Το πρωί του Σαββάτου 31/5 στην εκπομπή του MEGA, Χαμογέλα και Πάλι, βρέθηκε ως καλεσμένος ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, ο οποίος μίλησε για την προσωπική του ζωή, στην οποία σπάνια αναφέρεται στις συνεντεύξεις του, καθώς δεν του αρέσει να την εκθέτει στα φώτα της δημοσιότητας, ενώ μίλησε και για τα βαθιά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας.

Η συνέντευξη του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη στο Χαμογέλα και Πάλι

Αρχικά, μίλησε για την οικογένειά του, επισημαίνοντας πως: «Οι παππούδες μου και οι γονείς μου είχαν πάντα την τέχνη μέσα τους, αλλά με άφησαν να κάνω αυτό που θέλω και δέχθηκαν την επιλογή της υποκριτικής παρότι είναι ένα ανασφαλές επάγγελμα» και συνέχισε σχετικά με το ζήτημα της ανασφάλειας:

«Υπήρξαν στιγμές που ήταν δύσκολες με την έννοια του βιοπορισμού, αλλά και ζητάς τη μαγική ευκαιρία να αποδείξεις ότι μπορείς να υπάρξεις. Όταν σου δίνεται και τα πράγματα λειτουργούν με ένα θετικό τρόπο, λες ότι τουλάχιστον ότι προσπαθώ».

Όσον αφορά στην προσωπική του ζωή, δήλωσε: «Δεν είμαι αντιστάρ, απλά θεωρώ το κομμάτι της ζωής μου πιο προσωπικό, λίγο πιο δικό μου! Δεν ξέρω ποιον αφορά», με την Σίσσυ Χρηστίδου να του επισημαίνει: «Ξέρω δυο – τρία άτομα το κοντρόλ που ενδιαφέρονται», για να απαντήσει ο ίδιος με χαμόγελο: «Είμαι καλά στην προσωπική μου ζωή! Πολύ καλά».

Και έπειτα η συζήτηση έγινε πιο βαθιά, με τον ηθοποιό να εξομολογείται για δηλώσεις που μπορεί να έχει κάνει στο παρελθόν, μετά από αναφορά της παρουσιάστριας για το γεγονός πως δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις: «Φτάνεις σε ένα ερωτηματικό στη ζωή σου που πρέπει να επιλέξεις, αν γίνεται με σεβασμό ναι. Καταλαβαίνω μέσα από τα χρόνια ότι πράγματα που έχω πει στη ζωή μου, μεγαλώνοντας τα αναιρείς. Αρχικά, βλέποντάς με μετά με βαριέμαι, δεν ξέρω αν έπρεπε να ειπωθούν κάποια πράγματα. Καλύτερα να μιλάω μέσα από τη δουλειά μου με βαθύτερο τρόπο. Μπορεί να είμαι και λίγο βαρετός κάπου».

Όσον αφορά στην γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία, σημείωσε: «Επειδή ζούμε σε μια κοινωνία που πρεσβεύεται από ένα συναίσθημα, τον φόβο, που δεν με εκφράζει. Προσπαθώ να τον σβήσω με ένα ερωτηματικό. Με την εξέλιξη των πραγμάτων γίνεσαι και δέκτης σχολίων και καταστάσεων που μπορεί να μην είσαι δυνατός σαν άνθρωπος να διαχειριστείς. Αν έχεις γνώμη για όλα γίνεται μια Βαβυλώνα πραγμάτων που χάνεται η ουσία. Προσπαθούσα να δω ειδήσεις και αισθανόμουν να φοβάμαι τον διπλανό μου, τον απέναντί μου. Γιατί δεν υπάρχει κάτι θετικό; Η θετική εξέλιξή μας ξεκινάει από το σπίτι μας, από τον χώρο μας. Το να έχεις γνώμη είναι δεκτό, σεβαστό και δημοκρατικό αρκεί να μη γίνεται με επίκριση.

Βλέπεις όλη την ασυδοσία για τα Τέμπη και λες ότι θα μπορούσε να είμαι εγώ, ο αδελφός μου και βλέπεις ότι δεν αλλάζει. Γιατί πυρηνικά ούτε εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε δει αν το φανάρι λειτουργεί σωστά, αν τα ΑΜΕΑ μπορούν να περάσουν. Προσπαθώ αν μπορούμε όλοι μαζί να αλλάξουμε κάτι, ναι να πάμε πρακτικά να το αλλάξουμε. Δεν πρέπει να υπάρχει φόβος και ένα αφόρητο θυμικό που σε κάνει να διαχωρίζεις, να είσαι αρεστός μιλώντας για ένα θέμα, και υπάρχει κάτω ένα τεράστιο χάος που θα σχολιάσουν και δεν θα πράξουν κάτι. Το συναίσθημα που πρέπει να επικρατεί είναι της αναζήτησης και της πράξης».