Ο Αλέξης Χαρίτσης, πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, εξήγησε την απουσία του από την κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου, δηλώνοντας ότι προτίμησε να τον αποχαιρετήσει ακούγοντας τη μουσική του παρά να παραστεί στην τελετή δίπλα σε πολιτικούς όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Χαρίτσης ανέφερε ότι η μουσική του Σαββόπουλου τον συγκινεί βαθιά, παρά την απογοήτευσή του από την πολιτική στάση του καλλιτέχνη τα τελευταία χρόνια. Στην ανάρτησή του, εξέφρασε την αμφιθυμία του απέναντι στην κριτική που δέχθηκε για την επιλογή του, αλλά τόνισε ότι η συγκίνηση που νιώθει παραμένει σταθερή.
Πιο αναλυτικά
«Χθες, την ώρα της κηδείας, επέλεξα να τον αποχαιρετήσω ακούγοντας σε λούπα την αριστουργηματική Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη», έγραψε ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης, σχετικά με την απουσία του από στην εξόδιο ακολουθία του Διονύση Σαββόπουλου.
«Το θεώρησα πιο τίμιο από το να σταθώ στη Μητρόπολη δίπλα στον Άδωνη Γεωργιάδη και το μισό υπουργικό συμβούλιο και να ακούω τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αποχαιρετά τον «φίλο του τον Νιόνιο», αναφέρει, μεταξύ άλλων, στην ανάρτησή του ο κ. Χαρίτσης.
Η ανάρτηση του Αλέξη Χαρίτση
«Ωδή στον μεγάλο αντιφατικό
Τις τελευταίες μέρες «έλιωσα» τους δίσκους του Σαββόπουλου. Είχα χρόνια να το κάνω. Αλλά η συγκίνηση ήταν η ίδια, γνήσια και δυνατή. Όπως και τότε, όπως θα είναι πάντα. Παρόλη την μεγάλη απογοήτευση από την πολιτική του στάση εδώ και χρόνια.
Και τα τραγούδια του δεν γίνεται να πάψουν να αγγίζουν την ψυχή μας, γιατί:
Γεννηθήκαμε με την «Συννεφούλα».
Μεγαλώσαμε με «Μη μιλάς άλλο γι’ Αγάπη» και «Καραγκιόζη».
Μάθαμε μουσικά γράμματα με τον «Μπάλο» και «Το Περιβόλι του Τρελού».
Προσεγγίσαμε το σύμπαν του Ντίλαν και το ροκ συνολικά μέσα από τον «Άγγελο Εξάγγελο» και τον «Παλιάτσο και τον Ληστή».
Συγκινούμασταν όταν βλέπαμε τον πατέρα να δακρύζει κάθε φορά που άκουγε «του ‘60 τους εκδρομείς».
Χορέψαμε μεθυσμένοι το «ροκ ζεϊμπέκικο» της Μπέλου.
Πολιτικοποιηθήκαμε με την «συγκέντρωση της ΕΦΕΕ» και το «Κιλελέρ».
Γι’ αυτό, χθες, την ώρα της κηδείας, επέλεξα να τον αποχαιρετήσω ακούγοντας σε λούπα την αριστουργηματική Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη.
Το θεώρησα πιο τίμιο από το να σταθώ στη Μητρόπολη δίπλα στον Άδωνη Γεωργιάδη και το μισό υπουργικό συμβούλιο και να ακούω τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αποχαιρετά τον «φίλο του τον Νιόνιο».
Ακούω την κριτική και την καταλαβαίνω. Παραμένω αμφίθυμος. Αλλά σταθερά συγκινημένος».
