Η Δούκισσα Νομικού και ο Δημήτρης Θεοδωρίδης έχουν δημιουργήσει μια πολύ όμορφη οικογένεια, η οποία παραμένει δεμένη στο χρόνο. Το ζευγάρι προσπαθεί όσο μπορεί να κρατάει την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και το έχει καταφέρει. Βέβαια, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η παρουσιάστρια – μοντέλο, έχει μοιραστεί αρκετές από τις στιγμές τους.

Δούκισσα Νομικού και Δημήτρης Θεοδωρίδης έχουν ως κύρια προτεραιότητά τους τα δυο τους παιδιά, τον Σάββα και την Αναστασία. Ο Σάββας γεννήθηκε το 2018, ενώ η Αναστασία γεννήθηκε το 2019.

Η μικρή Αναστασία λοιπόν, όπως είδαμε ας ανάρτηση που έκανε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, έχει μεγαλώσει πολύ.

Η φωτογραφία της κόρης της Δούκισσας Νομικού

«Η μικρή μου γοργόνα», έγραψε στην λεζάντα της ανάρτησής της.

Η εξομολόγηση για τη μητρότητα

Η Δούκισσα Νομικού σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό, Beaute Magazine και τη δημοσιογράφο, Δέσποινα Σαββοπούλου, μίλησε για το κεφάλαιο μητρότητα. Η παρουσιάστρια – μοντέλο – επιχειρηματίας, άνοιξε την καρδιά της και αναφέρθηκε στην καθημερινότητά της με δυο παιδιά.

Πώς είναι να είσαι μητέρα και παράλληλα να έχεις όλη αυτή την επαγγελματική δραστηριότητα;

Είμαι πρώτα και πάντα μητέρα. Όλα τα άλλα χτίζονται γύρω από αυτό. Οι ισορροπίες δεν κρατιούνται τις περισσότερες φορές, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό. Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλουμε να κάνουμε και να πετύχουμε. Και αυτό δεν είναι κακό. Κακό είναι όταν δεν έχουμε στη λίστα με τα καθημερινά ‘to-do’ τον εαυτό μας. Ξέρω πια ότι αν δεν είμαι καλά εγώ, δεν μπορώ να είμαι εκεί για κανέναν. Οπότε φροντίζω να με υπολογίζω. Να με βάζω ψηλά στη λίστα. Όχι τελευταία – αλλά μαζί με τους άλλους. Τα παιδιά πατούν pause στο fast forward πρόγραμμά μου. Μου υπενθυμίζουν –χωρίς λόγια, αλλά με την αθωότητά τους, την ανεμελιά τους– να σταματήσω, να δω, να νιώσω. Εκείνα βλέπουν το ουράνιο τόξο και με τραβούν να το δω κι εγώ. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Αν νιώσεις ότι παρεκκλίνεις από τον δρόμο που σου δείχνουν τα παιδιά και η οικογένειά σου, πώς επανέρχεσαι;

Παρεκκλίνω συχνά – δεν θα το κρύψω. Αλλά η επιστροφή είναι απλή: μια αγκαλιά, ένα βλέμμα, ένα γέλιο από τα παιδιά μου, και θυμάμαι. Θυμάμαι τι αξίζει στ’ αλήθεια. Μετά βέβαια, οι γρήγοροι ρυθμοί με κάνουν να παρεκκλίνω ξανά. Αλλά προσπαθώ από την αρχή κάθε μέρα.

Λέγοντας καλημέρα κάθε πρωί πώς θέλεις να κυλάει αυτή η ιδανική καλή μέρα για σένα;

Να κυλά με νόημα, να έχει ουσία. Να μη φεύγει μηχανικά. Θέλω να μπορώ να σταθώ μέσα στο σήμερα και να το ζω αληθινά. Όχι διεκπεραιωτικά. Να κοιτώ γύρω μου, να παρατηρώ, όχι να προσπερνώ. Να ρουφώ τις στιγμές και το βράδυ να λέω ‘ήταν μια μέρα που άξιζε.