Αφού μια μακροχρόνια σχέση της τελείωσε, η 38χρονη γυναίκα, η οποία προτίμησε να παραμείνει ανώνυμη, αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα για μια νέα αρχή και μετακόμισε από το κοινό τους διαμέρισμα στη Μελβούρνη. Πέρασε δύο μήνες ζώντας σε ένα Airbnb, κάτι που αποδείχθηκε ακριβό, και όταν άρχισε να ψάχνει για ένα διαμέρισμα που θα μπορούσε πραγματικά να αντέξει οικονομικά, διαπίστωσε ότι τα μέρη που προσφέρονταν δεν ήταν πολύ δελεαστικά. Αλλά όταν επισκέφτηκε τη θεία της σε ένα χωριό συνταξιούχων και της είπε ότι έψαχνε για ένα μέρος, η ηλικιωμένη γυναίκα τη ρώτησε αν ήθελε να δοκιμάσει ένα διαμέρισμα που μόλις είχε ανοίξει στο χωριό. Η σχετικά νεαρή ηλικία της δεν θα ήταν πρόβλημα, είπε η θεία της γυναίκας, οπότε αποφάσισε να συμπληρώσει τα χαρτιά και να δώσει μια ευκαιρία στον οίκο ευγηρίας. Αποδείχθηκε ότι ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρε ποτέ.

«Ζω στο χωριό συνταξιούχων εδώ και λίγο περισσότερο από ένα χρόνο. Έχω σταματήσει να το θεωρώ ως ένα ενδιάμεσο στάδιο πριν πάω σε ένα καλύτερο μέρος και τώρα το βλέπω ως το σπίτι μου», δήλωσε η Αυστραλή γυναίκα στο Business Insider . «Ποτέ δεν ένιωσα έξω από τα νερά μου και το να ζω κοντά σε ανθρώπους που δεν βιάζονται να ζήσουν τη ζωή τους ή δεν καταναλώνονται από την τεχνολογία ήταν εξαιρετικό για την ψυχική μου υγεία. Είναι ένα είδος καταφυγίου».

Ζει μια ειρηνική ζωή περιτριγυρισμένη από φιλικούς γείτονες που είναι πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν ή να προσφέρουν φιλικές συμβουλές, και η ζωή της γενικά είναι πολύ πιο απλή από ό,τι ήταν παλιά.

Αν και οι περισσότεροι τη ρωτούν αν δεν βρίσκει βαρετή τη ζωή σε ένα χωριό συνταξιούχων, η 38χρονη γυναίκα είπε ότι τη θεωρεί θεραπευτική. Ξυπνάει με τα αμυδρά παλιά αλλά χρυσά τραγούδια των γειτόνων της, απολαμβάνει ένα φλιτζάνι καφέ, διαβάζει μια εφημερίδα και συνήθως κάνει μια σύντομη βόλτα το πρωί. Στη συνέχεια, παρακολουθεί μαθήματα γιόγκα σε καρέκλα, κάνει λίγη ποδηλασία, παίζει μπίνγκο κάθε Τετάρτη και καταφέρνει ακόμη και να κάνει κάποια ελεύθερη δουλειά. Τα βράδια, «περπατάει στο κοντινό παντοπωλείο ή εστιατόριο, ψήνει ή κάθεται στη βεράντα και αναπολεί ατελείωτες συζητήσεις».

«Το νέο μου σπίτι έχει αλλάξει τρόπο που βλέπω τα γηρατειά», είπε η γυναίκα. «Έχω βρει απέραντη ηρεμία εδώ, και αυτός είναι ο ορισμός μου για μια υπέροχη ζωή. Είναι παρήγορο να γνωρίζω ότι οι δεκαετίες του ’70 και του ’80 δεν είναι και τόσο άσχημες τελικά. Όπως έχω μάθει από τους γύρω μου, μπορείς ακόμα να έχεις ελευθερία δράσης, να προσφέρεις εθελοντισμό, να κάνεις φίλους και να ξεκινήσεις νέα χόμπι, ανεξάρτητα από την ηλικία σου».

Η οικογένειά της εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι πολύ μικρή για να ζήσει σε οίκο ευγηρίας, αλλά η 38χρονη γυναίκα έχει υιοθετήσει τον νέο της τρόπο ζωής και δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει τη νέα της κοινότητα σύντομα.

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό το είδος εμπειρίας δεν είναι πρωτοφανές. Μόλις πέρυσι, καταγράφηκε από μια άλλη 38χρονη γυναίκα στην Κίνα, η οποία ήταν τόσο εξαντλημένη από την καθημερινότητά της που αποφάσισε να καταφύγει σε έναν οίκο ευγηρίας για λίγο . Ήταν εξίσου ενθουσιασμένη με την εμπειρία και δεν ήθελε να επιστρέψει στην παλιά της ζωή.