Στις 19 Οκτωβρίου 1924, μια τραγική φάρσα στο κινηματοθέατρο Πανόραμα στην Αθήνα οδήγησε στο θάνατο 26 παιδιών. Κατά τη διάρκεια προβολής ταινίας του Τσάρλι Τσάπλιν, ένας θεατής φώναξε "Φωτιά!", προκαλώντας πανικό.
Η αίθουσα, γεμάτη με πάνω από 1.000 άτομα, κυρίως ανήλικους, μετατράπηκε σε σκηνή χάους, καθώς οι θεατές προσπάθησαν να διαφύγουν από τις περιορισμένες εξόδους.
Παρά τις καταγγελίες για ανεπαρκείς εξόδους κινδύνου, η αστυνομική έρευνα αθώωσε τον επιχειρηματία, ρίχνοντας την ευθύνη στους θεατές. Η τραγωδία αυτή υπογράμμισε την ανάγκη για καλύτερα μέτρα ασφαλείας σε δημόσιους χώρους.
Πιο αναλυτικά
Μια μαύρη μέρα, η Κυριακή της 19ης Οκτωβρίου του 1924. Μια μέρα που έχασαν τη ζωή τους 26 παιδιά.
Και όλα αυτά εξαιτίας μιας κακόγουστης φάρσας που ούτε εκείνος που την έκανε δε θα διανοούνταν πως θα έφερνε τέτοια τραγωδία.
Το κινηματοθέατρο Πανόραμα που βρισκόταν στη διασταύρωση των οδών Χαλκοκονδύλη και 3ης Σεπτεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας έπαιζε την ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν, ονόματι “Σκυλίσια Ζωή” σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδιοκτήτη.
Το φθηνό του εισιτήριο (3,20 δρχ. η πλατεία και 2,50 δρχ. ο εξώστης) οι προβολές να ξεκινούν από τις πρωινές ώρες ώστε να καλύψουν την τεράστια ζήτηση έφερναν σωρεία από κόσμο, έτσι ακριβώς ήταν και εκείνη την Κυριακή.
Ο κόσμος είχε μαζευτεί από νωρίς έξω από το σινεμά – ενώ στην ουρά στέκονταν πάνω από 500 άνθρωποι – κυρίως παιδιά από 14 έως 18 ετών. Έξω από την αίθουσα, πλήθος κόσμου περίμενε υπομονετικά για την επόμενη προβολή.
Μέσα στο σινεμά, πάνω από 1.000 άτομα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ανήλικοι που κάθονται δυο – δύο στα καθίσματα. Κάποια στιγμή ένας εκ των θεατών φωνάζει “Φωτιά!” και το κακό δεν άργησε να συμβεί.
Μέσα στον πανικό, η αίθουσα γεμίζει κραυγές και άρχισαν με τη μία, οι πρώτες σπασμωδικές κινήσεις, με αποτέλεσμα ο πανικός να κυριαρχήσει στην αίθουσα.
«Ευρέθηκα μπρος εις ένα τρομερό θέαμα. Όλοι οι άνθρωποι στοιβαγμένοι εμπρός εις την πόρτα, κανείς τους δεν έβγαινε. Μέσα, οι φωνές και οι θρήνοι εγέμιζαν τον αέρα», ανέφερε ένας από τους πρώτους χωροφύλακες που βρέθηκαν στο σινεμά.
Ο κινηματογράφος και θέατρο είχε τρεις εξόδους, εκ των οποίων, σύμφωνα με τις καταγγελίες, μόνο η κεντρική ήταν ανοιχτή. Η δεύτερη ήταν κλειστή ενω η τρίτη, που λειτουργούσε ως έξοδος κινδύνου ήταν… στο υπόγειο.
Φυσικά αυτό ήταν αρκετό για να δημιουργηθεί το αδιαχώρητο στην κεντρική έξοδο – όπου ο ένας πατούσε τον άλλον για να βγει, μια πλατεία κινηματογράφου η οποία είχε καλυφθεί ολόκληρη από άψυχα σώματα! 26 νεκροί, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν παιδιά, καθώς και δεκάδες τραυματίες.
Λέγεται πως, ο άνθρωπος που φώναξε “Φωτιά” ήταν κάποιος που επειδή δεν είχε ξαναδει σινεμά δεν μπορούσε να διαχωρίσει την ταινία από την πραγματικότητα – και πως τελικά η ταινία που παιζόταν ήταν αυτή του Τσάπλιν, όμως με τίτλο “Ο πυροσβέστης”, στην οποία υπήρχαν σκηνές με φλόγες. Αλλά μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει που χάθηκαν 26 ζωές.
Η αστυνομική έρευνα παρόλ’αυτά έκρινε ως επαρκείς τις υπάρχουσες εξόδους κινδύνου του χώρου, αθωώνοντας έτσι τον επιχειρηματία και ρίχνοντας την ευθύνη της τραγωδίας στους θεατές.
