Ο Γιάννης Κατινάκης άνοιξε την καρδιά του στην εκπομπή «Το ’Χουμε» και στον Αλέξη Μπαρτσώκα, μιλώντας με ειλικρίνεια για τα σκοτάδια της παιδικής του ηλικίας, τη μάχη του με το OCD (Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή) και το πώς το γέλιο έγινε το δικό του καταφύγιο.

«Από μικρός ήθελα να κάνω τους ανθρώπους να γελάνε, ήταν ο τρόπος επιβίωσης στους φόβους και στα σκοτάδια που είχα από μικρό παιδί. Ήρθε το γέλιο και ήταν φάρμακο, λύτρωση», είπε αρχικά ο ηθοποιός, αποκαλύπτοντας πως από μικρή ηλικία είχε φόβο για τον θάνατο και έντονο άγχος για τη ματαιότητα της ύπαρξης.

Ο Γιάννης Κατινάκης για το bullying και τη λύτρωσή του

«Είχα φόβο με το θάνατο, μικρός δεν μπορούσα να δεχτώ τη ματαιότητα της ύπαρξης, ότι ο άνθρωπος γεννιέται και υπάρχει ένα τέλος. Όταν ήμουν έξι χρονών έλεγα στους γονείς μου “Θα πεθάνουμε όλοι, γιατί να πάω σχολείο αφού θα πεθάνω μια μέρα;” και πάθαινα πανικό. Δεν ήμουν λειτουργικός ως παιδί, υπήρχε πανικός και στους γονείς μου που δεν ήξεραν πώς να το διαχειριστούν», εξομολογήθηκε.

Ο Γιάννης Κατινάκης παραδέχτηκε πως πλέον κάνει ψυχοθεραπεία πιο συνειδητά και με συνέπεια: «Είχα αρχίσει κάποιες φορές και τα παράταγα, τώρα το έχω πάρει πολύ ζεστά. Πέρασα μια άσχημη περίοδο πριν το καλοκαίρι με κρίσεις πανικού, και είπα ότι εδώ έχει ξεχειλίσει το ποτήρι. Το μαγικό είναι ότι δεν έγινε τίποτα, απλώς χάνεις τον εαυτό σου όταν έχεις τόσα πράγματα κάτω από το χαλί».

Σήμερα, ο ηθοποιός νιώθει ευγνωμοσύνη για την αγάπη του κόσμου, που όπως λέει δεν περίμενε ποτέ να λάβει: «Είμαι πολύ χαρούμενος που παίρνω αγάπη από τον κόσμο, αγάπη που ποτέ δεν περίμενα ότι θα πάρω, ειδικά όντας ένα παιδί που στα σχολικά μου χρόνια βίωσα μόνο το μίσος και το bullying λόγω της σεξουαλικότητάς μου. Η κωμωδία με βοήθησε», δήλωσε κλείνοντας ο Γιάννης Κατινάκης.