Η Μαρία Αντωνά, γνωστή παρουσιάστρια και ραδιοφωνική παραγωγός, μοιράστηκε τη συγκίνησή της με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από τον θάνατο της μητέρας της. Σε ανάρτησή της στο Instagram, ανέβασε μια φωτογραφία με ένα κερί, γράφοντας «Ένας χρόνος από την ημέρα που έγινες άγγελος». Η Αντωνά είχε εκφράσει τη βαθιά της θλίψη και ευγνωμοσύνη προς τη μητέρα της σε προηγούμενη ανάρτηση, ενώ σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για το πώς ο θάνατος της μητέρας της άλλαξε την οπτική της για τη ζωή, τονίζοντας ότι πλέον βλέπει κάθε στιγμή ως δώρο και προσπαθεί να διαχειρίζεται τα συναισθήματά της, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε.
Πιο αναλυτικά
Πολύ ιδιαίτερη μέρα είναι η σημερινή (12/10) για τη Μαρία Αντωνά, καθώς συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον θάνατο της μαμάς της.
Η γνωστή παρουσιάστρια και ραδιοφωνική παραγωγός, βρέθηκε αυτό το Σαββατοκύριακο με τον Γιώργο Λιάγκα στην Αίγινα και σήμερα το πρωί βρήκε το χρόνο για να πάει μέχρι την εκκλησία, προκειμένου να ανάψει ένα κερί για τη μαμά της.
Η συγκινητική ανάρτηση της Μαρίας Αντωνά για τον θάνατο της μαμάς της
Η ίδια ανέβασε μια φωτογραφία με το κερί στο Instagram, ενώ σημείωσε: «Ένας χρόνος από την ημέρα που έγινες άγγελος».
Η σπαρακτική ανάρτηση που είχε κάνει η Μαρία Αντωνά, όταν πέθανε η μαμά της
Όταν πέθανε η μαμά της, η Μαρία Αντωνά είχε κάνει μια σπαρακτική ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram. Συγκεκριμένα, μια κοινή τους φωτογραφία και στη λεζάντα είχε σημειώσει: «Αντίο, μαμά μου! Θα σε αγαπώ για πάντα μέχρι να κλείσουν και τα δικά μου μάτια. Σε ευχαριστώ που υπάρχω, γι’ αυτό που έγινα και για τις αξίες που μου δίδαξες. Να έχω πάντα το κεφάλι μου ψηλά και την ηθική μου πιο ψηλά.. Και να θυμάσαι: αυτά τα μάτια θα τα έχω πάντα δίπλα μου και μέσα και μπροστά μου. Γίνε Άγγελός μου και μην φύγεις ποτέ ξανά από δίπλα μου».
Σε συνέντευξη που παραχώρησε πρόσφατα στο περιοδικό ΟΚ, η Μαρία Αντωνά προχώρησε σε μια πολύ συγκινητική εξομολόγηση για τον θάνατο της μαμάς της.
«Όταν ζεις τον θάνατο του πιο αγαπημένου σου προσώπου αρχίζεις και βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Δεν βρίσκω πλέον λόγο να μιζεριάζω, να είμαι πεσμένη. Οτιδήποτε μου δίνεται στη ζωή, το βλέπω πια σαν δώρο. Είτε είναι μια συνεργασία είτε μια δουλειά, μια καλή παρέα ή μια ωραία στιγμή.
Εκεί που είχα πάει να βρω ξανά τον εαυτό μου, ήρθε κάτι που ταρακούνησε συθέμελα όλες τις ισορροπίες που είχα βρει. Παρότι δεν το εξωτερίκευσα αρκετά, πέρασα πολύ δύσκολα. Δεν είχα την επιλογή ούτε την πολυτέλεια να κλειστώ. Ήταν μια ενεργή περίοδος, έπρεπε να είμαι παρούσα. Γιατί αν δεν ήμουν εγώ εκεί, ποιος θα ήταν; Θεώρησα ότι έπρεπε να επιστρέψω κατευθείαν στην καθημερινότητά μου, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν θρήνησα. Μου κόστισε πάρα πολύ αλλά έχω μάθει να κρύβω τα συναισθήματα μου – ή έστω να προσπαθώ να τα διαχειριστώ».
