Οι στρατιωτικές μεταλλικές ταυτότητες, γνωστές και ως "dog tags", έχουν μια μακρά και σημαντική ιστορία που ξεκινά από τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, όταν χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά για την αναγνώριση των νεκρών στρατιωτών.
Αρχικά ήταν χάρτινες ή ξύλινες, αλλά με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκαν σε μεταλλικές, με την κυλινδρική μορφή να καθιερώνεται στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και το οβάλ σχήμα στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, οι ταυτότητες προσαρμόστηκαν για να περιλαμβάνουν περισσότερα προσωπικά στοιχεία, όπως ο Αριθμός Κοινωνικής Ασφάλισης.
Οι διπλές ταυτότητες χρησιμοποιούνται για να εξασφαλίζεται η αναγνώριση του νεκρού στρατιώτη, με τη μία να παραμένει στο λαιμό και η άλλη να τοποθετείται στο δάχτυλο του ποδιού.
Παρά τις μικρές αλλαγές από τότε, οι ΗΠΑ αναπτύσσουν νέες ταυτότητες με microchip για την αποθήκευση ιατρικών και προσωπικών δεδομένων.
Πιο αναλυτικά
Αδιαμφισβήτητα, οι στρατιωτικές μεταλλικές ταυτότητες αποτελούν ένα από τα πλέον γνωστά αξεσουάρ για το λαιμό που χρησιμοποιούν τόσο οι άνδρες, όσο και οι γυναίκες. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί πως η χρήση τους δεν ήταν ποτέ θέμα μόδας, αντιθέτως ήταν επιβεβλημένη και μακάβρια για τους στρατιώτες που πήγαιναν στο μέτωπο.
Ο λόγος που καθιερώθηκε η μεταλλική ταυτότητα στο στρατό ήταν για την αναγνώριση των νεκρών μετά από τη μάχη. Μάλιστα η σωστή ονομασία τους είναι Ταυτότητα Αναγνώρισης Πτώματος.
Η αρχή έγινε με χάρτινες ετικέτες
Ήταν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στις ΗΠΑ, όταν διαπιστώθηκε πως ο στρατός δεν ήταν σε θέση να ταυτοποιεί τους στρατιώτες που είχαν πέσει στο πεδίο της μάχης. Τότε λοιπόν δημιουργήθηκε η ανάγκη να βρεθεί και να χρησιμοποιηθεί μια μέθοδο ταυτοποίησης των στρατιωτών, όπως αναφέρει το taskandpurpose.
Σύμφωνα με το Ίδρυμα Quartermaster του Στρατού των ΗΠΑ, πριν από τη Μάχη του Ορυχείου στη Βόρεια Βιρτζίνια το 1863, τα στρατεύματα του στρατηγού Τζορτζ Μέιντ αποφασίστηκε να χρησιμοποιήσουν χάρτινες ετικέτες με τα ονόματά τους και να τις καρφιτσώσουν στη στολή τους.
Κάποιοι άλλοι θεωρώντας ότι το χαρτί δεν θα αντέξει προχώρησαν σε άλλες λύσεις όπως ετικέτες από κομμάτια ξύλου, τα οποία με τη χρήση κορδονιού τα περνούσαν γύρω από το λαιμό τους.
Η κυλινδρική ταυτότητα στον Πρώτο παγκόσμιο Πόλεμο
Μέχρι και το 1913 ο αμερικανικός αναζητούσε διαφορετικούς τρόπους αναγνώρισης και πιο ανθεκτικά είδη ταυτότητας, ωστόσο οι περισσότεροι στρατιώτες χρησιμοποιούσαν αυτοσχέδιες μεθόδους αναγνώρισης.
Το 1906, παρουσιάστηκε ένα άλλο είδος στρατιωτικής ταυτότητας, ένας κυκλικός δίσκος αλουμινίου και μέχρι το 1913 οι μεταλλικές ταυτότητες έγιναν υποχρεωτικές από το στρατό.
Ηταν κυλινδρικές με χαραγμένο το όνομα, το βαθμό, το σειριακό αριθμό, τη μονάδα, και τη θρησκεία του στρατιώτη και χρησιμοποιήθηκαν κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μάλιστα τότε ήταν η πρώτη φορά που έκανε την εμφάνισή της η διπλή ταυτότητα. Η μία ήταν στο σώμα και η δεύτερη δεμένη γύρω από τον αστράγαλο.
Στο Δεύτερο Παγκόσμιο χρησιμοποιήθηκε η ταυτότητα με το οβάλ σχήμα
Ήταν στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η κυλινδρική ταυτότητα που είχαν οι στρατιώτες άρχισε σταδιακά να αντικαθίσταται από μία άλλη ταυτότητα αναγνώρισης με το πιο οβάλ σχήμα. πρόκειται γι αυτή που χρησιμοποιούν οι στρατιώτες μέχρι και σήμερα.
Μάλιστα πήρε την ονομασία «dog tag» (ετικέτα σκύλου) λόγω της ομοιότητας με αυτή που έχουν οι σκύλοι στα κολάρα τους με τα στοιχεία του ιδιοκτήτη τους.
Οι ταυτότητες που χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου είχαν οβάλ σχήμα, ήταν χαραγμένες με τα στοιχεία του κάθε στρατιώτη και παρέμεναν στο λαιμό του νεκρού στρατιώτη, προκειμένου να είναι εφικτή η αναγνώρισή του.
Οι αλλαγές στις στρατιωτικές ταυτότητες που χρησιμοποιήθηκαν στο Βιετνάμ
Σύμφωνα με τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, οι μεταλλικές στρατιωτικές ταυτότητες υπέστησαν και νέες αλλαγές σε μία προσπάθεια να γίνουν ακόμα πιο πρακτικές στη μακάβρια διαδικασία της αναγνώρισης των νεκρών στρατιωτών.
Αρχικά οι μεταλλικές ταυτότητες είχαν οκτώ ψηφία (ΑΣΜ) και στη συνέχεια τον Αριθμό Κοινωνικής Ασφάλισης. Οι στρατιώτες είχαν τη δυνατότητα να σφραγίσουν τις ταυτότητές τους και με τα δύο στοιχεία, ωστόσο ο Αριθμός Κοινωνικής Ασφάλισης ήταν υποχρεωτικός, καθώς ήταν ο κύριος αναγνωριστικός αριθμός.
Οι Πεζοναύτες πάντως στις δικές τους μεταλλικές ταυτότητες γράφουν περισσότερα στοιχεία, όπως το πλήρες όνομά τους, την ομάδα αίματος, το μέγεθος της μάσκας αερίου, αλλά και τη θρησκεία.
Γιατί χρησιμοποιούνται διπλές στρατιωτικές ταυτότητες
Οι Αμερικανοί στρατιώτες χρησιμοποιούν διπλές μεταλλικές ταυτότητες. Και στις δύο αναγράφονται ακριβώς τα ίδια στοιχεία. Η μία κρέμεται από μία μακριά αλυσίδα, την οποία ο στρατιώτης περνάει στο λαιμό του και από μία δεύτερη που είναι περασμένη με μια μικρότερη αλυσίδα. Ο λόγος είναι πως αυτή με τη μακριά αλυσίδα μένω στο λαιμό του νεκρού στρατιώτη, ενώ η δεύτερη τοποθετείται στο δάχτυλο του μεγάλου ποδιού για ιατροδικαστικούς σκοπούς.
Τέλος, αν και οι μεταλλικές ταυτότητες που χρησιμοποιούν στο στρατό, δεν έχουν αλλάξει και πολύ από τον πόλεμο του Βιετνάμ, ωστόσο οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ αναπτύσσουν νέους τύπους ταυτοτήτων, εφοδιασμένες με microchip και θα περιέχουν ιατρικά στοιχεία και προσωπικά δεδομένα.
