Ο Κώστας Παπανικολάου έκανε έναν πρώτο απολογισμό για την πορεία της σεζόν στον Ολυμπιακό, με την αποτυχία στο Fina 4 της Euroleague και το επιτυχημένο φινάλε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος στην Basket League.

Σε συνέντευξή του στο EOK WebRadioο, ο Κώστας Παπανικολάου αναφέρθηκε στην τοξικότητα που υπήρξε για μία ακόμη φορά στους τελικούς με τον Παναθηναϊκό, αλλά και το μέλλον της ομάδας, ενώ δήλωσε πάντα διαθέσιμος για την Εθνική Ελλάδας, η οποία και έχει μπροστά της το Eurobasket 2025.

Οι δηλώσεις του Παπανικολάου

Για το τελευταίο 20ήμερο από το Άμπου Ντάμπι έως τους τελικούς της GBL: «Ήταν μία δύσκολη περίοδος για όλους μας. Είχαμε βλέψεις για κάτι καλό στην Ευρωλίγκα, η ομάδα είχε φτιαχτεί για να διεκδικήσει τρόπαια με κύριο στόχο την Ευρωλίγκα. Υπήρξε μεγάλη απογοήτευση. Ένα κακό 40λεπτο με τη Μονακό μάς στοίχισε. Χωρίς να σημαίνει ότι ο αντίπαλος δεν άξιζε τη νίκη. Η απογοήτευση, το άδειασμα, συνετέλεσαν στον 1ο πολύ κακό τελικό με τον Παναθηναϊκό. Μία εικόνα καθόλου καλή, που δεν άρμοζε στην προσπάθεια, στον κόπο όλης της χρονιάς, στην ιστορία της ομάδας, στον κόσμο».

Για την αντιστροφή της εικόνας και το γλυκό φινάλε: «Ήταν μία δύσκολη διαδικασία. Έγινε μεγάλη προσπάθεια όλων μας να μείνουμε συγκεντρωμένοι και να βγάλουμε στο παρκέ αυτά που μας πρεσβεύουν ως ομάδα. Δεν το καταφέραμε στον 1ο τελικό, αλλά αυτά βγήκαν στα άλλα παιχνίδια. Θέλαμε να διεκδικήσουμε τον τίτλο με καλή εικόνα και όλη η ομάδα, το επιτελείο, ο οργανισμός δουλέψαμε πάνω σε αυτό, βγάζοντας συγκέντρωση στα κρίσιμα τελευταία ματς».

Για όσα συνέβησαν αγωνιστικά και μη: «Βάλαμε ομπρέλα προστασίας πάνω από την ομάδα, ώστε να μείνει ανεπηρέαστη από όσα γίνονταν. Θέλαμε να μείνουμε  συγκεντρωμένοι αποκλειστικά στο μπάσκετ».

Για την λεπτή γραμμή νίκης-ήττας: «Αυτή είναι η ουσία του πρωταθλητισμού. Μία στιγμή σε ανεβάζει στο πάνθεον, μία άλλη σου διαλύει όνειρα και φιλοδοξίες μίας χρονιάς. Έτσι είναι στον αθλητισμό και στον πρωταθλητισμό. Πορεύεσαι με αυτό. Ο κόσμος βλέπει το αποτέλεσμα. Όπως σε κάθε δουλειά υπάρχουν θυσίες που γίνονται από τον καθένα ξεχωριστά σε καθημερινή βάση».

Για τα αγωνιστικά κενά που προέκυψαν και τις ψυχολογικές βάσεις της ομάδας: «Κάθε τραυματισμός είναι μία άσχημη κατάσταση για κάθε αθλητή, συμπαίκτη κι αντίπαλο. Τα βάζεις με την ατυχία σου, σου φταίνε όλα, βλέπεις τους κόπους σου να χαλάνε, πας σε όλα πίσω, αλλά προσπαθείς να μείνεις συγκεντρωμένος σε αυτό που έγινε. Είναι μία πραγματικότητα που αντιμετωπίζεις. Και αντίστοιχα η ομάδα προσαρμόζεται σε αυτό. Είχαμε τις ατυχίες μας αλλά το γεμάτο ρόστερ μάς βοήθησε να βρούμε τις λύσεις κι αντεπεξήλθαμε στο φινάλε της σεζόν παρά τις δύσκολες καταστάσεις».

Για την αξιοποίηση του ρόστερ: «Είναι σημαντικό για τον καθένα ξεχωριστά να αντιλαμβάνεται σωστά όλη την διαδικασία στον επαγγελματικό αθλητισμό. Πάντα οι άλλοι έχουν άδικο, εμείς δίκιο. Όλοι θέλουμε να παίζουμε. Ο εγωισμός κάθε αθλητή είναι ψηλά. Οφείλει καθένας ν α βρίσκει τα ψυχικά αποθέματα και να αποδίδει καλά όποτε χρειάζεται και να είναι έτοιμος και τελικά να αποδεικνύεται παίκτης κλειδί σε ματς μάλιστα κομβικά. Αυτό λέει πολλά για τον καθένα ξεχωριστά και συνολικά την ομάδα και την δουλειά που γίνεται».

Για τον φετινό τίτλο: «Όλοι οι τίτλοι είναι σημαντικοί. Καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια κάθε χρονιά. Δίνεις το 100% για να πετύχεις. Η παρηγοριά κάθε αθλητή είναι να καταφέρει να φέρει σε πέρας τους στόχους της ομάδας. Τα 100 χρόνια της ομάδας φέτος αναμφίβολα ήταν μία ειδική συγκυρία για μας και ένα έξτρα κίνητρο να διακριθούμε, ειδικά μετά την απογοήτευση στον ημιτελικό της Ευρωλίγκας».

Για τα στιγμιότυπα με την αγκαλιά Φουρνιέ-Ναν ή τον Χουάντσο που παρακολούθησε την απονομή: «Οι εικόνες αυτές μένουν και όχι… οι άλλες. Μέσα στο παιχνίδι όλοι θέλουμε να να κερδίσουμε με κάθε κόστος. Κανείς δεν θέλει να χάνει. Έξω από το παιχνίδι όλα είναι αλλιώς. Όλα έχουν τελειώσει. Όλα έχουν μείνει στο παρκέ. Ειδικά η εικόνα με Φουρνιέ και Ναν τα λέει όλα. Κανείς δεν έχι να χωρίσει με κανέναν τίποτα. Ο επαγγελματίας αθλητής ξέρει ότι όλα τελειώνουν μέσα στο παιχνίδι».

Για τις σκέψεις πριν από μία σειρά τελικών και το τι πιθανόν να την επισκιάζει κάθε φορά: «Είναι μία κατάσταση που δεν μπορείς να αποφύγεις. Είναι η ελληνική πραγματικότητα. Έχουμε στο μυαλό μας ότι πάντα υπάρχει ένα τοξικό κλίμα και δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένα χρώματα, ομάδες κλπ, έχει να κάνει με όλους. Ο τάδε έκανε αυτό, ο άλλος φταίει για το άλλο, εκείνος το παρ’ άλλο κλπ. Συνέχεια μία ευθύνη σε όλους, ένας μηδενισμός, είναι στενάχωρο. Το ξέρουμε και το αντιμετωπίζουμε κάθε φορά».

Για το τι έφταιξε στο ματς με τη Μονακό: «Γίνανε όλα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν είχα χρόνο να δω το ματς στο βίντεο. Να έχω πιο καθαρή εικόνα. Δεν παρουσιάσαμε κυρίως επιθετικά το πλάνο μας, αυτό που μας χαρακτηρίζει. Αμυντικά θα έλεγα κατά κάποιο τρόπο ήμασταν στα στάνταρντ μας. Πέσαμε σε λούμπα, σε παγίδα. Ήμασταν διστακτικοί στις αποφάσεις μας. Αυτά τα ματς θέλουν αποφασιστικότητα».

Για τον Ολυμπιακό της νέας σεζόν: «Ειδικά μετά το δείπνο που είχαμε, περνάει από το μυαλό μου ότι με πολλούς δεν θα είμαστε μαζί. Το παρεάκι ίσως σπάσει. Συμπαίκτες που μοιράζεσαι πολλά και είσαι μαζί τους πιο πολύ χρόνο από ό,τι με τους δικούς σου. Δημιουργούνται συναισθήματα, αληθινές ανθρώπινες σχέσεις. Έρχεται η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι με μερικούς δεν θα είσαι στο ίδιο καράβι. Έτσι είναι στον επαγγελματισμό, στον πρωταθλητισμό. Αλλά μέσα σου κάτι δεν σου κολλάει καλά».

Για την Εθνική Ελλάδας: «Η Εθνική είναι πάντα για μένα ό,τι πιο όμορφο μπορεί να τύχει σε έναν αθλητή. Να εκπροσωπείς την χώρα σου και να διεκδικείς μία διάκριση. Ό,τι πιο τιμητικό για οποιοδήποτε άθλημα. Πλησιάζοντας προς το τέλος μίας καριέρας το θέλεις μάλιστα πιο πολύ. Να ζήσεις με την Εθνική μία επιτυχία. Πάντα παίζω με την ίδια δίψα στην Εθνική από μικρός έως σήμερα. Δεν έχω βάλει στόχο για το τέλος. Σε ό,τι αφορά την Εθνική την υπηρετείς, δεν σε υπηρετεί. Είμαι πάντα διαθέσιμος όποτε η ομάδα με καλεί και με χρειάζεται. Ακούς το σώμα σου βέβαια, πώς νιώθεις και με αυτό πορεύεσαι από ένα σημείο κι έπειτα».

Για το ότι υπήρξε και μια δική του ομιλία συσπείρωσης μετά τον πρώτο χαμένο τελικό: «Αφήνω πάντα το συναίσθημά μου να με καθοδηγεί. Ό,τι λέει η καρδιά. Με τα θετικά κι αρνητικά. Δεν κάνω κάτι με πολλή σκέψη. Οι ομιλίες και το τι ειπώθηκε είχαν να κάνουν με τον καθένα μας ξεχωριστά πόσο επαγγελματισμό μπορεί να έχει μέσα του και  να το βγάλει στο παρκέ. Πόσο εγωισμό έχει όπως προείπα και να βγει να εμφανίσει τον καλύτερό του εαυτό».