Οι ημέρες του Πάσχα για πολλούς είναι αφορμή να περάσουν οικογενειακές στιγμές με τους αγαπημένους τους ανθρώπους, για κάποιους όμως που έχουν χάσει αυτά τα άτομα από τη ζωή τους, είναι «αλάτι στη πληγή» και η σκέψη τους είναι μαζί τους. Έτσι και για την Αφροδίτη Γραμμέλη, η οποία σήμερα, Μεγάλη Πέμπτη (17/4) προέβη σε μια συγκινητική ανάρτηση μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram για τον αγαπημένο της πατέρα, ο οποίος δεν θα βρίσκεται μαζί της στο τραπέζι του Πάσχα.
Η ανάρτηση της Αφροδίτης Γραμμέλη για τον θάνατο του πατέρα της
Η δημοσιογράφος λοιπόν, μοιράστηκε στα social media μια φωτογραφία του αγαπημένου της μπαμπά, στην οποία φαίνεται ο ίδιος στα νιάτα του. Η απουσία του πατέρα της Αφροδίτης Γραμμέλη είναι ακόμη πιο αισθητή σε αυτές τις ημέρες που για πολύ κόσμο αποτελούν όμορφες στιγμές με τις οικογένειές τους. Μάλιστα, στην φωτογραφία γράφει: «Μ. Πέμπτη».
Ο θάνατος του πατέρα της την ημέρα των γενεθλίων της
Ήταν 30 Δεκεμβρίου του 2023 όταν έγινε γνωστή η είδηση ότι ο πατέρας της Αφροδίτη Γραμμέλη έφυγε από τη ζωή, μια μέρα που κανονικά θα ήταν ημέρα χαράς, κατέληξε να είναι μια από τις χειρότερες ημέρες της ζωής της, καθώς τα γενέθλιά της σημαδεύτηκαν από την απώλεια του ενός γονέα της – δείτε εδώ την ανάρτησή της.
Μάλιστα, έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, η δημοσιογράφος προέβη σε μια σπαρακτική ανάρτηση, στην οποία μιλάει με πολύ συγκινητικά λόγια για τον αγαπημένο της μπαμπά. Συγκεκριμένα, έγραψε: «Πάντα ελπίζω πως ένα κύμα μπορεί να φέρει την φωνή σου… Να μου ζητήσεις να σου πάρω τσιγάρα Να με προκαλέσεις να τσακωθούμε για τα πολιτικά. Και να μας χωρίσει η μαμά. Και για τις ομάδες. Εσύ ΑΕΚΤΖΗΣ εγώ βάζελη. Θυμάμαι που με έπαιρνες στο γήπεδο πάντα. Μα τι κορίτσι είσαι εσύ, μου έλεγες. «Έχεις έναν άντρα μέσα σου… Και είσαι και απόλυτο θηλυκό. Όλα πολύ, βρε διάολε…»
Κοιτάζω τον ορίζοντα και φέρνω την εικόνα σου στα μάτια μου. Πάντα την τελευταία. Βασανιστικά κι επίμονα την τελευταία. Όταν σε ακούμπησα και ήσουν τόσο παγωμένος και τόσο όμορφος, μπαμπά. Δεν έχει περάσει μία μέρα από τότε που να μην πω «μπαμπά». Δεν έχει περάσει μία μέρα να μην σηκώσω το βλέμμα μου στον ουρανό ή να το στρέψω στον ορίζοντα και να σε αναζητήσω. Και μετά να σβήσουν όλα από τα δάκρυα. Νόμιζα θα ηρεμήσει. Έτσι μου έλεγαν. Όμως ο πόνος είναι ανελέητος και δεν υπάρχει τρόπος να απαλύνει.
Έχουν γίνει τόσα πολλά από τότε που έφυγες. Στα έχω πει, αλλά άραγε με ακούς; Με βλέπεις; Αν ήσουν εδώ θα σε πήγαινα να δεις την ταινία του αγαπημένου σου Στέλιου. Να ξανακούσεις τα τραγούδια του, να θυμηθείς τις στιγμές που ερχόταν στην γωνία του σπιτιού μας στον Κορυδαλλό, στην ταβέρνα του Κουμπούρα. Δεν έχω ακουμπήσει τις φωτογραφίες σου που τις είχες πάντα δίπλα σου….
Ο Μιχάλης είναι φοιτητής, μπαμπά. Δεν πρόλαβες. Θα είχες κεράσει όλο τον κόσμο. Αφορμή έψαχνες για να μοιράσεις τα πάντα, να δώσεις. Ίσως επειδή στερήθηκες και δεν σου χαρίστηκε τίποτα. Φεύγοντας ξέρω πώς μου έστειλες κάποιον να με προσέχει. Εσύ το φρόντισες. Σου μοιάζει, μπαμπά. Σε πολλά.
Σε λίγες ώρες κλείνει ένας χρόνος. Από την ημέρα που μπήκα με χαρά με την τούρτα γενεθλίων μου να σου κάνω έκπληξη και σε βρήκα να σου κάνουν κάρπα. Δεν πρόλαβα, μπαμπά. Έφυγες. Αλλά εγώ ακόμη νομίζω ότι κάθε φορά που γυρίζω από την θάλασσα θα σε βλέπω από το μπαλκόνι να καπνίζεις και να λες ιστορίες στην μαμά από την Αγιάσο… Δεν θα μπορέσω να στα πω όλα αυτά την Δευτέρα. Θα με καταπιεί ο πόνος ξανά. Όμως πάντα, μα πάντα θα κοιτάζω τον ορίζοντα και θα σε περιμένω. Όμορφε μπαμπά μου…».
