Ο Αιμίλιος Χειλάκης, σήμερα, Δευτέρα 26 Μαΐου βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή Buongiorno του Mega και παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη. Συγκεκριμένα, ο ηθοποιός και μουσικός μίλησε μεταξύ άλλων για την απόφασή του να αλλάξει τις συνήθειες στην καθημερινότητα και τη ζωή του, ενώ, έκανε μεγάλες αποκαλύψεις για την νέα του θεατρική παράσταση «Μόνος με τον Άμπλετ» στην οποία είναι ο μοναδικός ηθοποιός.

Ο Αιμίλιος Χειλάκης στο Buongiorno

Η απόφαση να ξεκινήσει γυμναστική στα 55 και ο λόγος που έκοψε το κάπνισμα

Ο Αιμίλιος Χειλάκης λοιπόν, μιλώντας αρχικά για το σώμα του και την ηλικία του, αλλά και για τις αλλαγές που έκανε στις συνήθειες του στα 55 του, είπε: «Είμαι 55 και δουλεύω λες και είμαι 25. Είμαι ένας άνθρωπος που φέτος γυμνάστηκα όσο δεν έχω γυμναστεί στη ζωή μου γιατί ξέρω ότι το καλοκαίρι θα είμαι μόνος μου επί σκηνής για 1 και 20 λεπτά και στην ηλικία που είμαι. Πρέπει να ξέρω ότι θα αντέξω και ότι δεν θα πάθω κράμπες. Από πέρυσι τον Σεπτέμβρη ξεκίνησα, το έκανα και για εμένα πέρα από τη παράσταση.

Είναι απαραίτητο μετά τα 50 να γυμνάζεσαι για να μην έχεις τους μικρούς καθημερινούς πόνους, κάτι μικρούς πόνους που είχα στο σβέρκο κλπ εξαφανίστηκαν. Μέχρι τα 45 αρνιόμουν κατηγορηματικά να κάνω γυμναστική από τεμπελιά. Νομίζω αν ξεκινήσεις αν αρχίσεις να ασχολείσα με το ευ ζην σου θα σε ανταμεύσει ο ίδιος σου ο εαυτός. Δεν καπνίζω τα τελευταία χρόνια καθόλου, έγινε κάτι και το έκοψα μαχαίρι.

Έκανα το τσιγάρο αυτά της νέας γενιάς, και αηδίασα τόσο πολύ, που λέω θα κάνω κάθε μέρα αυτό το τσιγάρο μέχρι να κόψω το κανονικό. Μια μέρα αρρώστησα, και σκέφτηκα ότι πρέπει να καπνίσω αυτή την αηδία, και το σταμάτησα τελείως πριν από 6 χρόνια. Συσχετίζεις το κάπνισμα με κάτι κακό, πριν το συσχέτιζα με κάτι κακό, σαν επιβράβευση. Ξέρεις τώρα από τη παίρνω επιβράβευση; Από τους δικούς μου ανθρώπους. Είμαι ένας άνθρωπος που λέω ιστορίες, είμαι αρκετά κοντά στο να είμαι ο άνθρωπος που λέει ιστορίες. Στο αποτέλεσμα ότι ήταν να χαλάσει, ήταν για να χαλάσει, σε όποια σχέση, συνεργασίες κλπ».

Η οικονομική καταστροφή

Στη συνέχεια, μιλώντας για την θεατρική παράσταση η οποία έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στο θέατρο, είπε σχετικά με την περίοδο που “έπεσε” αλλά κατάφερε να ξανασηκωθεί και να πάρει την απόφαση να κάνει κάτι δικό του. Συγκεκριμένα, είπε: «Το θέατρο που κάνω τώρα, “Μόνος με τον Άμλετ” ξεκίνησε πριν κάποια χρόνια αλλά μου την έκοψε ένας συνεργάτης τότε στο θέατρο και έμεινα ξεκρέμαστος. Εγώ τότε τι είπα; Εκεί που δεν ήξερα τι θα κάνω, είπα θα πάρω την ευθύνη και θα το κάνω μόνος μου.

Πρέπει να σηκώσεις τον εαυτό σου, να πάρεις την ευθύνη του κύρους σου. Είναι η ζωή, θα πέσεις, αν πέσεις δεν τελείωσε η ζωή. Αυτό μας λέει και η παράσταση, αν πέσεις υπάρχει πράξη, δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη πράξη από το να αναλάβεις ένα ολόκληρο θεατρικό έργο μόνος σου. Έτσι ήταν τότε, ήταν πιο σκληρά τότε, έχω να κάνω παραγωγές από πολύ μικρός, από τα 29 μου, καταστράφηκα που αναλάμβανα την ευθύνη μου, οικονομικά καταστράφηκα.

«Είμαι “κοινωνιστής”»

Ο Αιμίλιος Χειλάκης στη συνέχεια μίλησε για τον εαυτό του χαρακτηρίζοντας τον ως “κοινωνιστή”, με τον ίδιο να αναφέρει: «Έχανα λεφτά, προτιμούσα να τα κάνω θεατρικές παραγωγές, να πληρωθεί ο κόσμος, παρά να χτίσω σπίτια. Είναι η ιδεολογία μου τέλεια, προτιμώ να κάνω πράγματα για τους άλλους, είναι “κοινωνιστής”, δηλαδή είμαι εδώ και μιλάμε, πρέπει να σε κοιτάω στα μάτια. Αν κάποιος δεν σε κοιτάει στα μάτια, δεν είναι εδώ μαζί σου.

Αυτό είναι το πρώτο σημάδι κοινωνισμού, να σε κοιτάει ο άλλος στα μάτια και να σε ακούει, δημιουργούμαι μια συνθήκη, μια παρέα. Δεν έχω ανάγκη να διαφημίσω τον εαυτό μου, έχω την ανάγκη να διαφημίσω τη δουλειά μας μαζί με κάποιους αλλους ανθρώπους, είναι ακόμη 6 άνθρωποι που δουλεύουν στην παραγωγή και η επιτυχία αποτελεί το ψωμί της οικογένειάς τους».

«Είμαι πιο ώριμος να καταλάβω ότι χρειάζομαι περισσότερα πράγματα»

Τέλος, μίλησε για την πορεία του στο θέατρο από το δράμα στη κωμωδία και από τη κωμωδία ξανά στο δράμα, λέγοντας: «Η δικιά μου η ανάγκη δημιούργησε έναν τρόπο, δεν είναι σπουδαίο; Η ανάγκη μου να κάνω κάτι γιατί έπρεπε να δουλέψω και δημιούργησε μια τάση στο ελληνικό θέατρο. Η παράσταση ξεκίνησε το 13 στη Πάτρα και μετά ξανά το 16 στην Αθήνα, είχε μεγάλη επιτυχία. Είναι ένα εγχείρημα. Το ανέλαβαν κάποιοι συνάδελφοι και το έκαναν εξαιρετικά, δεν τους αναφέρω γιατί θα φαίνεται ότι με αντέγραψαν, δεν ισχύει αυτό.

Είδα στην ανάγκη των άλλων κάτι που ξεκίνησα εγώ, αυτό είδα και μου αρέσει. Εγώ μετά από τους υπόλοιπους που συνεχίσαν από εμένα, κλέβω πράγματα, έχω εξελίξει τα πράγματα που ξεκίνησα με κάποια πράγματα που είδα στη συνέχεια. Είμαι πιο ώριμος να καταλάβω ότι χρειάζομαι περισσότερα πράγματα, θεωρώ ότι είμαι καλύτερος. Κάνω 8 ρόλους, σε πολλές σκηνές συνομιλώ μόνος μου.

Έρχομαι από δυο χρόνια που έκανα κωμωδία, ήταν σπουδαίο, ήταν τεράστιο, ήταν τα καλύτερα χρόνια μου, όμως θέλω να γυρίσω στο χωριό μου. Εκεί έχει ανθρώπους που δεν βγαίνουν προς τα έξω, και πάω και λέω έχω φέρει πράγματα από την κωμωδία που δεν τα ξέρουν. Θα ξεκινήσει στο θέατρο Παπάγου ένα μεγάλο στοίχημα. Δεν θα υπάρχουν πρωταγωνιστές, θα υπάρχουν θετικά αποτελέσματα συνολικά. Δεν βλέπω την ώρα να ξεκινήσει η παράσταση. Δεν βλέπω την ώρα πραγματικά!».