Υπάρχουν κάποια σπίτια στην Αττική, τα οποία μπορεί να τα έχουμε προσπεράσει, ωστόσο, είναι κάποιοι θρύλοι οι οποίοι έχουν συνδεθεί με αυτά, και μάλιστα, καλό είναι να τα αποφύγουμε μόλις πέσει το σκοτάδι.

Φυσικά όλα αυτά είναι θρύλοι που αρέσουν να λέγονται και να τρομάζουν και τίποτε δεν συμβαίνει σε αυτά τα οικήματα.

Αν και όσοι πιστεύουν σε αυτά που ακούγονται λένε ότι «ναι τα σπίτια είναι στοιχειωμένα και καταραμένες ψυχές, περιφέρονται τα βράδια».

Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποια από αυτά τα στοιχειωμένα οικήματα που βρίσκονται στην Αττική.

Το Σανατόριο της Πάρνηθας

Η κατασκευή του κτιρίου ολοκληρώθηκε το 1916. Βρίσκεται στην Πάρνηθα και λειτούργησε σαν σανατόριο για να ανακουφίσει τους χιλιάδες ανθρώπους που πέθαιναν εκείνη την εποχή από φυματίωση. Λειτούργησε μέχρι το 1965 όπου μετά έγινε (ανεπιτυχώς) ξενοδοχείο.

Έχει χαρακτηριστεί ως το πιο στοιχειωμένο κτίριο της Ελλάδας και αποτελεί το σύμβολο ερευνητικών ομάδων που ασχολούνται με ζητήματα που αφορούν τα υπερφυσικά όντα.

Πλέον το κτίριο είναι ετοιμόρροπο. Όσοι έχουν μπει ισχυρίζονται ότι έχουν ακούσει παράξενες φωνές ενώ στους τοίχους του κυριαρχούν περίεργα σύμβολα. Οι φήμες λένε πως δεν πρέπει κάποιος βράδυ να κατέβει στο υπόγειο του που ήταν το νεκροτομείο του σανατορίου. Στήνουν χορό ψυχές που περιφέρονται.

Ακόμη και τώρα ακούγεται ότι κάποια σκοτεινά βράδια πηγαίνουν εκεί και κάνουν τις τελετές τους ομάδες σατανιστών, αφού το θεωρούν το ιδανικό μέρος για κάτι τέτοιο. Τίποτε δεν έχει αποδειχτεί.

Αρχοντικό στο Πικέρμι

Άλλο ένα κτίριο δεμένο με θρύλους που αγγίζουν τα όρια του παραφυσικού. Σε αυτό το οίκημα, λέγεται ότι ο Περικλής Καλλέργης που ήταν επιστάτης στο κτήμα Σκουζέ που περιέβαλε το αρχοντικό, σκότωσε τυφλωμένος από ζήλια τη γυναίκα του και ύστερα αυτοκτόνησε.

Η ψυχή της βγαίνει τα βράδια και περιφέρεται για να βρει λύτρωση στα άδεια δωμάτια. Κάποιοι περαστικοί μάλιστα λένε πως όταν πέφτει η νύχτα ακούγονται φωνές και ουρλιαχτά.

Κάποιοι άλλοι λένε πως ακούνε μια γυναίκα να εκλιπαρεί για κάτι. Δεν μπορούν να προσδιορίσουν τι ακριβώς, αφού μετά – λένε – η φωνή αλλάζει και γίνεται αποκρουστική στα αυτιά τους.

Τα στοιχειωμένα σπίτια στο Παγκράτι

Η περιοχή του Μετς αποτέλεσε πρόσφορο έδαφος για όσους θέλουν να διηγηθούν «τρομακτικές και παράξενες» ιστορίες. Στον αριθμό 22 της οδού Άγρας δεσπόζει ένα σπίτι που άνηκε σε έναν πρώην σταυλάρχη του Βασιλιά Κωνσταντίνου.

Εκεί αναφέρεται ότι υπάρχουν περίεργα φώτα, μυστηριώδεις κινήσεις μορφών ενώ όσοι έχουν επισκεφθεί το σπίτι μιλούν για μια παράξενη ατμόσφαιρα και ένα παγωμένο αίσθημα αδικαιολόγητου φόβου.

Λίγο πιο πέρα στο Παγκράτι, στην οδό Πύρωνος και Προαιρεσίας βρίσκεται το σπίτι του πολιτευτή Μπακόπουλου. Φημολογείται ότι κατά την κατοχή, εγκαταστάθηκε εκεί η Γκεστάπο. Έπειτα από την απελευθέρωση της Ελλάδος, όλοι οι κάτοικοι της περιοχής, έκαναν λόγο για τις φωνές και τις κραυγές αυτών που θανατώθηκαν από τους Ναζί.

Ο Πύργος των Ονείρων

Στην οδό Σμολένσκι 4 στο Νέο Φάληρο ένα νεοκλασικό κτίριο παραμένει ακατοίκητο και ερειπωμένο εδώ και χρόνια. Σήμερα η πυκνή βλάστηση στον κήπο το κρύβει λίγο. Πρόκειται για το σπίτι ενός υφασματέμπορου που ονομαζόταν Κουρτάλης.

Σύμφωνα με τον μύθο ο Κουρτάλης ήταν ένας φιλόδοξος άνδρας που ήθελε να γίνει τραγουδιστής της όπερα. Δεν το κατάφερε. Αργότερα θέλησε να γίνει δήμαρχος της περιοχής. Για 4 ψήφους δεν το πέτυχε. Από τότε λέει ο θρύλος, άρχισε να μισεί τους ανθρώπους.

Κλείστηκε στο σπίτι και απομονώθηκε. Πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Τα βράδια λένε κάποιοι κάτοικοι της περιοχής ένα περάσεις από το σπίτι θα ακούσει κάποιον να τραγουδάει, πίσω από τα κλειστά πατζούρια. Μα αν πάς να αγγίξει την αυλόπορτα η φωνή θα ακουστεί σκληρή: «Μακριά. Ο πύργος είναι δικός μου».

Το νεοκλασσικό της ζωγράφου στην Καλλιθέα.

Γύρω από το όνομα της ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου υπάρχει εδώ και χρόνια ένας θρύλος. Περνώντας κάποιος από την οδό Λασκαρίδου στην Καλλιθέα συναντά ένα εντυπωσιακό διώροφο νεοκλασικό.

Πρόκειται για την οικία της ζωγράφου. Η Σοφία Λασκαρίδου έζησε και πέθανε εκεί, ωστόσο η ζωή της έμελλε να αλλάξει μετά την αυτοκτονία του αγαπημένου της, του λογοτέχνη, Περικλή Γιαννόπουλου. Ο Περικλής Γιαννόπουλος δεν μπόρεσε να αντέξει το γεγονός ότι η Λασκαρίδου βρισκόταν μακριά του και το 1910 αυτοκτόνησε.

Έπειτα από αυτό η Λασκαρίδου βυθίστηκε στο πένθος. Κατέρρευσε. Σφράγισε τα πατζούρια για να μην μπαίνει φως στο σπίτι και έζησε έτσι μέχρι να πεθάνει. Συνεχώς λένε πως καθόταν σε μια κουνιστή πολυθρόνα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και έλεγε επαναλαμβανόμενα το όνομα του Γιαννόπουλου.

Μια μέρα πριν πεθάνει δώρισε το σπίτι στο δήμο και σήμερα στεγάζεται εκεί η Δημοτική Πινακοθήκη. Ο θρύλος λέει πως στο σπίτι περιφέρεται τα βράδια το φάντασμα της, γεμάτο ενοχές για τον θάνατο του λογοτέχνη.

Η γυναίκα που περιφέρεται τα βράδια στο Θησείο

Άλλη μια τραγική ιστορία που εξελίχθηκε σε τρομακτικό μύθο. Τη δεκαετία του 30΄ πίσω από τον σταθμό του ηλεκτρικού στο Θησείο κατοικούσε μια όμορφη κοπέλα. Η Αθανασία.

Όλοι είχαν να λένε για την ομορφιά της στην περιοχή. Η Αθανασία ήταν φτωχή. Πατέρα δεν είχε και δούλευε μέχρι αργά το βράδυ για να ετοιμάσει την προίκα της όταν παντρευτεί.

Όμως μια μέρα οι οικονομίες της έκαναν φτερά. Τις είχε κλέψει η ίδια της η μητέρα η οποία και εξαφανίσθηκε μαζί με τον εραστή της. Όταν ο αρραβωνιαστικός της Αθανασίας που είχε στο μεταξύ γνωρίσει, έμαθε ότι οι οικονομίες είχαν κάνει «φτερά», την παράτησε.

Η Αθανασία κρεμάστηκε από ένα δοκάρι μέσα στο ίδιο της το σπίτι, που ακόμη και σήμερα στέκει έρημο. Κάποιοι λένε πως μια μορφή πίσω από τον σταθμό του ηλεκτρικού τριγυρνάει τα βράδια ενώ από το σπίτι ακούγονται γυναικεία κλάματα τα οποία ξαφνικά μεταβάλλονται σε σατανικά γέλια.