Η Βίκυ Βολιώτη, πρωταγωνίστρια της παράστασης «Σε βλέπω», αποκάλυψε ότι η οικογένειά της δεν ήταν παρούσα στην πρεμιέρα λόγω απουσίας μελών στο εξωτερικό και απώλειας άλλων. Σε συνέντευξή της, μίλησε για την υιοθεσία της κόρης της, Άννας, από την Αιθιοπία, εκφράζοντας την αγάπη και τη βαθιά σύνδεση που νιώθει για εκείνη. Περιέγραψε την καθημερινότητα της Άννας, που περιλαμβάνει σχολείο και ρυθμική γυμναστική, και τόνισε τη σημασία της αγάπης και της αποδοχής των παιδιών για αυτό που είναι.
Πιο αναλυτικά
Πρεμιέρα στο θέατρο Μικρό Παλλάς έκανε η παράσταση «Σε βλέπω» με πρωταγωνιστές την Βίκυ Βολιώτη, τον Θοδωρή Αθερίδη και την Πέγκυ Τρικαλιώτη. Οι τηλεοπτικές κάμερες λοιπόν, βρέθηκαν στο θέατρο και πήραν δηλώσεις από όλους.
Όταν ήρθε η ώρα της Βίκυς Βολιώτη, αποκάλυψε πως δεν πήγε η οικογένειά της να την παρακολουθήσει, αφού… δεν έχουν μείνει και πολλοί. Κάποιοι μένουν στο εξωτερικό, ενώ άλλοι έχουν πεθάνει.
Η δήλωση της Βίκυς Βολιώτη
«Δεν ήταν η οικογένειά μου στη πρεμιέρα. Δεν έχουν μείνει και πολλοί. Η κόρη μου έχει αύριο σχολείο. Κάποιοι είναι στο εξωτερικό, κάποιοι δεν ζουν», είπε χαρακτηριστικά.
Η εξομολόγηση για την υιοθεσία της κόρης της, Άννας
Η Βίκυ Βολιώτη καλεσμένη στην εκπομπή Buongiorno του MEGA, μίλησε και για την απόφαση να υιοθετήσει την κόρη της. Είναι γνωστό, πως η ηθοποιός και ο σύζυγός της έχουν μια κόρη την Άννα, την οποία απέκτησαν με πολλή αγάπη μέσω υιοθεσίας από την Αιθιοποία της Αφρικής. Μιλώντας λοιπόν για εκείνη στην εκπομπή, είπε:
«Η Άννα είναι 10 χρονών, είναι επιμελής, θέλει να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της, αλλά δεν είναι ένα παιδί που θα ξημεροβραδιάσει πάνω από τα βιβλία της. Κάνει και ρυθμική γυμναστική οπότε έχει κάθε μέρα 4,5 ώρες προπόνηση, έχει αγώνες αύριο. Διαβάζουμε μαζί, έχει πλάκα. Της αρέσει που διαβάζω και εγώ, της φαίνεται κανονικό νομίζω, δεν ξέρω αν έχει καταλάβει ότι δεν είναι πολύ κανονικό αυτό.
Δεν έχουμε τάμπλετ και ηλεκτρικές συσκευές στο σπίτι. Η καθημερινότητά της δεν είναι κανονική. Ξυπνάμε το πρωί στις 7 πάμε σχολείο, πάω την παίρνω και μετά πάμε απευθείας στην ρυθμική και μετά την παίρνω στις 8 το βράδυ. Οπότε θέλει και μια οργάνωση το διάβασμά της. Την Άννα αν δεν γινόταν να την πάρω, θα έμενα εκεί μαζί της. Δεν βάζω τίτλους γιατί το ταξίδι αυτό συνεχίζεται, δεν έχει τελειώσει, ο τίτλος συνήθως μπαίνει όταν κάτι τελειώνει.
Είναι ό,τι πιο όμορφο. Είμαι βαθιά ερωτευμένη με την Άννα, δεν ξέρω πως να το περιγράψω αυτό το συναίσθημα. Είναι κάτι πολύ βαθύ και πολύ έντονο. Είναι κάτι υπέροχο. Είναι ένα υπέροχο πλάσμα καταρχάς. Είναι ό,τι πιο σημαντικό. Απόλυτη προτεραιότητα και απόλυτη χαρά μου. Το αξίζει, είναι ένα φοβερό παιδί…Το αξίζει είναι ένα υπέροχο παιδί.
Για εμένα από την αρχή αυτό το πράγμα ήταν αυτονόητο. Παρόλα αυτά νομίζω ότι κάθε γονιός γνωρίζει τα ελαττώματα και τα προτερήματα του παιδιού του. Αυτό δεν σημαίνει ότι παύεις να το αγαπάς επειδή αναγνωρίζεις τα ελαττώματα. Αγαπάς τον άνθρωπο για αυτό που είναι, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Η αγάπη δεν αλλάζει. Στα μάτια μου η Άννα είναι ένα υπέροχο παιδί. Θα μου πεις μαμά κουκουβάγια».
