• Ανακαλύφθηκαν τα λείψανα δύο παιδιών από τον 13ο αιώνα σε τοποθεσία στην Πολωνία με ιστορική σημασία.
• Μία από τις ταφές αναγνωρίστηκε ως "ταφή βαμπίρ" που αποσκοπεί στην αποτροπή της αναστάσεως του νεκρού.
• Το κρανίο ενός παιδιού είχε τοποθετηθεί με σκοπό την αποτροπή της αναστάσεως, συνάδοντας με τελετουργίες κατά των βρικόλακων.
• Η ανακάλυψη υποστηρίζει την ιδέα ειδικού ή ελεγχόμενου τάφου, με δείκτες παρατήρησης για αναζωογόνηση.
• Η ανακάλυψη αντανακλά τον φόβο για τους βρικόλακες στη μεσαιωνική κοινωνία, προσθέτοντας σε αρχαιολογικά ευρήματα.
• Οι ερευνητές ελπίζουν να αποκτήσουν περισσότερες πληροφορίες για τις πρακτικές ταφής και τη ζωή της εποχής.

Τα λείψανα δύο παιδιών, που χρονολογούνται από τον 13ο αιώνα, βρέθηκαν κατά τη διάρκεια εργασιών ανακαίνισης στον φράχτη που περιβάλλει τους κήπους του πρώην παλατιού των επισκόπων της Ουνίας, μια τοποθεσία ιστορικής και θρησκευτικής σημασίας στην περιοχή.

Μία από αυτές τις ταφές έχει αναγνωριστεί ως «ταφή βαμπίρ», ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει συγκεκριμένες πρακτικές που αποσκοπούν στην αποτροπή του νεκρού να σηκωθεί από τον τάφο και να προκαλέσει βλάβη στους ζωντανούς.

Επικεφαλής της ανασκαφής ήταν ο Δρ Stanisław Gołub, αρχαιολόγος του Συντηρητή Μνημείων του Λούμπλιν. Η ομάδα του ανακάλυψε δύο σκελετούς παιδιών θαμμένους σε μια περιοχή που, σύμφωνα με ιστορικά αρχεία, δεν είχε προηγουμένως συνδεθεί με κανένα γνωστό νεκροταφείο. Τα υπολείμματα αποκαλύφθηκαν ενώ οι εργαζόμενοι αφαιρούσαν ρίζες δέντρων στο πλαίσιο του έργου ανακαίνισης.

Αυτό που ξεχωρίζει αυτή την ανακάλυψη είναι η ασυνήθιστη επεξεργασία ενός από τους σκελετούς. Ο Δρ Gołub εξήγησε ότι το κρανίο του παιδιού είχε σκόπιμα διαχωριστεί από το σώμα και τοποθετήθηκε με το πρόσωπο προς τα κάτω στον τάφο. Βαριές πέτρες τοποθετήθηκαν επίσης στον κορμό. Αυτές οι πρακτικές συνάδουν με τελετουργίες κατά των βρικόλακων που συναντώνται σε διάφορα μέρη της μεσαιωνικής Ευρώπης, ιδιαίτερα στην Ανατολική Ευρώπη, όπου η λαογραφία για τους βρικόλακες και τους ρεβάνς – αναζωογονημένα πτώματα – ήταν διαδεδομένη.

Σύμφωνα με τον Δρ Gołub, τέτοια μέτρα πιστεύεται ότι εμποδίζουν τον νεκρό να επιστρέψει ως κακόβουλα πνεύματα ή βαμπίρ. «Η ταφή δείχνει ξεκάθαρα σημάδια αντιβαμπιρικών πρακτικών, οι οποίες είχαν στόχο να εμποδίσουν τους νεκρούς να αναστηθούν ξανά», είπε σε μια δήλωση.

Η ανακάλυψη οπών στον τόπο ταφής, που πιθανότατα χρησίμευαν ως σημάδια τάφου, υποστηρίζει περαιτέρω την ιδέα ότι επρόκειτο για ειδικό ή ελεγχόμενο τάφο. Σε παρόμοιες περιπτώσεις σε όλη την Πολωνία, χρησιμοποιήθηκαν δείκτες για την παρατήρηση των τάφων για τυχόν σημάδια αναζωογόνησης. Για παράδειγμα, μια προηγούμενη ανακάλυψη στο Pień αποκάλυψε μια γυναίκα θαμμένη με ένα λουκέτο στο δάχτυλο του ποδιού της και ένα δρεπάνι στο λαιμό της – περαιτέρω παραδείγματα που έκαναν οι μεσαιωνικές κοινότητες για να αποτρέψουν την επιστροφή των «νεκρών».

Δεν ανακαλύφθηκαν φέρετρα ή ταφικά αντικείμενα, γεγονός που προσθέτει στο μυστήριο γιατί αυτά τα παιδιά θάφτηκαν με τέτοιο τρόπο σε μια περιοχή που δεν έχει οριστεί ως νεκροταφείο. Σύμφωνα με τον Επαρχιακό Συντηρητή Μνημείων του Λούμπλιν, αυτή η τοποθεσία ήταν μέρος ενός καθεδρικού συγκροτήματος, αλλά η παρουσία αυτών των τάφων εγείρει ερωτήματα σχετικά με το αν υπήρχε κάποτε εκεί ταφικός χώρος χωρίς έγγραφα.

Το Chełm, μια πόλη πλούσια σε βυζαντινές και σλαβικές πολιτιστικές επιρροές, ήταν θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο κατά τον Μεσαίωνα. Η Góra Chełmska, όπου έγινε η ανακάλυψη, φιλοξενούσε οχυρώσεις και θρησκευτικά κτίρια, αλλά δεν είχε γνωστό νεκροταφείο, καθιστώντας το εύρημα ακόμη πιο σημαντικό. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι τα ερείπια χρονολογούνται στον 13ο αιώνα, με βάση τη στρωματογραφία του χώρου και τα κοντινά θραύσματα κεραμικής.

Οι ευρύτερες συνέπειες αυτής της ανακάλυψης είναι βαθιές. Οι ταφές κατά των βαμπίρ αντανακλούν τους βαθιά ριζωμένους φόβους στη μεσαιωνική κοινωνία για το υπερφυσικό. Υπήρχε ευρέως η πεποίθηση σε ορισμένους πολιτισμούς της Ανατολικής Ευρώπης ότι ορισμένοι άνθρωποι, μετά το θάνατο, μπορούσαν να επιστρέψουν ως βρικόλακες, απειλώντας τους ζωντανούς μεταδίδοντας ασθένειες ή τρέφοντας το αίμα τους. Τέτοιες πεποιθήσεις συχνά συνδέονταν με εκείνους που είχαν πεθάνει κάτω από ασυνήθιστες ή ύποπτες συνθήκες, όπως αυτοκτονίες ή άτομα που πιστεύεται ότι είχαν καταληφθεί από κακόβουλα πνεύματα.

Οι ερευνητές ελπίζουν να αποκτήσουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις πρακτικές ταφής και τις συνθήκες διαβίωσης εκείνη την εποχή. Αυτό το εύρημα προσθέτει στο σώμα των αποδεικτικών στοιχείων από αρχαιολογικές ανασκαφές σε όλη την Ανατολική Ευρώπη, τεκμηριώνοντας τον ευρέως διαδεδομένο φόβο για τους βρικόλακες και τα μήκη στα οποία έφτασαν οι κοινότητες για να προστατευτούν από την αντιληπτή απειλή των νεκρών.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: freepik