Η Άση Μπήλιου ήταν η πρώτη καλεσμένη στη νέα σεζόν της διαδικτυακής εκπομπής Restart με τη Λιλή Πυράκη, όπου μίλησε με ειλικρίνεια για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε τον τελευταίο χρόνο. Η γνωστή αστρολόγος αποκάλυψε για πρώτη φορά ότι πέρασε μια σοβαρή περιπέτεια με την υγεία της, η οποία την ανάγκασε να κινείται με πατερίτσες για πολλούς μήνες, ενώ αναφέρθηκε και στις συναισθηματικές πληγές που της άφησε η απώλεια των γονιών της.

Όσα εξομολογήθηκε η Άση Μπήλιου

«Εγώ, λοιπόν, θα σου πω για το τελευταίο restart που νιώθω ότι κάνω, αναφορικά με την υγεία μου. Η αλήθεια είναι, μετά από όλη αυτή την περιπέτεια που εσύ τη γνωρίζεις, που μου δημιούργησε πολλά προβλήματα σε κινητικό επίπεδο, ήμουν ένα χρόνο με πατερίτσες και ερχόμουν στη δουλειά. Λοιπόν, μετά από αυτό, δεν είπα “Α, μου φταίει αυτό, μου φταίει ο χρόνος”. Γιατί πάντα ψάχνουμε να βρούμε τι φταίει. Εμείς οι ίδιοι φταίμε. Εμείς οι ίδιοι που μπορεί να παραμελήσαμε, γιατί δώσαμε το χρόνο και την ενέργειά μας κάπου αλλού. Και αυτό, ξαναλέω, δεν έχει να κάνει μόνο με την υγεία, έχει να κάνει με πολλά πράγματα», εξομολογήθηκε η Άση Μπήλιου.

Και πρόσθεσε: «Ένα χρόνο πριν, ακριβώς. Με ένα ατυχηματάκι το οποίο στην πραγματικότητα θα μπορούσα, αν είχα φροντίσει την υγεία μου και τη φυσική μου κατάσταση, να το αντιμετωπίσω πολύ πιο ελαφριά και να μην φτάσω στο απροχώρητο να πρέπει να κινούμαι με πατερίτσα για εννιά μήνες… Ανακαλύπτουμε ότι είναι μια μεγάλη ζημιά. Αλλά δεν είναι μία ζημιά η οποία έγινε εξαιτίας του ατυχήματος. Είναι το κερασάκι στην τούρτα. Είναι μία ζημιά που έχει προέλθει από πολλά χρόνια που κάθομαι, κάθομαι, κάθομαι… Δεν κάθομαι τύπου χαλαρώνω, κάθομαι και γράφω».

O θάνατος της μητέρας της

Σε άλλο σημείο, η αστρολόγος αναφέρθηκε και σε μια από τις πιο καθοριστικές στιγμές της ζωής της – τον θάνατο της μητέρας της: «Η πιο δύσκολη στιγμή που με καθόρισε σίγουρα ήταν ο θάνατος της μητέρας μου. Γιατί είχε προηγηθεί ο θάνατος του πατέρα μου όταν ήμουν πολύ μικρή, αλλά και ο θάνατος της μητέρας μου ήρθε σε μια ηλικία που μόλις έμπαινα στο πανεπιστήμιο. Δηλαδή, τη μέρα που μάθαινα ότι έμπαινα στη Γαλλική Φιλολογία, έπαιρνε τηλέφωνο ο γιατρός και μας έλεγε ότι η μητέρα μου πρέπει να μπει στο νοσοκομείο. Και έζησε δύο μήνες μετά. Με καθόρισε. Σκέψου ότι όταν μπήκα στη Γαλλική, μιλούσα άπταιστα γαλλικά. Είχα πάρει ήδη τα Sorbonne, όλα τα πτυχία και αυτά.

Και όταν πήγα στο αμφιθέατρο, μετά το θάνατό της, νόμιζα ότι ακούω μια γλώσσα που δεν την γνωρίζω. Τι λένε. Δεν την καταλαβαίνω. Ήταν τόσο μεγάλο το σοκ που δεν καταλάβαινα μια γλώσσα που τη μίλαγα σχεδόν, πώς να σου πω, όπως τη μητρική μου».