Τον σύντροφο της ζωής της, τον σύζυγο της Γιώργο με τον οποίο ήταν μαζί για 41 χρόνια έχασε το φετινό καλοκαίρι η Λένα Μαντά.

Η Λένα Μαντά, μίλησε σήμερα (19.09.2024) στην Κατερίνα Καινούργιου και στην εκπομπή «Super Κατερίνα» για τον τρόπο που διαχειρίζεται την απώλειά του.

«Τον Γιώργο τον κρατήσαμε στη ζωή γύρω στα 8 χρόνια. Ήξερα ότι ζούσαμε δανεικό χρόνο. Μετά την επέμβαση της καρδιάς ήξερα ότι κάποια στιγμή θα βγει κάποιο μεγαλύτερο πρόβλημα που δεν θα είναι αντιμετωπίσιμο. Πέρσι στις 16 Ιουνίου, βγήκαμε από το νοσοκομείο με οξυγόνο. Φέτος, 16 Ιουνίου έφυγε. Το ήξερα. Δεν αλλάζει βέβαια κάτι. Όταν τελεσιδικήσει είναι δύσκολο για όλους. Με τον Γιώργο δεν ήμασταν μαζί επειδή έτυχε, ήμασταν γιατί το γουστάραμε πολύ», δήλωσε αρχικά η συγγραφέας των best sellers.

Ακολούθως, σημείωσε: «Ουσιαστικά τον τελευταίο χρόνο, ο Γιώργος με προετοίμαζε. Ήταν σαν να μου έλεγε φεύγω. Είχα μάθει να κυκλοφορώ μόνη μου. Τώρα πια είναι ακόμα πιο δύσκολα γιατί είναι οριστικό. Έχω τα παιδιά μου, τη φίλη μου την Κλαίρη και την ψυχολόγο κοντά. Έκλαψα πολύ και κλαίω ακόμα, δεν είναι κάτι που το γλιτώνεις αυτό. Είναι απρόβλεπτη.

Είμαι καλά, μιλάω, σε μία ώρα μπορεί να δω κάτι άσχετο και να με πιάσει κλάμα χωρίς σταματημό, το ίδιο και τη Μαρία μου, το ίδιο και τον γιο μου. Είναι δύσκολο γιατί ο Γιώργος ήταν μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας, πολύ καλός και γλυκός άνθρωπος. Δίπλα στον Γιώργο είμαι από πριν κλείσω τα 19 μου χρόνια, ό,τι έμαθα για τη ζωή μου το έμαθε εκείνος. Αυτό που δεν κατόρθωσε να μου μάθει είναι η καλοσύνη του. Ήταν από τους ανθρώπους που και κάποιος να τον είχε βλάψει έλεγε “ασ΄το!”, εγώ δεν είμαι τόσο καλή», είπε.

«Δεν υπήρχε κάτι που δεν είχαμε πει 41 χρόνια. Απαντούσε κυρίως με «ναι» ή «όχι» γιατί τον δυσκόλευε με το οξυγόνο. Μια μέρα πριν φύγει μου λέει «Αλήθεια είναι τα έχουμε πει όλα». Δεν τον βλέπω στον ύπνο μου γιατί τον βλέπω στον ξύπνιο μου. Είναι μέσα μου, είναι στα κύτταρά μου, πολλές φορές θα ακούσω τη φωνή του, συνήθως το βράδυ να με ρωτάει “τι θα φάμε για βράδυ;”. Είναι ο Γιώργος και είμαι μαζί μας», συμπλήρωσε.

«Έκλεισα τον κύκλο. Δώρισα τα ρούχα του. Κοιμήθηκα από το πρώτο βράδυ στο κρεβάτι μας γιατί αν δεν το έκανα από το πρώτο βράδυ, δεν θα το έκανα ποτέ. Έχω τις φωτογραφίες του σαφώς. Δεν μπορώ να φύγω, είναι πολλά αυτά που με κρατάνε, είναι όλα αυτά που χτίσαμε με τον Γιώργο. Φοράω ακόμα τη βέρα του και θα τη φοράω. Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι το χέρι που με κρατούσε. Το χέρι του μου λείπει», κατέληξε.