Το άρθρο εξερευνά τη σκληρή τιμωρία των γυναικών τον Μεσαίωνα με τη χρήση του «Scold’s Bridle», που μεταφράζεται ως «χαλινάρι της γκρινιάρας». Αυτή η βασανιστική μάσκα επινοήθηκε για να φιμώσει τις ομιλητικές γυναίκες, οι οποίες θεωρούνταν ότι απειλούσαν τις κοινωνικές δομές με την ειλικρίνειά τους.
Το χαλινάρι, που συνήθως περιλάμβανε μεταλλική λωρίδα που περιορίζει τη γλώσσα, χρησιμοποιούνταν ως δημόσια ταπείνωση και παρέμεινε σε χρήση μέχρι τον 19ο αιώνα, με παραλλαγές όπως η πιο βάναυση «Brank» στη Σκωτία. Αυτή η πρακτική αντικατοπτρίζει τους φόβους της εποχής για την ανεξαρτησία και την έκφραση των γυναικών.
Πιο αναλυτικά
Δεν είναι κάτι άγνωστο ότι οι γυναίκες τον Μεσαίωνα κυνηγήθηκαν πάρα πολύ. Ξέρουμε τι συνέβαινε με κάποιες γυναίκες που ξεχώριζαν με κάποιον τρόπο και τις έριχναν στην πυρά ως μάγισσες.
Ωστόσο δεν ήταν το μόνο που έκαναν εναντίον τους. Αν ήσουν μια γυναίκα ομιλητική που μοιραζόσουν τις ιδέες σου, τότε υπήρχε το βασανιστήριο του «Scold’s Bridle».
To Scold’s Bridle σε μια ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «το χαλινάρι της γκρινιάρας».
Ήταν μια τιμωρία που χρησιμοποιήθηκε επίσημα και ανεπίσημα στην Αγγλία για να πειθαρχήσει γυναίκες, που κουτσομπόλευαν ή μιλούσαν πολύ ελεύθερα.
Το όνομα της συσκευής περιγράφει τέλεια τον ρόλο της στον έλεγχο των γυναικών των οποίων ο λόγος θεωρούνταν επιθετικός ή ενοχλητικός, ιδιαίτερα προς τους συζύγους, αντιμετωπίζοντας τους τότε σύγχρονους φόβους ότι μια τέτοια ειλικρίνεια θα μπορούσε να αναστατώσει τις επικρατούσες δομές εξουσίας των φύλων στις κοινότητες.
Τα πρώτα στοιχεία για αυτές τις μάσκες χρονολογούνται από τα τέλη του 16ου αιώνα. Αν και οι προδιαγραφές διέφεραν, πιθανώς ανάλογα με το ποιος έκανε την παραγγελία ή ποιος τις κατασκεύαζε, το χαλινάρι συνήθως αποτελούνταν ένα μεγάλο σιδερένιο πλαίσιο που τοποθετούνταν στο κεφάλι, σχηματίζοντας έναν τύπο κλουβιού.
Στο κλουβί ενσωματωνόταν μια μεταλλική λωρίδα γνωστή ως στομίδα, σαν αυτή του αλόγου, η οποία χωρούσε στο στόμα για να περιορίζει τη γλώσσα και να κάνει αδύνατη την ομιλία.
Κάποιες φορές είχε και λεπτά καρφιά, ώστε οποιαδήποτε κίνηση της γλώσσας ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσε σοβαρούς τραυματισμούς στο στόμα. Το «χαλινωμένο» άτομο έβγαινε στον δρόμο και γινόταν έκθεμα στην τοπική του κοινότητα ως μια μορφή δημόσιας ταπείνωσης. Η χρήση του Scold’s Bridle φίμωσε τις γυναίκες και συμβόλιζε ότι υπέπεσαν σε κάποιο παράπτωμα.
Στη Σκωτία, υπήρχε μια πιο βάναυση εκδοχή της, γνωστή ως «Brank», η οποία περιείχε επιπλέον δόντια που εκτείνονταν πιο μέσα στο στόμα του δράστη.
Επιπλέον, μια αλυσίδα ήταν συνδεδεμένη στο πίσω μέρος της μάσκας που λειτουργούσε σαν λουρί. Το επιθετικό τράβηγμα με αυτή την αλυσίδα θα μπορούσε να προκαλέσει παραμόρφωση και απώλεια δοντιών.
Η χρήση τέτοιων ποινών παρέμεινε για αιώνες. Η πρακτική συνεχίστηκε και τον 19ο αιώνα, όταν οι Scold’s Bridles χρησιμοποιήθηκαν σε σπίτια εργατών για να πειθαρχήσουν τις απείθαρχες γυναίκες και όσες έπασχαν από αλκοολισμό.
