- Το 1845 το HMS Erebus και το HMS Terror αναχώρησαν για το Βορειοδυτικό Πέρασμα με τον Sir John Franklin και 128 άνδρες πλήρωμα.
- Η αποστολή κατέληξε σε καταστροφή και η αναγνώριση μελών του πληρώματος μέσω DNA έγινε πρόσφατα.
- Τα σημάδια κοπής στα οστά υπονοούν κανιβαλισμό, με τον Fitzjames να πεθαίνει από αυτή την πρακτική.
- Περισσότερα από 30 αποστολές έρευνας προσπάθησαν να βρουν τους αγνοούμενους, χωρίς επιτυχία.
- Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα δύο πλοία και ανθρώπινα λείψανα, με νέες αποκαλύψεις για τον Fitzjames.
- Πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα για την αποστολή Franklin και τον κανιβαλισμό που συνέβη.
Το 1845, το HMS Erebus και το HMS Terror αναχώρησαν από την Αγγλία υπό τη διοίκηση του Sir John Franklin. Ο έμπειρος πολικός εξερευνητής και το πλήρωμά του από 128 άλλους άνδρες έψαχναν για το Βορειοδυτικό Πέρασμα , μια άπιαστη σύντομη δίοδο μέσω της καναδικής Αρκτικής μεταξύ του Ατλαντικού και του Ειρηνικού ωκεανού.
Η άτυχη αποστολή κατέληξε σε καταστροφή, με τον Φράνκλιν και όλους τους άντρες του να χάνονται. Αν και οι ακριβείς συνθήκες του θανάτου τους παραμένουν ένα μυστήριο , οι ειδικοί πιστεύουν ότι κάποιος συνδυασμός σκορβούτου, πείνας και έκθεσης στο κρύο συνέβαλε στον θάνατό τους.
Οι ερευνητές εντόπισαν ορισμένα από τα λείψανα των εξερευνητών στην καναδική Αρκτική, αλλά δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν μεμονωμένα μέλη του πληρώματος μέχρι πρόσφατα. Το 2021, μια ομάδα εξήγαγε DNA από ένα κρανίο και αναγνώρισε τον John Gregory, έναν μηχανικό στο HMS Erebus.
Τώρα, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν DNA για να αναγνωρίσουν ένα δεύτερο μέλος του πληρώματος: τον James Fitzjames, έναν καπετάνιο στο HMS Erebus. Ανέφεραν τα ευρήματά τους αυτή την εβδομάδα στο Journal of Archaeological Science: Reports .
Για να επιβεβαιώσουν την ταυτότητα του Fitzjames, επιστήμονες στον Καναδά εξήγαγαν DNA από έναν διατηρημένο γομφίο, ο οποίος συνδέθηκε με ένα οστό της γνάθου που βρέθηκε στο νησί King William, Nunavut. Συνέκριναν αυτό το DNA με δείγματα που παρείχαν 25 ζωντανοί απόγονοι του πληρώματος της αποστολής. Τελικά, η δειγματοληψία DNA από έναν ζωντανό απόγονο επέτρεψε στους επιστήμονες να αναγνωρίσουν τα λείψανα του James Fitzjames.
Τώρα που γνωρίζουν ότι το οστό της γνάθου ανήκε στον Fitzjames, οι ερευνητές μπορούν επίσης να βγάλουν μερικά οδυνηρά συμπεράσματα για το τι συνέβη στις τελευταίες ημέρες των ανδρών. Το σαγόνι του Fitzjames —και τα οστά πολλών άλλων μελών του πληρώματος— είναι χαραγμένα με σημάδια κοπής κάτι που είναι σύμφωνο με αναφορές κανιβαλισμού.
Αυτό υποδηλώνει ότι ο Fitzjames πέθανε ενώ τουλάχιστον κάποιοι άλλοι ναυτικοί ήταν ακόμα ζωντανοί και ότι ακόμη και οι αξιωματικοί δεν γλίτωσαν από τον κανιβαλισμό. «Ούτε ο βαθμός ούτε η ιδιότητα ήταν η κυρίαρχη αρχή στις τελευταίες απελπισμένες μέρες της αποστολής καθώς προσπαθούσαν να σωθούν», λέει ο συν-συγγραφέας της μελέτης Ντάγκλας Στέντον , ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο του Βατερλό, σε μια δήλωση .
Η αποστολή Franklin συνεχίζει να γοητεύει τους ανθρώπους, με πολλά βιβλία, τηλεοπτικές σειρές και ντοκιμαντέρ να κάνουν εικασίες για το τι μπορεί να είχε συμβεί. Η έρευνα δείχνει ότι «η αληθινή ιστορία είναι εξίσου ενδιαφέρουσα και ότι υπάρχουν ακόμα περισσότερα να μάθουμε», λέει στη δήλωση ο συν-συγγραφέας της μελέτης Robert Park , επίσης ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο του Waterloo.
Αυτό που γνωρίζουν οι ιστορικοί είναι ότι, αφού τα δύο πλοία έφυγαν από την Αγγλία τον Μάιο του 1845, διέσχισαν τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό προς το Nunavut κοντά στον Καναδά. Ο Ειρηνικός και ο Ατλαντικός Ωκεανός συνδέονται μέσω του στενού του Μαγγελάνου και του περάσματος Drake στο νότιο άκρο της Νότιας Αμερικής. Το κανάλι του Παναμά που κατασκευάστηκε από τον άνθρωπο συνδέει επίσης τα δύο υδάτινα σώματα. Αλλά υπάρχει μια τρίτη διαδρομή μεταξύ των δύο: το θρυλικό Βορειοδυτικό Πέρασμα στο μακρινό βορρά.
Μεταξύ 1847 και 1859, περισσότερες από 30 αποστολές έρευνας προσπάθησαν να βρουν τους άνδρες και τα σκάφη τους, αλλά καμία δεν ήταν επιτυχής.
Οι άνδρες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα πλοία και πέρασαν τους χειμώνες του 1846-47 και του 1847-48 στο νησί. Ο Φράνκλιν πέθανε στις 11 Ιουνίου 1847.
Τα επιζώντα μέλη του πληρώματος σχεδίαζαν να προσπαθήσουν να φτάσουν στον ποταμό Μπακ στην ηπειρωτική χώρα του Καναδά. Αλλά δεν τα κατάφεραν ποτέ.
Οι ιθαγενείς Inuit είπαν στους ερευνητές ότι είχαν δει αποδείξεις ότι επιζώντες είχαν καταφύγει στον κανιβαλισμό. Τα νέα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία της μαρτυρίας τους, λέει στον Jeremy Hsu του New Scientist , η Treena Swanston , βιολογική ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο MacEwan στον Καναδά που δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Οι αρχαιολόγοι αργότερα βρήκαν τρεις τάφους στο νησί Beechey, καθώς και ανθρώπινα λείψανα σε τοποθεσίες στο King William Island. Μία από τις τοποθεσίες του King William περιείχε 451 οστά που ανήκαν σε τουλάχιστον 13 ναυτικούς, συμπεριλαμβανομένου, όπως γνωρίζουν τώρα οι ερευνητές, του Fitzjames.
Και τα δύο πλοία αποκαλύφθηκαν την τελευταία δεκαετία. Το 2014, Καναδοί αρχαιολόγοι βρήκαν το HMS Erebus κοντά στο νησί King William. Το 2016, βρήκαν το HMS Terror κοντά. Τα τελευταία χρόνια, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ή απεικόνισαν αντικείμενα και από τα δύο πλοία.
Παρά τις νέες αποκαλύψεις για τον Fitzjames, πολλά ακόμη ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Για παράδειγμα, ποιος ήταν υπεύθυνος καθώς πέθαιναν όλο και περισσότεροι αξιωματικοί; Ποιο ήταν το σχέδιο της ομάδας; Και τι συνέβη που έκανε μερικούς από τους άνδρες να καταφύγουν στον κανιβαλισμό , μια πρακτική που θα έβρισκαν απεχθή;
«Ήταν πολύ απελπισμένα μέτρα που έλαβαν ορισμένοι από τους άντρες – και δυστυχώς, απλώς παρέτεινε τα βάσανά τους», λέει ο Στέντον στη Leyland Cecco του Guardian . «Είναι ένα απίστευτο επίπεδο απόγνωσης που πρέπει να έχουν υπομείνει».
Τα λείψανα του Fitzjames έχουν επιστραφεί σε ένα μνημείο στο νησί King William, μαζί με τα οστά άλλων ναυτικών που πέθαναν εκεί. Μια αναμνηστική πλάκα σηματοδοτεί τον χώρο. Εν τω μεταξύ, οι ερευνητές εξακολουθούν να ζητούν δείγματα DNA από συγγενείς των μελών του πληρώματος, με την ελπίδα να εντοπίσουν επιπλέον λείψανα.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: freepik
