Ο Λουίς Σουάρες παραχώρησε μία μεγάλη συνέντευξη, στην οποία αναφέρθηκε στις δυσκολίες που πέρασε όταν ήταν μικρός, αλλά και στην αμφιλεγόμενη συμπεριφορά που έχει κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών.

Στη συνέντευξη που έδωσε στη «Sport», ο Λουίς Σουάρες παραδέχτηκε ότι υπάρχουν στιγμές που δεν αποτελεί παράδειγμα, ενώ στάθηκε και στην σκληρή κριτική που δέχθηκε σε κάθε σταθμό της ποδοσφαιρικής του πορείας.

«Σε όλη μου τη ζωή πάλευα απέναντι στην κριτική. Πάντα έπρεπε να αποδεικνύω κάτι. Συχνά σκέφτομαι ότι μπορώ να είμαι παράδειγμα επανάστασης, ανθεκτικότητας, συνέχισης του αγώνα, συνέχισης του αγώνα.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλά πράγματα στα οποία δεν είμαι παράδειγμα», είπε. «Και το αποδέχομαι, το ξέρω και το καταλαβαίνω. Πάντα αγωνιζόμουν ενάντια στην κριτική: Έκανα ντεμπούτο για τη Νασιονάλ στα 18 μου και με επέκριναν επειδή έχασα γκολ. Τότε άρχισα να προσπαθώ να γυρίσω σελίδα σε αυτές τις κριτικές και μετά, όταν πήγα στην Ολλανδία, μου είπαν ότι ήμουν χοντρός και έλεγαν το ίδιο πράγμα στον Άγιαξ. Αργότερα, στη Λίβερπουλ, μου επιτέθηκαν για την απειθαρχία μου. Έπειτα, στη Μπαρτσελόνα, επειδή πέρασα από κακές περιόδους. Σε κάθε στάδιο της καριέρας μου, πάντα πάλευα ενάντια στο ίδιο πράγμα»», ανέφερε χαρακτηριστικά ο επιθετικός της Ίντερ Μαϊάμι.

Ο 37χρονος άσος εξήγησε πως η δύσκολη παιδική του ηλικία διαμόρφωσε τον έντονο χαρακτήρα που βγάζει μέσα στο γήπεδο.

«Έτσι είναι από τότε που ήμουν παιδί. Δεν είχα αρκετά να φάω και πάντα έπρεπε να βγαίνω έξω και να βρω φαγητό για τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Ήταν πάντα, πάντα έτσι», είπε. «Από τότε που απέκτησα συνείδηση, πάντα πάλευα ενάντια σε όλα. Ποτέ δεν είχα τίποτα εύκολο. Ποτέ δεν είχα τίποτα εύκολο, και αυτό με έκανε πάντα να παλεύω μέχρι το τέλος.

Ήμασταν έξι αδέρφια και ήταν δύσκολο να τα ταΐσουμε όλα. Οι γονείς μου είχαν χωρίσει, η μητέρα μου δούλευε μόνη της σε ένα εμπορικό κέντρο, στις τουαλέτες, και έπρεπε να πάω να πάρω τα χρήματα που έβγαζε για να φάμε, να κάνω τα ψώνια στην ηλικία μου, που ήταν 9 ή 10 ετών. Υπήρχαν πολλοί συνεχείς αγώνες. Έχω έρθει για να καθαρίσω αυτοκίνητα για να φέρω χρήματα στο σπίτι μου, εκείνη την εποχή υπήρχαν τηλεκάρτες που οι άνθρωποι άφηναν στους δρόμους μόλις χρησιμοποιηθούν.

Υπήρχε ένας άνθρωπος που τα αγόρασε, που τα μάζεψε. Και πήγαινα στους δρόμους μαζεύοντας τις κάρτες και τις πουλούσα στον άνθρωπο. Έκανα πολλές θυσίες ως παιδί. Δεν το μετανιώνω καθόλου γιατί έπρεπε να βρω πώς να ζήσω, να μπορώ να φάω. Αυτό είναι που εκτιμώ περισσότερο στην προσπάθεια που έκανα όταν ήμουν παιδί».