Ο πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης, δήλωσε ότι υπάρχουν γραπτά πρακτικά από τη συνεδρίαση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών του 2015, τα οποία δεν έχουν δημοσιοποιηθεί.
Σύμφωνα με τον Κακλαμάνη, τα πρακτικά αυτά καταγράφηκαν από πρακτικογράφους της Βουλής, καθώς το Προεδρικό Μέγαρο δεν διαθέτει τέτοιους υπαλλήλους.
Επισήμανε επίσης ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει νομοθεσία που να καθορίζει πότε μπορούν να δημοσιοποιηθούν τέτοια έγγραφα, σε αντίθεση με άλλες χώρες.
Ο ίδιος θεωρεί ότι η δημοσιοποίηση θα ήταν θετική μετά από αρκετά χρόνια, καθώς αποτελεί μέρος της ιστορίας της χώρας.
Πιο αναλυτικά
«Για τα πρακτικά της συνεδρίασης του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών του 2015, μιλώντας με προηγούμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος και δημοσίως τοποθετήθηκε, μου είπε ότι ορθώς δεν τα έδωσε ο κ. Τασούλας. Αλλά υπάρχουν πρακτικά, τα οποία πρακτικά δεν είναι ηχητικά. Είναι γραπτά» δήλωσε ο πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης σε συνέντευξή του στο MEGA.
«Και μάλιστα μου ειπώθηκε ότι χρησιμοποιήθηκαν οι πρακτικογράφοι της Βουλής, καθώς το Προεδρικό Μέγαρο δεν έχει πρακτικογράφους. Άρα γραπτά πρακτικά υπάρχουν. Στην Ελλάδα ξέρετε, υπάρχει ένα κενό. Δηλαδή σε άλλα κράτη λένε ότι αντίστοιχα πρακτικά δίνονται στη δημοσιότητα μετά 30, μετά 40 ή μετά από 20 χρόνια. Εδώ ο νόμος αυτός δεν υπάρχει. Είναι κενό. Δηλαδή μπορείς και να μην τα δώσεις ποτέ. Ή μπορείς και να τα δώσεις. Δεν υπάρχει ούτε στο Σύνταγμα. Εγώ δεν θα τα έδινα αμέσως. Αν έχουν περάσει χρόνια η άποψή μου είναι ότι θα τα έδινα, ναι. Είναι κομμάτι της ιστορίας αυτού του τόπου. Πρέπει να μαθαίνουμε την ιστορία αυτού του τόπου» σημείωσε.
Δείτε στο 6ο λεπτό της συνέντευξης:
Συνοπτικά
- Ο Νικήτας Κακλαμάνης επιβεβαιώνει την ύπαρξη γραπτών πρακτικών από τη συνεδρίαση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών του 2015.
- Τα πρακτικά καταγράφηκαν από πρακτικογράφους της Βουλής, καθώς το Προεδρικό Μέγαρο δεν διαθέτει τέτοιους υπαλλήλους.
- Στην Ελλάδα δεν υπάρχει συγκεκριμένη νομοθεσία για τη δημοσιοποίηση τέτοιων εγγράφων, σε αντίθεση με άλλες χώρες.
- Ο Κακλαμάνης υποστηρίζει ότι η δημοσιοποίηση των πρακτικών θα ήταν θετική μετά από αρκετά χρόνια ως μέρος της ιστορίας.
