ήταν ακόμα έγκυος. «Με τον μπαμπά της Μελίας ο χωρισμός ήρθε κάπως ξαφνικά. Η δυσκολία μου ήταν ότι δεν το περίμενα. Έτσι κι αλλιώς οι σχέσεις των ανθρώπων δεν είναι μία ευθεία γραμμή», έχει πει η ίδια.
Η εξομολόγηση της Μαρκέλλας Γιαννάτου για την κόρη της
«Η συνθήκη της μητρότητας είναι πρωτόγνωρη. Προσπαθώ να είμαι επαρκής. Θυμάμαι τον εαυτό μου να κρατάω τη μικρή, την έβαλα στον καναπέ για να την μυρίσει και το σκυλί μου και μετά από λίγο με έπιασαν τα κλάματα. Έκλαιγα τόσο πολύ, δεν ήξερα γιατί κλαίω. Είχα ξαπλώσει στο πάτωμα, έκλαιγα και ταυτόχρονα έλεγα “γιατί κλαίω τόσο πολύ”. Από τότε που έγινα μαμά είμαι περισσότερο χαρούμενη μέσα στην ημέρα», εξομολογήθηκε αρχικά για την πρώτη ημέρα που επέστρεψε στο σπίτι της με την κόρη της νεογέννητη μετά το εξιτήριο από το μαιευτήριο.
Ενώ, αποκάλυψε για μια φορά που η κόρη της την είδε στο σπίτι να κλαίει: «Με είδε να κλαίω. Της είπα “είναι μια δύσκολη στιγμή, σου ζητώ συγγνώμη, περίμενε με. Κλαίμε καμιά φορά” και με κοίταζε».
Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στην ψυχανάλυση: «Κάνω ψυχανάλυση 14 χρόνια. Είχα αρχίσει να έχω κρίσεις άγχους. Με έπιανε δύσπνοια και νόμιζα ότι θα πεθάνω. Οπότε αφού πέρασα από διάφορους πνευμονολόγους, διάφορα νοσοκομεία, είχα κάποιες φορές που πήγα σε διανυκτερεύον νοσοκομείο γιατί νόμιζα ότι πεθαίνω, κάποιος γιατρός θυμάμαι, ήταν στο Σωτηρία, μου είπε να μιλήσω με ένα ψυχίατρο. Άρχισα να το δουλεύω μέσα μου και ξεκίνησα την έρευνα… Πήγα. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Με αγχώνει η καθημερινότητα και τα πρακτικά. Με αγχώνουν όλα τα γραφειοκρατικά. Και έχω γίνει λιγότερο ανεκτική πια. Δεν αντέχω τους ανθρώπους που αργούν. Μου φαίνονται φοβερά εγωιστές. Με θυμώνει πλέον. Είναι εξοργιστικό. Είναι ένα είδος εγωπάθειας πιστεύω».
