Η Δώρα Χρυσικού, σε συνέντευξή της στην εκπομπή Buongiorno του MEGA, μίλησε για την προσωπική της εμπειρία με την υστερεκτομή και τον καρκίνο των ωοθηκών, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της για την έγκαιρη διάγνωση που της επέτρεψε να ξεπεράσει την ασθένεια. Στο πλαίσιο του νέου έργου «Vaginahood», αναφέρθηκε στο πώς η κοινωνία αντιλαμβάνεται τη γυναικεία ταυτότητα, ειδικά όταν αυτή δεν περιλαμβάνει τη μήτρα, και πώς η ίδια αντιμετωπίζει τον χλευασμό και την λύπηση από τον κοινωνικό περίγυρο. Παρά τις προκλήσεις, δηλώνει ότι αισθάνεται εξίσου γυναίκα όπως πριν, τονίζοντας τη σημασία της διαχείρισης των τραυμάτων για την προσωπική εξέλιξη.
Πιο αναλυτικά
Η Ζέτα Δούκα μαζί με την Δώρα Χρυσικού βρέθηκαν σήμερα, Τετάρτη 8 Οκτωβρίου στην εκπομπή Buongiorno του MEGA και παραχώρησαν από κοινού συνέντευξη. Οι δύο συνεργάτιδες και φίλες μεταξύ άλλων, μίλησαν για την έκβαση της δίκης της πρώτης με τον Γιώργο Κιμούλη – δείτε εδώ αναλυτικά τι είπαν – ενώ, η δεύτερη έκανε μια προσωπική εξομολόγηση για την υστερεκτομή που αναγκάστηκε να υποβληθεί.
Η ηθοποιός στο παρελθόν έχει μιλήσει για την μάχη που έδωσε με τον καρκίνο στις ωοθήκες, με την ίδια να μιλά με λεπτομέρεια για το τραύμα αυτό, ωστόσο, δηλώνει ευγνώμων που η διάγνωση έγινε πρόωρα και κατάφερε να βγει νικήτρια – δείτε εδώ τι είχε δηλώσει στο παρελθόν.
Η εξομολόγηση της Δώρας Χρυσικού για την ολική υστερεκτομή
Με αφορμή το νέο τους έργο, «Vaginahood», η Δώρα Χρυσικού έκανε μια προσωπική εξομολόγηση για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα στην σήμερα κοινωνία, με την ίδια να λέει: «Το τραύμα το αναγνωρίζεις και πρέπει να το διαχειριστείς. Ένα πράγμα που θίγεται σε αυτή την παράσταση είναι τι είναι η γυναίκα. Σε τι συνίσταται. Υπάρχει σε όλες τις ιστορίες το τραύμα. Δεν είναι ένα, το τραύμα δεν είναι ποτέ ένα, μπορεί να είναι και πολλαπλά τραύματα. Εγώ ας πούμε σε αυτή την ερώτηση “τι είναι γυναίκα;” εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει πάρα πολύ και θίγεται και στην παράσταση σε σχέση με το πόσο το όργανο, η μήτρα, καθορίζει την γυναίκα.
Και αυτό το λέμε γιατί υπάρχει και μια trans γυναίκα στην παράσταση μας, η Άννα, αλλά και εγώ σαν μια straight γυναίκα που δεν έχω μήτρα, και πολλές φορές στον κοινωνικό περίγυρο αντιμετωπίζω τον χλευασμό, τον οίκτο και ό,τι άλλο συμπεριλαμβάνεται. Από τότε που έκανα την υστερεκτομή έχω ακούσει να μου λένε ότι “εσύ βρε κορίτσι μου γλυκό δεν είσαι ολοκληρωμένη, δεν έκανες παιδάκι”.
Οπότε και εγώ αναρωτιέμαι και αναρωτήθηκα πόσο δικαιούμαι να είμαι γυναίκα, και η απάντηση που έδωσα στον εαυτό μου είναι ότι είμαι όσο γυναίκα ήμουν και πριν, ίσως και περισσότερο. Εγώ προσωπικά δεν μπήκα στην διαδικασία να αμφισβητήσω κάτι, την απάντηση πρεπει κάπως να την δώσεις. Προφανώς και τα τραύματα είναι πολλαπλά και πρέπει κάπως να τα αντιμετωπίσεις γιατί αλλιώς δεν πας μπροστά, μένεις στάσιμος».
