Τους καλοκαιρινούς μήνες αυξάνονται και πληθύνονται τα τροχόσπιτα στη χώρα μας, ελέω κορύφωσης της τουριστικής περιόδου. Παρότι δεν είναι δημοφιλή στα καθ’ ημάς, οι ξένοι τουρίστες τα χρησιμοποιούν κατά κόρον. Οικογένειες ή παρέες μετακινούνται με τα campers και διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα από βόρεια ή νότια κράτη, όπως είναι από Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Ολλανδία κλπ, ξεπερνώντας τις 50.000 επισκέψεις ετησίως στη χώρα μας. Τα βασικά πλεονεκτήματα που προσφέρει αυτή η επιλογή είναι ότι δεν χρειάζεται ψάξιμο για κατάλυμα, ενώ η διαμονή σε κάμπινγκ με όλες τις απαραίτητες παροχές είναι πολύ φθηνή. Στα μειονεκτήματα, αντίθετα, ο όγκος και το παρκάρισμα.

Μέχρι πρότινος, η στάθμευση ενός αυτοκινούμενου τροχόσπιτου αποτελούσε γρίφο για δυνατούς λύτες. Σε περίπτωση που η λύση δεν βρισκόταν, καραδοκούσαν αυστηρότατες ποινές ποικιλίας από τρομερά πρόστιμα (ως 3.000 ευρώ) μέχρι φυλάκιση! Ο νόμος Ν. 5170/2025, άρθρο 27 παράγραφος 2 αναμενόμενα προκάλεσε πανικό στις τάξεις τόσο των επαγγελματιών του κλάδου (ΣΕΑΡΤΕ για παράδειγμα), όσο και στους ιδιώτες τουρίστες. Ευτυχώς για όλους, ο νέος Κ.Ο.Κ. και κυρίως η διευκρινιστική που εξέδωσε το Υπουργείο Τουρισμού και κοινοποίησε η Γενική Διεύθυνση Ασφαλείας Αστυνόμευσης στην Ελληνική Λέσχη Αυτοκινούμενων Τροχόσπιτων, βάζει τα πράγματα (και την καρδιά των παραθεριστών) στη θέση τους.

Η διάταξη που δημιούργησε τις περισσότερες αντιδράσεις, δηλαδή το όριο στάθμευσης 24 ωρών για αυτοκινούμενα μήκους ως 7,5 μέτρα σε κατοικημένες περιοχές, πλέον δεν υφίσταται – ή, για να είμαστε ακριβέστεροι, τα camper υπόκεινται στους ίδιους περιορισμούς στάθμευσης με τα υπόλοιπα οχήματα. Εκτός κατοικημένων περιοχών η στάθμευση επιτρέπεται δίχως όρια μήκος και διάρκειας, αρκεί να μιλάμε για καθορισμένους χώρους ή την άκρη του δρόμου, εφόσον φυσικά δεν παρεμποδίζεται η κυκλοφορία (να μην κλείνει ΛΕΑ ή σημείο ακινητοποίησης έκτακτης ανάγκης). Για τις παραλίες τώρα, που αποτελεί και το φλέγον ζήτημα, επιτρέπεται η στάθμευση πλησίον αυτών (όχι στην αμμουδιά προφανώς, στις παρακείμενες αλάνες), στην άκρη του δρόμου ή σε χώρο που είναι διαμορφωμένος, και στα ερείσματα (ως ερείσματα αναφέρεται στα τμήματα του δρόμου που βρίσκονται πέραν τού οδοστρώματος, δημιουργούν πλατώματα, δεν προορίζονται για την κυκλοφορία οχημάτων, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για στάση και στάθμευση, οχημάτων).

Όπως ίσχυε και πριν, βέβαια, άλλο η στάθμευση και η διαμονή, άλλο η εγκατάσταση. Βάσει νομοθεσίας μπορεί κάποιος να διαμένει σε ένα τροχόσπιτο όταν είναι σταθμευμένο σε μη ειδικό χώρο (βλέπε κάμπινγκ), αλλά δίχως να υπάρχουν ενέργειες που να καταδεικνύουν εγκατάσταση, δηλαδή ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, άνοιγμα τέντας, σκαλοπάτια, παπούτσια στις ρόδες, στηρίγματα και γενικά οποιαδήποτε ενέργεια ένωσης ή επαφής τού οχήματος με το έδαφος, πέραν των τροχών. Στους αυτοκινητοδρόμους και στους οδούς ταχείας κυκλοφορίας απαγορεύεται η στάθμευση, εκτός των χώρων στάθμευσης που καθορίζονται με σήμανση, βάση του άρθρου 38 παρ. ιβ, ν. 5209/2025. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, το Υπουργείο Μεταφορών είναι αρμόδιο, να ορίζει γενικούς κανόνες για τη στάση και στάθμευση μηχανοκίνητων τροχόσπιτων, ρυμουλκούμενων τροχόσπιτων και εν γένει οδικών οχημάτων, όπου και όπως ορίζεται στον ΚΟΚ, μπορεί να επιβάλλει περιορισμούς σε συγκεκριμένες περιοχές ή για συγκεκριμένα μεγέθη οχημάτων.