Το πρωί της Παρασκευής 9/5, η Νικολέττα Ράλλη βρέθηκε στο πλατό της εκπομπής του MEGA, Buongiorno, και προχώρησε σε μία κατάθεση ψυχής στην Φαίη Σκορδά. Μίλησε για την γέννηση της κόρης της και τα ψυχολογικά τραύματα που ήρθαν στην επιφάνεια, δημιουργώντας της σκέψεις μέχρι και να κάνει κακό στον εαυτό της, σπαράζοντας στο κλάμα.
Η συνέντευξη της Νικολέττας Ράλλη στο Buongiorno
Αρχικά, με αφορμή το γεγονός πως έχει πολλά χρόνια να δουλέψει στην τηλεόραση, σημείωσε: «Στο OPEN ήταν μία εκπομπή που την έχω σβήσει εντελώς γιατί δεν ήταν μία καλή εμπειρία για εμένα, όχι για το κανάλι. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες, αλλά η καλύτερη συνεργασία ήταν εκείνο το καλοκαίρι με τον Νίκο Παρτσώλη… και έχουν περάσει 7 χρόνια».
Και έπειτα ήρθε η ερώτηση της Φαίης Σκορδά για την ζωή με την κόρη της, από την οποία ξεκίνησαν όλα: «Η μικρή θα γίνει 5 χρονών τον Ιούνιο. Απίστευτο πως περνάνε τα χρόνια. Όλα είναι τέλεια. Δεν το περίμενα αυτό το πράγμα που ζω, με την καμία. Όταν έμεινα έγκυος και γέννησα ήταν η πρώτη καραντίνα και όλοι νομίζαμε ότι θα πεθάνουμε, ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. Όταν η μικρή πήγε δύο μου ήρθε μία πρόταση κα είχα ανάγκη να δουλέψω, αλλά τώρα που κοντεύει 5 το παιδί φαίνεται ότι έχει μεγαλώσει με την μάνα του και ότι είχε την μαμά δίπλα το πολύ κοντά. Είχε αντίκτυπο, έχασα κάποια πράγματα και άλλαξε η αντίληψή μου, φαίνεται ότι η καλύτερη μου φίλη πια είναι μία 5χρονη.
Δεν ήταν η απόλυτη συνειδητή επιλογή, με οδηγούσε η κατάσταση. Είναι τι σου ταιριάζει και τι μπορείς να κάνεις. Εγώ θαυμάζω γιατί είναι απίστευτο το ότι ένα παιδί που θέλει 5 ώρες να ντυθεί το πρωί και εγώ δεν είμαι με το ρολόι στο χέρι ότι πρέπει να φύγω για δουλειά. Θέλει τεράστια ψυχραιμία και σκέφτομαι πάντα τις γυναίκες που πρέπει να είναι κάπου. Είναι απίστευτα δύσκολο», εξομολογήθηκε και συνέχισε μα δάκρυα στα μάτια:
«Το έχω ζήσει φουλ. Σκοτεινά στην αρχή, πολύ. Θα επανέλθω στη “μαύρη” περίοδο του 2020, γιατί δεν περίμενα ότι θα δυσκολευτώ τόσο πολύ με το παιδί στην αρχή. Όταν γέννησα που ήμουν σε ένα μαιευτήριο, ήταν ένας σκοτεινός διάδρομος, δεν επιτρέπονταν συγγενείς, δεν μπορούσα να πάω μέχρι το περίπτερο να πάρω αέρα. Ήμουν μόνη με τον Μιχάλη, απαγορευόταν να είναι η μαμά μου. Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτόν. Κάποια στιγμή δεν ήθελα να φύγω από το μαιευτήριο γιατί φοβόμουν να πάω σπίτι. Επειδή δεν ξέρεις τι σκοτάδια μπορείς να κουβαλάς μέσα σου, πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις ψυχοθεραπεία, αν είναι έγκυος και θα γίνεις γονιός.
Μου βγήκαν πράγμα που δεν φανταζόμουν. Τα έλεγα μόνο στον Μιχάλη. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο, έλεγα “πού πάω Θεέ μου”. Φοβόμουν ότι θα πάθω κάτι ή θα μου κάνω κάτι. Δεν ήξερα ότι θα φύγω με την ίδια κοιλιά. Ο μόνος άνθρωπος που με βοήθησε ήταν ένας άντρας, ο άντρας μου. Δεν είχα κανέναν και έγινε ακόμα χειρότερο. Την πρώτη μέρα ήταν καλά, την δεύτερη μέρα χάλια. Τη δεύτερη μέρα άνοιξε το παράθυρο ο Μιχάλης (στο μαιευτήριο) και με έπιασε η υστερία.
Μου λέει μία νοσοκόμα ότι ήταν κλειδωμένα και σκέφτηκα ότι ήταν κλειδωμένα για να μην κάνει κανείς κακό. Και λέω πόσο κακό… Ήθελα να κάνω κακό στον εαυτό μου. Είχα σκεφτεί χωρίς λόγο και αφορμή ότι ήταν σαν να με τραβάει κάτι.
Δεν πήγαμε να μείνουμε στο 6ο που μέναμε. Δεν θέλω να τρομάξω κανέναν. Το αντιμετώπισα πολύ… ήρθε και ψυχίατρος και καρδιολόγος γιατί ένιωθα ότι θα πάθω καρδιά. Το αντιμετώπισα βίαια. Μου έχωσα χαστούκι για να ξυπνήσω. Σκεφτόμουν θα στενοχωρηθεί κλπ, και το αντιμετώπισα έτσι. Αλλά μετά που συνήλθα αμέσως. Μίλησα με γιατρούς, πήρα φάρμακα και αγωγή…. Έχασα τη φωνή μου. Έπαθα πάρεση φωνητικών χορδών και δεν μπορούσα να μιλήσω για 6 μήνες.
Πήγα κάποια στιγμή σπίτι. Ο άντρας μου ήταν δίπλα μου σε όλο αυτό, κοιμόταν μαζί μου στο μαιευτήριο, στο κρεβατάκι δύο μέτρα άντρας. Ήμουν πολύ ρομπότ με το παιδί στην αρχή… αλλά με το πώς ξεκίνησε, αν δεν είχα το παιδί μου τώρα και δεν το ζουσα αυτό, θα έχανα ότι σημαντικότερο έχω ζήσει ποτέ στη ζωή μου. Είναι ναι μεν, αλλά. Ήθελα να το επικοινωνήσω αυτό γιατί δεν υπάρχει πουθενά! Περί αυτοκτονιών και αλλαγής διάθεσης… υπάρχει κι αυτή η περίπτωση. Και το λέω εγώ που είμαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον κόσμο. Δεν το έπαιζα… έκλαιγα στο σπίτι μου.
Ξεκίνησα την αγωγή πιο μετά γιατί είχα και τον θηλασμό παράλληλα, το σταμάτησα γιατί έπρεπε να κάνω εξετάσεις για τη φωνή. Όταν πήγα στον γιατρό δεν κουνιόντουσαν οι φωνητικές χορδές. Με έπιασαν άλλα ψυχολογικά γιατί έλεγα αν πάθω κάτι δεν μπορώ να φωνάξω βοήθεια. Είχε να κάνει με την ψυχολογική κατάσταση και την επισκληρίδιο. Μου έλεγαν ότι δεν θα ξαναμιλήσω και και τελικά με πολύ δουλειά και με ασκήσεις που έκανα στο σπίτι, το αντιμετώπισα.
Να ξέρουμε όλα τα πιθανά σενάρια. Να κάνουμε ψυχοθεραπεία! Δεν έκανα, ευτυχώς το δούλεψα και μόνη μου και με τους κοντινούς μου ανθρώπους και δεν άκουσα ποτέ “πωπω τρελή, η ιδέα σου είναι”. Θέλει δουλειά! Δεν το φοβόμουν ότι θα συμβεί, ήμουν καλά. Δεν λέω ότι συμβαίνει σε όλους, αλλά είναι το δικό μου το βίωμα».
«Είμαι τυχερή που έχω αυτό το παιδί δίπλα μου, δεν υπάρχει. Το ήξερα ότι θα είναι έτσι, δεν έκανα τυχαία παιδί με αυτόν, τον αγάπησα περισσότερο όταν τον είδα ως μπαμπά. Παρόλο που μπορεί να με κοροϊδέψει και να με πειράζει, μοιάζουμε πολύ…
Το ότι έχω παιδί και το λένε Σοφία και σταμάτησε να είναι μωρό… Στην αρχή δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι είχα παιδί. Φοβόμουν μη βγει κάτι άλλο σε συναίσθημα, καταπίεσα υην εκδήλωση συναισθημάτων. Ήμουν λίγο ρομπότ. Είχα φόβο, με αφορούσαν πιο πολύ τα πρακτικά ζητήματα. Ήμουν πολύ καλή και ακριβή νταντά. Όταν έκανε τα χαμογελάκια κλπ τότε άρχισα να δένομαι πιο πολύ. Είμαι πάρα πολύ περήφανη για όλο αυτό το ταξίδι που πέρασα… αυτά… Είναι το ωραιότερο πράγμα ότι είχα την τύχη να δω τη ζωή ενός ανθρώπου από το μηδέν», συμπλήρωσε.
«Δεν βίωσα τον πόνο της γέννας γιατί έκανα καισαρική. Δεν ξέρω αν είχα επιλόχειο. Δεν είχα συγκεκριμένη διάγνωση γιατί έγιναν όλα τηλεφωνικά (λόγω covid). Ήθελα οπωσδήποτε βοήθεια και από γιατρούς και ψυχιάτρους. Αλλά τώρα αυτό που ζω με την Σοφία… με έσωσε αυτό το παιδί σε πολλά πράγματα. Είναι η καλύτερη μου φίλη, δεν το αλλάζω με τίποτα!», ανέφερε ακόμη και αποκάλυψε για την σχέση με τον σύζυγό της:
«Έχουμε πολύ ιδιαίτερη σχέση με τον Μιχάλη, είμαστε πιο φίλοι. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα στους 9 μήνες έμεινα έγκυος. Αν δεν είχα το παιδί δεν θα ήμασταν μαζί. Δεν είχα φανταστεί τίποτα από όλα αυτά. Έχουμε ένα μοντέλο οικογένειας που θα υποκριθώ πολλές φορές για το παιδί, για να πάρει κάποιες αρχές και θα κάνω κάποια πράγματα επί τούτου ακόμα κι αν δεν έχω όρεξη. Δεν με τιμωρώ για κάτι, είναι αυστηρότητα. Είμαι και αυστηρή με το παιδί. Μέχρι τα 4 στρατιωτικοί κανόνες και μετά τα 4 όλα είναι πολύ πιο χύμα. Είχα διαβάσει πάρα πολύ, αλλά ήταν και ενστικτωδώς.
Με το Μιχάλη υπάρχει πολλή αγάπη. Δεν είναι ο γελοίος τύπος που θα κατουρηθώ στα γέλια αλλά τα ακούει όλα, μπορώ να του πω οτιδήποτε. Αυτός μπορεί να μην νιώθει άνετα να μου πει οτιδήποτε… θα δούμε. Δεν ξέρω. Δεν είμαι για τίποτα σίγουρη. Με ενδιαφέρουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα τώρα. Πέρα από το παιδί, η καριέρα μου που την έχω αφήσει και το έχω ανάγκη να επανέλθω».
Και με αφορμή τα λεγόμενά της για την καριέρα της, δήλωσε στο τέλος: «Εγώ στην τηλεόραση βρέθηκα επειδή η Αναστασία Περράκη έμεινε έγκυος. Είναι η πρώτη φορά που θέλω να είμαι στην τηλεόραση. Τις άλλες φορές δεν ήθελα. Την λατρεύω την τηλεόραση γενικότερα, αν και δε τα βλέπω καλά τα πράγματα και στενοχωριέμαι. Όχι ότι εγώ θα φέρω την άνοιξη, αλλά πρώτη δορά είπα “πόσο θα ήθελα φέτος να έχω εκπομπή”, για συγκεκριμένα θέματα που θα ήθελα να σχολιάσω, με κάποιους που τους κατηγορούν για να γίνει σουσού και κάποιες γυναίκες που της κατηγορούν για διάφορα, αλλά εγώ τις ξέρω… Έχω βέβαια την εμπειρία ότι δεν μπορούμε να τα λέμε όλα στην τηλεόραση και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί».
