Ο Randy Gardner κατέχει το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη περίοδο αϋπνίας, καθώς έμεινε ξύπνιος για 11 μέρες και 25 λεπτά το 1963, σε ένα πείραμα που ξεκίνησε ως επιστημονική εργασία από δύο μαθητές λυκείου.
Κατά τη διάρκεια του πειράματος, ο Gardner παρουσίασε διάφορες παρενέργειες, όπως αυξημένη ευαισθησία στις μυρωδιές και δυσκολία σε απλές μαθηματικές πράξεις.
Το εγχείρημα προσέλκυσε το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης, καθιστώντας το το τρίτο πιο συζητημένο θέμα στις ΗΠΑ εκείνη την εποχή. Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος, ο Gardner κοιμήθηκε για 14 ώρες, με αυξημένο ποσοστό ύπνου REM.
Πιο αναλυτικά
Ο Randy Gardner έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που κατάφερε να μείνει άυπνος για 11 μέρες και 25 λεπτά. Έγινε τρίτο θέμα στις ΗΠΑ μετά την δολοφονία Κένεντι και την επίσκεψη των Beatles.
Είναι ευρέως γνωστό ότι ο άνθρωπος χρειάζεται οκτώ ώρες βραδινού ύπνου. Παρόλα αυτά το 35% των ενηλίκων στις ΗΠΑ δηλώνουν ότι κοιμούνται λιγότερο από επτά ώρες τη νύχτα.
Ωστόσο, υπάρχει άνθρωπος που κατάφερε να μείνει άυπνος για 11 μέρες και 25 ώρες. Ο Randy Gardner κατάφερε να μείνει στην ιστορία για το ρεκόρ, με το μεγαλύτερο διάστημα που μπορεί να μείνει ένας άνθρωπος χωρίς ύπνο.
Όλα ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 1963, όταν δύο μαθητές λυκείου, ο Randy Gardner και ο Bruce McAllister είχαν μια ιδέα για ένα έργο επιστημονικής έκθεσης.
Πίστευαν ότι θα είχε ενδιαφέρον να δουν πόσο καιρό θα μπορούσαν να μείνουν ξύπνιοι και να καταγράψουν τυχόν παρενέργειες που μπορεί να συμβούν στην πορεία.
Ο «άτυχος» της υπόθεσης ήταν ο Randy Gardner αφού έπειτα από ρίψη νομίσματος σε εκείνον έπεσε το βάρος του πειράματος. Έτσι δεν είχε άλλη επιλογή από το δοκιμάσει τις ικανότητές του.
Ο McAllister είπε αργότερα στο BBC: «Είμασταν ηλίθιοι, ξέρετε νέοι ηλίθιοι. Έτσι έμεινα ξύπνιος μαζί του για να τον παρακολουθώ. Μετά από τρεις νύχτες αϋπνίας, ξύπνησα ακουμπισμένος στον τοίχο, γράφοντας σημειώσεις στον ίδιο τον τοίχο».
Γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι χρειάζονταν και ένα τρίτο φίλο να εμπλακεί στο πείραμα για να παρακολουθεί εναλλάξ τους δύο νέους. Έτσι πρότειναν στον φίλο τους, Joe Marciano να τους βοηθήσει. Στο πείραμα ενεπλάκη και ο καθηγητής Dr William Dement, από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.
Μετά από πέντε μέρες αυπνίας ο Gardner άρχισε να παραπονιέται για κάποιες μυρωδιές που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα τον ενοχλούσαν καθόλου.
«Μη με αναγκάζετε να το μυρίσω αυτό. Δεν αντέχω αυτή τη μυρωδιά», έλεγε πολλές φορές για διάφορες τροφές και αντικείμενα. Το περίεργο ήταν ότι όσο περνούσαν οι νύχτες ο Gardner έγινε καλύτερος στο μπάσκετ όσο αν και αυτό ίσως οφειλόταν στο ότι έπαιζε πιο συχνά.
Όσο περνούσαν οι μέρες η κούρασή του γινόταν όλο και πιο εμφανής, ωστόσο οι υπόλοιποι τον κρατούσαν ξύπνιο με κάθε τρόπο. Μάλιστα, αρκετές φορές του έδιναν Coca Cola προκειμένου να μην τον πάρει ο ύπνος.
Την ενδέκατη μέρα του ζητήθηκε να κάνει επαναλαμβανόμενες αφαιρέσεις. Έπρεπε, ξεκινώντας από το 100 να αφαιρεί κάθε φορά 7. Σταμάτησε όταν έφτασε στο 65, ενώ όταν ρωτήθηκε γιατί σταμάτησε, απάντησε ότι είχε ξεχάσει τι έπρεπε να κάνει.
Καθώς το πείραμα συνεχιζόταν, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον. Μάλιστα, έγινε το τρίτο πιο «καυτό» θέμα των εντύπων της Αμερικής μετά τη δολοφονία Κένεντι και την επίσκεψη των Beatles στη χώρα.
Έπειτα από 264 ώρες αυπνίας ο Gardner αποφάσισε να πάει για ύπνο. Ωστόσο, ο 17χρονος μαθητής μεταφέρθηκε σε ένα νοσοκομείο του Πολεμικού Ναυτικού, ώστε οι γιατροί να παρακολουθήσουν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου του.
Την πρώτη μέρα κοιμήθηκε 14 ώρες συνεχόμενες, μέχρι που ξύπνησε για να πάει τουαλέτα. Την πρώτη νύχτα, το ποσοστό του ύπνου REM είχε πολύ περισσότερη διάρκεια από τον μέσο όρο που είναι 90 με 120 λεπτά.
