Ο Κωνσταντίνος Κοντογεωργόπουλος, γνωστός ως Αργύρης από τη σειρά «Άγιος έρωτας», εκφράζει τη χαρά του για τη συνέχιση της σειράς και την εξέλιξη του ρόλου του, καθώς ο χαρακτήρας του αναζητά την κόρη του και έχει προχωρήσει στη ζωή του.
Ο ηθοποιός αναγνωρίζει την επιμονή ως κοινό χαρακτηριστικό με τον ρόλο του, αλλά δηλώνει ότι, σε αντίθεση με τον Αργύρη, όταν αποχωρεί από μια σχέση, προχωρά παρακάτω.
Από μικρός έπαιζε ποδόσφαιρο, αλλά η εμπειρία του σε μια σχολική παράσταση τον ώθησε να ασχοληθεί με την υποκριτική.
Αισθάνεται όμορφα όταν οι άνθρωποι τον αναγνωρίζουν και του μιλούν για τη σειρά, ενώ παραδέχεται ότι η επιτυχία του δημιουργεί άγχος λόγω των αυξημένων απαιτήσεων.
Πιο αναλυτικά
Ο Κωνσταντίνος Κοντογεωργόπουλος, ο Αργύρης του «Άγιου έρωτα», μίλησε στο Χάρη Χρονόπουλο και την εκπομπή «Super Κατερίνα».
Όπως λέει, είναι πολύ χαρούμενος που συνεχίζει η σειρά και δεύτερη χρονιά γιατί ο ρόλος του έχει εξέλιξη «μου αρέσει πάρα πολύ το πώς εξελίσσονται τα πράγματα, που ο Αργύρης ψάχνει την κόρη του και προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για το παιδί του. Ξαναέρχεται σε επαφή με τη Χλόη όχι, όμως, ερωτική όπως κάποτε. Δεν προσπαθεί να εξομαλύνει την σχέση του με τη Χλόη, έχει προχωρήσει παρακάτω στη ζωή του».
Ο Κωνσταντίνος Κοντογεωργόπουλος για τα κοινά και τις διαφορές με τον ρόλο του στον Άγιο έρωτα
Αναγνωρίζει την επιμονή ως κοινό χαρακτηριστικό του με τον Αργύρη, ενώ πιστεύει ότι η μεγάλη επιτυχία της σειράς οφείλεται στη συνέπεια στην ιστορία: «Όμως εγώ, αν φύγω από μια σχέση, έφυγα και πάμε παρακάτω. Ό,τι έρθει», δήλωσε ο νεαρός ηθοποιός.
Από μικρός έπαιζε ποδόσφαιρο, όμως, όταν συμμετείχε σε μια παράσταση στο γυμνάσιο και άκουσε το χειροκρότημα «Δεν είχα καταλάβει από πολύ μικρός ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Έπαιζα ποδόσφαιρο για 11 χρόνια, πήγαινα πολύ καλά και το σταμάτησα λόγω του ότι είχα ακούσει σε μια παράσταση, που κάναμε στο Γυμνάσιο, το χειροκρότημα και μου άρεσε πάρα πολύ. Ένιωσα ότι κάτι προσέφερα, κάτι προκάλεσα σε κάποιον και με έκανε όλο αυτό να αρχίσω να ασχολούμαι με το θέατρο, να διαβάζω κείμενα και από την πρώτη λυκείου πήγα στο εργαστήρι του Ανδρέα Βουτσινά στη Θεσσαλονίκη».
Αισθάνεται όμορφα όταν του μιλάνε στο δρόμο και είναι διακριτικοί και του λένε ότι παρακολουθούν τη σειρά και ψυχαγωγούνται και «νιώθω ακόμη πιο όμορφα όταν έρχονται να μου μιλήσουν παιδιά». Τέλος, ομολογεί ότι η επιτυχία του δημιουργεί άγχος, γιατί αυξάνονται οι απαιτήσεις από τον εαυτό του για τη συνέχεια.
