Συγκλονίζει γι’ άλλη μία φορά ο Σύλλογος Συγγενών Θανόντων στη Μάνδρα στις 15 Νοεμβρίου 2017 με 24 ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους. «Το 2007 η Ευρωπαϊκή Ένωση έστειλε αυστηρές οδηγίες: χάρτες επικινδυνότητας, σχέδια αντιπλημμυρικής προστασίας, υποδομές στις επικίνδυνες περιοχές. Στην Ελλάδα; Σιωπή. Αδιαφορία. Κοροϊδία», επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ο Σύλλογος σε νέα ανακοίνωσή του σήμερα (12.04.2025).
«Το 2012 η Μάνδρα χαρακτηρίζεται επίσημα περιοχή υψηλού κινδύνου. Το 2014 πλημμυρίζει – τίποτα δεν αλλάζει. Το 2015 ξαναπλημμυρίζει – γλιτώνουμε θύματα στο παρά πέντε. Πάλι τίποτα. Ούτε έργα, ούτε σχέδιο, ούτε υπευθυνότητα. Και μετά ήρθε το 2017», σημειώνει ο Σύλλογος Συγγενών Θανόντων στη νέα ανακοίνωσή του.
«Ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός, η αυτοδιοίκηση, τα υπουργεία, όλοι όσοι είχαν ευθύνη πριν το 2017, παρέμειναν στο απυρόβλητο», υπογραμμίζει.
«Οι πολιτικές πλάτες και η βροχή που δεν ξέπλυνε τίποτα
Η τραγωδία της Μάνδρας δεν ήταν ατύχημα. Ήταν προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Ένα έγκλημα που δεν συνέβη στις 15 Νοεμβρίου 2017. Ξεκίνησε δεκαετίες πριν, όταν μπαζώνονταν ρέματα για να «αναπτυχθεί» η πόλη και η παλαιά εθνική οδό. Όταν στήνονταν αυθαίρετα δίπλα σε ποτάμια. Όταν χτίζονταν εργοστάσια πάνω στις φυσικές κοίτες. Όταν η πρόληψη και η υποδομές ήταν λέξεις άγνωστες στο ελληνικό κράτος.
Το 2007 η Ευρωπαϊκή Ένωση έστειλε αυστηρές οδηγίες: χάρτες επικινδυνότητας, σχέδια αντιπλημμυρικής προστασίας, υποδομές στις επικίνδυνες περιοχές. Στην Ελλάδα; Σιωπή. Αδιαφορία. Κοροϊδία.
Το 2012 η Μάνδρα χαρακτηρίζεται επίσημα περιοχή υψηλού κινδύνου. Το 2014 πλημμυρίζει – τίποτα δεν αλλάζει. Το 2015 ξαναπλημμυρίζει – γλιτώνουμε θύματα στο παρά πέντε. Πάλι τίποτα. Ούτε έργα, ούτε σχέδιο, ούτε υπευθυνότητα.
Και μετά ήρθε το 2017. Επτά ώρες βροχής δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν το αναμενόμενο τέλος ενός εφιάλτη που όλοι έβλεπαν, αλλά κανείς δεν σταματούσε. Δεν ενημερώθηκε ο κόσμος. Δεν σταμάτησε η κυκλοφορία. Δεν κινητοποιήθηκε κανείς. Γιατί; Γιατί το κράτος είχε ήδη αποφασίσει να μείνει θεατής.
Κι όταν η κοινωνία περίμενε Δικαιοσύνη, ήρθαν οι Πολιτικές πλάτες. Ήρθαν οι υπερασπιστές.
Από Δεξιά κι από Αριστερά. Από Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ.
Σωκράτης Φάμελλος (Υφυπουργός Περιβάλλοντος σε ενα υπουργειο πού είχε ευθύνες και πρόεδρος κόμματος πού φωνάζει για δικαιοσύνη σήμερα)
Χρήστος Σπίρτζης (Υπουργός Υποδομών, άλλο ένα Υπουργείο με ευθύνες για την πλημμύρα τής Μάνδρας)
Μιχάλης Καλογήρου (Πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης και Διαφάνειας ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και πρώην Διευθυντής πολιτικού γραφείου του Αλέξη Τσίπρα)
Νίκος Βούτσης (πρόεδρος της Βουλής τότε) και
Απόστολος Τζιτζικώστας (ο Πρώην Υποψήφιος Πρόεδρος για την ηγεσία τής ΝΔ , πρώην Περιφερειάρχης κεντρικής Μακεδονίας και τώρα Επίτροπος της Κομισιόν στις «ΜΕΤΑΦΟΡΈΣ» Με εντολή Πρωθυπουργού).
Όχι δεν ήρθαν για να υπερασπιστούν τους νεκρούς και τους συγγενείς τους. Αλλά για να υπερασπιστούν τους κατηγορουμένους.
Ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός, η αυτοδιοίκηση, τα υπουργεία, όλοι όσοι είχαν ευθύνη πριν το 2017, παρέμειναν στο απυρόβλητο. Κανείς δεν κάθισε στο ειδώλιο για τις εγκληματικές παραλείψεις της προηγούμενης δεκαετίας. Κανείς δεν λογοδότησε για το «τίποτα» που έγινε από το 2007 μέχρι το 2017.
Το ερώτημα είναι απλό: ποιος θα πληρώσει για τους 25 νεκρούς της Μάνδρας;
Η απάντηση – όπως πάντα στην Ελλάδα – είναι πιο απλή: Κανείς.
Γιατί Μάλλον το ελληνικό κράτος έχει μάθει να προστατεύει τους θύτες. Να θάβει τις ευθύνες κάτω από λάσπη. Να ρίχνει τους νεκρούς στη λήθη. Και να φτιάχνει πολιτικές πλάτες πιο ψηλές κι από τα φράγματα που δεν κατασκευάστηκαν ποτέ.
Υ.Γ Σύντομα να αναφερθούμε και στην κατάθεση ενός Μετεωρολόγου η οποία έχει πολύ ενδιαφέρον, όπως επίσης θα αναφερθούμε και σε έναν επιστήμονα Γεωλόγο – Σεισμολόγο, ο οποίος άλλα έλεγε τότε και άλλα είπε στο Δικαστήριο. Ενδιαφέρον και αυτό».
