Ο λαοφιλής Άγιος Γεώργιος, η μνήμη του οποίου τιμάται σήμερα, 23 Απριλίου, ο μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος, γεννήθηκε περίπου το 275 μ.Χ. στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς.

Ο πατέρας του, μάλιστα, πέθανε μαρτυρικά για το Χριστό όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα χρονών. Η μητέρα του τότε τον πήρε μαζί της στην πατρίδα της την Παλαιστίνη, όπου είχε και τα κτήματα της. Όταν έγινε 18 χρονών, στρατεύθηκε στο ρωμαϊκό στρατό.

Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις τέλεια. Όλοι τον θαύμαζαν για το παράστημα του. Γι’ αυτό, γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμη και ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ.

Αποκαλούμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος, είναι από τους δημοφιλέστερους Αγίους σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Η μνήμη του τιμάται στις 23 Απριλίου για τις Εκκλησίες που ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο, ενώ όταν η ημέρα αυτή είναι πριν την Ανάσταση, η εορτή του Αγίου Γεωργίου μετατίθεται και τελείται την Δευτέρα της Διακαινησίμου.

Ο Άγιος Γεώργιος, όπως και στο Βυζάντιο, έγινε ο προστάτης και Τροπαιοφόρος Άγιος του Ελληνικού Στρατού, έπειτα από την απελευθέρωση του ελληνικού γένους. Έτσι, στην εικόνα του δράκου είδαν τον Τούρκο κατακτητή, που σκοτώνεται από τον Άγιο. Η απεικόνισή του αυτή εμφανίζεται στην αγιογραφία από τον 12ο αιώνα και μετά.

Σε πολλά μέρη της ελληνικής επικράτειας ο μήνας Απρίλιος, που συμβαίνει να εορτάζεται η μνήμη του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου, ονομάζεται και “Αϊγιώργης”, ή “Αϊγιωργίτης”. Η εορτή του Αγίου Γεωργίου (23 Απριλίου) θεωρείται αρχή μίας περιόδου για διάφορες γεωργικές εργασίες.

Η μονή Αγίου Γεωργίου Κουδουνά Πριγκήπου, την οποία επισκέπτονται και Τούρκοι, είναι από τις αρχαιότερες των Πριγκηπονήσων, αφού ήταν κτισμένη το 10ο αιώνα στα χρόνια του Νικηφόρου Φωκά.

Το παράξενο είναι πώς κάθε χρόνο, περισσότεροι από 250.000 Τούρκοι, συρρέουν στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Κουδουνά Πρηγκίπου, και προσκυνούν την εικόνα του. Οι λόγοι που τόσοι Τούρκοι πιστεύουν  στον Άγιο Γεώργιο είναι τρεις.

Πρώτος και βασικότερος; Πιστεύουν στα θαύματα του Αγίου Γεωργίου, τα οποία όπως λένε συμβαίνουν σε όσους πιστεύουν σε αυτόν, ανεξαρτήτως θρησκείας. Οι Τούρκοι γράφουν σε ένα χαρτάκι την ευχή τους και την αφήνουν στον μοναστήρι. Ως αντάλλαγμα παίρνουν ένα κουδούνι, το οποίο επιστρέφουν όταν πραγματοποιηθεί η ευχή. Και όλο και περισσότεροι, αναφέρουν ότι αυτό που ζήτησαν συνέβη.

Δεύτερον, το πράσινο χρώμα της στολής του, είναι για τους μουσουλμάνους το χρώμα της ζωής. Δηλαδή ιερό.

Και τρίτον, ειδικά οι Τούρκοι της Κωνσταντινούπολης, στην όψη του τροπαιοφόρου με το ξίφος πάνω στο άλογο, ένιωθαν πάντα έναν φόβο.

Ανήμερα της εορτής του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, μάλιστα, γίνεται το αδιαχώρητο στη Μονή.