Μια νέα ανακάλυψη στην ιστορία της τέχνης και της λογοτεχνίας ρίχνει φως στη ζωή του Βρετανού ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Ουίλιαμ Σαίξπηρ, αποκαλύπτοντας ένα πορτρέτο που θα μπορούσε να απεικονίζει τον ερωτικό του σύντροφο, ενισχύοντας τις μακροχρόνιες συζητήσεις για τη σεξουαλικότητά του.

Η μικρογραφία, ζωγραφισμένη στην πίσω πλευρά ενός τραπουλόχαρτου, πιθανόν αποτελεί ένα προσωπικό έργο του ποιητή προς τον ερωτικό του σύντροφο, τον Henry Wriothesley, τρίτο κόμη του Σάουθαμπτον.

Η Δρ Ελίζαμπεθ Γκόλντρινγκ, ιστορικός τέχνης και επίτιμη λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Γουόρικ, εξήγησε ότι το έργο του 16ου αιώνα ήταν πιθανότατα ένα «σύμβολο αγάπης με μεγάλη συναισθηματική σημασία για τον ιδιοκτήτη».

Η σεξουαλική ταυτότητα του Σαίξπηρ έχει τεθεί υπό συζήτηση για δεκαετίες, με ισχυρά στοιχεία να υποδηλώνουν ότι ίσως ήταν αμφιφυλόφιλος (bisexual).

Ο ίδιος έγραφε ανοιχτά πως έτρεφε συναισθήματα και επιθυμία και για τα δύο φύλα, γεγονός που καθιστά πιθανό να ένιωθε έλξη τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες. Οι μελετητές συμφωνούν γενικά ότι ο Σαίξπηρ είχε πολύπλοκα συναισθήματα και σχέσεις με άνδρες και γυναίκες, αλλά δεν αυτοπροσδιοριζόταν με σύγχρονες ετικέτες όπως «ομοφυλόφιλος» ή «αμφιφυλόφιλος».

Η μικρογραφία πορτρέτου απεικονίζει μια ανδρόγυνη μορφή και η Τσιβιλιόβα σημείωσε ότι ο κόμης του Σάουθαμπτον ήταν πιθανό να δώρισε το έργο στον Σαίξπηρ, ο οποίος το επέστρεψε περίπου την εποχή που παντρεύτηκε την Ελίζαμπεθ Βέρνον το 1598.

Στην πίσω πλευρά της τράπουλας διακρίνεται μια κόκκινη καρδιά και ένα μεγάλο μαύρο βέλος – ένα μοτίβο που εμφανίζεται και στο προσωπικό οικόσημο του ποιητή.

Το έργο, δημιουργία του αγαπημένου ζωγράφου της βασίλισσας Ελισάβετ Α’, Νίκολας Χίλιαρντ, που ήταν κυρίως γνωστός για μικρογραφίες πορτρέτων του, χρονολογείται στη δεκαετία του 1590, ίδια περίοδος με τα δύο ερωτικά ποιήματα του Σαίξπηρ, «Venus and Adonis» (Αφροδίτη και Άδωνις, 1593) και «The Rape of Lucrece» (Ο βιασμός της Λουκρητίας, 1594), και τα δύο αφιερωμένα στον κόμη.

Σχολιάζοντας τη μικρογραφία, η Δρ Γκόλντρινγκ είπε στην εφημερίδα The Telegraph: «Οι μικρογραφίες είναι πολύ προσωπικές, ιδιωτικές, συχνά φοριούνται κοντά στην καρδιά και ανταλλάσσονταν συχνά ως σύμβολα αγάπης».

Η συγκεκριμένη προσωπογραφία φέρεται να επιβεβαιώνει μια διαδεδομένη πεποίθηση των ιστορικών ότι ο Σαίξπηρ είχε σχέση με τον λόρδο Wriothesley, ο οποίος θεωρείται ο «Fair Youth» (όμορφος νέος) σε πολλά από τα σονέτα του.

Ωστόσο, η σχέση φαίνεται ότι έληξε με τον γάμο του Wriothesley και η μικρογραφία επέστρεψε σε εκείνον, κάτι που η Δρ Γκόλντρινγκ σημείωσε ως ασυνήθιστο για σύμβολα αγάπης. «Μια δελεαστική ερμηνεία μπορεί να είναι ότι ο Σαίξπηρ ήταν ο αρχικός παραλήπτης της μικρογραφίας αλλά την επέστρεψε στον κόμη κάποια στιγμή – ίσως γύρω στο γάμο του Wriothesley το 1598», σχολίασε.

Η ανάλυση της μικρογραφίας πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τη Δρ Έμμα Ράδερφορντ, με την οποία η Γκόλντρινγκ είχε εργαστεί προηγουμένως για την αυθεντικοποίηση άλλων μικρογραφιών του Χίλιαρντ. Συμβουλευτικό ρόλο είχε επίσης ο καθηγητής σερ Τζόναθαν Μπέιτ, πρώην πρύτανης της Οξφόρδης και ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους μελετητές του Σαίξπηρ.